آمریکا با اعطای این امتیاز به عربستان می خواهد هم دل این کشور را با توجه به ناخرسندی این کشور از مواضع جدید آمریکا در قبال بحران سوریه و موضوع هسته ای ایران به دست آورد و هم اینکه از این فضا برای تحمیل سپر موشکی استفاده کند.
آمریکا که از آغاز موج سرکوب ها در بحرین ، فروش تسلیحات را به دولت این کشور به حالت تعلیق در آورده بود ، دوباره از سر گرفته و در توجیه آن گفته است ، فروش تسلیحات به بحرین ، در چارچوب منافع این کشور قرار دارد و سلاح های فروخته شده ، از جمله موشک های ضد هوایی و ضد تانک ، به گونه ایی نیست که بشود علیه معترضان و انقلابیون استفاده کرد. این در حالی است که رژیم آل خلیفه برای سرکوب و مهار اعتراضات در این کشور ، از هیچ اقدامی ، حتی غیر قانونی دریغ نکرده است و به تازگی نیز به اقدامات سختگیرانه تر تهدید کرده است و در چنین اوضاعی ، اعلام فروش تسلیحات آمریکایی به دولت بحرین ، صرف نظر از ماهیت تسلیحات فروخته شده ، می تواند به عنوان چراغ سبزی از سوی دولت منامه تلقی شده و رژیم آل خلیفه را به سرکوب های بیشتر و عملی کردن تهدیدهای خود به وسوسه بیندازد. بنا براین ، بر خلاف مواضع اعلامی و توجیه آمیز دولت آمریکا ، آثار روانی از سرگیری فروش تسلیحات به دولت منامه ، دست کمی از استفاده این تسلیحات بر ضد معترضان و انقلابیون این کشور نخواهد داشت و به مفهوم تائید وضعیت کنونی از سوی طرف های درگیر تلقی خواهد شد و به همان میزان که امکان دارد زمینه نزدیک شدن دولت منامه را به آمریکا فراهم کند ، سبب بدبینی بیش از پیش انقلابیون و معترضان به سیاست های آمریکا خواهد شد و این باور را در میان آنها تقویت خواهد کرد که آمریکا را نیز همانند عربستان و دیگر اعضای شورای همکاری خلیج فارس ، شریک جرم رژیم آل خلیفه بدانند. اما سوالی که در این زمینه وجود دارد ، این است که چه عواملی سبب شده آمریکا از مواضع قبلی خود در تعلیق فروش سلاح به دولت سرکوبگر بحرین عقب نشینی کند و به نوعی انقلابیون را قربانی کرده است ؟ و یا اینکه آمریکا در ازای اعطای این امتیاز به دولت منامه ، چه چیزی را به دست آورده است؟ به نظر می رسد پاسخ این سوال ، در وضع حاکم بر منطقه نهفته باشد. از این دید ، سیاست جدید آمریکا در قبال دولت بحرین باید از منظر روابط آمریکا در قبال عربستان ، آن هم در چارچوب منطقه ای تحلیل شود که با تغییر و تحولات جدید همراه است. از این منظر ، آمریکا به علت وابستگی که به نفت عربستان دارد ، ناچار است همراهی لازم را با سیاست های آل سعود از خود نشان دهد ؛ کما اینکه این کار را بارها حتی به قیمت زیر پا گذاشتن اصول خود انجام داده است ؛ اما مشکلی که اکنون آمریکا با آن مواجه شده ، این است که دیگر نمی تواند با سیاست های آل سعود در مواردی مانند بحران ،سوریه و موضوع هسته ای ایران ، همراه و همگام شود و از دریچه منافع سعودی به این مسائل نگاه کند. چه آنکه آمریکا از این ترس دارد که سیاست عربستان در تسلیح معارضان سوریه ، به تقویت القاعده بینجامد و تلاش های چندین ساله آن را در امر مبارزه با القاعده بر باد دهد و مانع از این شود که دولت اوباما از مرگ بن لادن و مهار تروریسم به عنوان برگه انتخاباتی استفاده کند. به همین ترتیب ، آمریکا دیگر نمی تواند به سیاست گذشته در قبال برنامه هسته ای ایران ادامه دهد و به همین علت ، فضای جدیدی بر دور جدید مذاکرات هسته ای ایران و گروه 5 + 1 حاکم شده است که این موضوع ، مخالفان حقوق هسته ای ایران و در صدر آن ، اسرائیل و عربستان را نگران کرده است. با این حال به نظر می رسد آمریکا بازی پیچیده ای را این باره شروع کرده ، به گونه ای که از یک سو ، به اقتضای اوضاع جدید در منطقه ، فاصله خود را از عربستان در موضوع هایی از جمله تسلیح مخالفان در سوریه و یا برنامه هسته ای ایران حفظ می کند ؛ اما از دیگر سو ، به فرصت سازی از نگرانی های عربستان می پردازد و در تلاش است از این فضا برای کسب موافقت عربستان و دیگر کشورهای عربی حوزه خلیج فارس برای اجرای طرح سپر موشکی استفاده کند . از سرگیری فروش تسلیحات آمریکا به دولت بحرین نیز درست از همین منظر قابل بررسی و تامل است ، چه آنکه این اقدام ، در حالی که عربستان موضوع الحاق بحرین به این کشور را در دستور کار قرار داده ، در اصل ، امتیازی به دولت ریاض محسوب می شود. از این دید به نظر می رسد آمریکا با اعطای این امتیاز به عربستان خواسته باشد هم دل این کشور را با توجه به ناخرسندی این کشور از مواضع جدید آمریکا در قبال بحران سوریه و موضوع هسته ای ایران به دست آورد و هم اینکه از این فضا برای تحمیل سپر موشکی استفاده کند. احمد کاظم زاده
