خوش آمدید

كودكان اطلاعات را در حافظه معنايي ثبت مي‌كنند، به همين علت همه آنچه را به آن نياز دارند، مانند شناسايي پدر و مادرشان در لحظه به ياد مي‌آورند.

از دو تا چهار سالگي به بعد حافظه رويدادي نيز در كودكان فعال مي‌شود. اين حافظه مسووليت ثبت جزييات يك رويداد خاص را به عهده دارد. اين خاطرات در بخش‌هاي مختلف قشر سطحي مغز يا كورتكس ذخيره مي‌شود.

كورتكس ديداري در قسمت پشت مغز و كورتكس شنوايي در طرفين مغز قرار دارد و همه اين قسمت‌ها از طريق هيپوكامپ به هم مرتبط مي‌شود.

در حقيقت هيپوكامپ از كنار هم قرار دادن اطلاعات دريافتي از هر يك از اين قسمت‌ها، الگويي عصبي را در مغز ثبت مي‌كند كه در هر قسمت آن خاطره‌اي ثبت شده است.

تا قبل از دو سالگي هيپوكامپ هنوز توانايي ندارد اطلاعاتي را كه از قسمت‌هاي مختلف كورتكس مغز دريافت مي‌كند به هم پيوند دهد. به همين سبب در اين سن نمي‌تواند رويداد‌هاي خاص را به ياد آورد.

از دو تا چهار سالگي هيپوكامپ فعال شده و به اين ترتيب كودك مي‌تواند اطلاعات را در قالب الگوهاي عصبي در مغزش ثبت كند.

زماني كه كودك در حال يادگيري مفاهيم اوليه زندگي و شناخت دنياي پيرامونش است، بيشتر از حافظه معنايي كمك مي‌گيرد و از اين رو ممكن است حافظه رويدادي پيچيده و غيرفعال شود.

در سال‌هاي اوليه زندگي، هدف كسب آگاهي‌هاي معنايي است و بنابراين هيچ ضرورتي براي بهره‌گيري از حافظه رويدادي وجود ندارد و اين نكته را نيز بايد مورد توجه قرار داد كه استفاده همزمان از حافظه معنايي و شناختي عملكرد، آنها را تحت تاثير قرار مي‌دهد.

بسياري از محققان بر اين باورند فراموشي كودكي موجب مي‌شود در سنين بزرگسالي نتوانيد خاطرات دوران كودكي خود را به خاطر آوريد.

در حقيقت اين طور به نظر مي‌رسد كه با گذشت زمان خاطرات دوران كودكي را فراموش مي‌كنيم. بر اساس اين نظريه ما انسان‌ها، با افزايش سن، خاطرات پيش از سنين چهار سالگي‌مان را فراموش مي‌كنيم و تنها چند خاطره ثابت از اين دوران در ذهنمان باقي مي‌ماند و اين يافته‌ها بيانگر اين است كه خاطرات دوران كودكي خاطراتي از جنس حافظه رويدادي نيست و به همين سبب هيچ الگوي عصبي شناخته شده‌اي از اين خاطرات در ذهن باقي نمي‌ماند.