اگر رشد چاقي ثبت شده در ايالات متحده به ساير مناطق جهان گسترش يابد تاثير آن بر منابع جهاني معادل يك ميليارد نفر جمعيت اضافي خواهد بود.
به نقل از لوفيگارو، به گفته محققان كالج بهداشت و پزشكي لندن، وزن جمعيت افراد بالغ جهان 287 ميليون تن است.
براساس ارقام منتشر شده در نشريه بهداشت عمومي " BMC" از اين رقم عظيم 15 ميليون تن آن مربوط به اضافه وزن افراد و 3.5 ميليون تن آن مربوط به چاقي مفرط مي شوند .
شرايط ناسالمي كه مي تواند روي دسترسي شكننده جمعيت جهاني به منابع طبيعي سنگيني كند. بدون ترديد، كشورهاي توسعه يافته و در صدر آنها ايالات متحده عمده ترين عوامل چنين شرايطي هستند.
در حالي كه متوسط وزن هر يك از افراد جمعيت جهان 62 كيلوگرم است، متوسط وزن هر آمريكايي 80.7 كيلوگرم بوده و 37.5 درصد جمعيت اين كشور چاق هستند. براي مقايسه آسيا كه 61 درصد جمعيت جهان در آن زندگي مي كنند تنها 13 درصد از وزن جهاني ناشي از چاقي مربوط به اين قاره مي شود.
دكتر يان رابرتز كه رياست اين تحقيق را به عهده داشته مي گويد: اضافه وزن نه تنها يك مشكل زيست محيطي بوده بلكه يك مشكل سلامت عمومي نيز است. اغلب مردم فكر مي كنند مهمترين خطر براي محيط زيست رشد افزايش جمعيت بوده و آن را به زايمان هاي مكرر آفريقايي ها نسبت مي دهند. به جاي محاسبه تعداد دهان هايي كه بايد سير كرد بايد سير كردن شكم هاي چاق را محاسبه كرد. اگر سراسر جهان مانند ايالات متحده اضافه وزن داشت اين به مفهوم يك ميليارد جمعيت اضافي از نظر وزني خواهد بود.
وي در مورد متهم كردن واهي چاق ها هشدار داده و خاطر نشان مي كند: يكي از مشكلات تعريف چاقي اين است كه منجر به نظريه "آنها" عليه "ما" مي شود. با اينكه در واقع همه ما در حال چاق شدن هستيم.
جالب اينكه در فهرست 10 كشور "چاق ترين ها" كشورهايي مانند كويت، كرواسي، قطر يا مصر حضور دارند. بالعكس، اگر بين فقيرترين كشورها در عين حال "لاغرترين ها" نيز ديده مي شوند مانند ويتنام، اتيوپي يا اريتره ، لاغري حتما به مفهوم فقر نيست. ژاپن كشور ثروتمند و بسيار توسعه يافته بهترين مثالي است كه مي توان از آن نام برد. شاخص توده بدن (IMC) يا ( BMI ) متوسط ژاپن 22 وبوده در حالي كه اين شاخص در ايالات متحده 28.7 است. (شاخص توده بدن عبارت است از وزن برحسب كيلوگرم تقسيم بر قد برحسب متر به توان 2 ).
