خوش آمدید

امروز، دهم تيرماه مصادف با سالروز آزادسازي مهران است؛ واقعه‌اي كه اگرچه عظيم و مهم و حاصل خون 5860 شهيد است، اما هنوز در تقويم ملي كشور به ثبت نرسيده و آنچنان كه شايسته است، مورد توجه و تقدير قرار نگرفته است؛ واقعه‌اي كه با عمليات كربلاي يك و با رمز «يا ابوالفضل العباس(ع) ادركني» آغاز شد و به آزادسازي مهران و 220 كيلومتر از زمين‌هاي تحت اشغال دشمن بعثي انجاميد.

مهران در دوران دفاع مقدس چهاربار اشغال و آزاد شد. در آخرين و چهارمين عمليات، دلاورمردان ايراني با ده روز عمليات سنگين علاوه بر شهر مهران، قسمت وسيعي از مناطق شمالي شهر را نيز آزاد كردند.

در عمليات كربلاي‌يك، دشمن با بيش از ده تيم هوانيروز، 400 تانك و نفربر، 15 گردان، 70 هزار نيرو و ... ظاهر شده بود، اما تقديم 913 شهيد، صدها جانباز و مجروح و شهيد گمنام و مقاومت رزمندگان ايران، نفس دشمن را گرفت و طي ده روز هشت روستا، دو پاسگاه، جاده دهلران ـ مهران، جاده ايلام ـ شهر مهران، ارتفاعات قلاويزان و حمرين و... آزاد و حدود 3800 نفر از سربازان بعثي به اسارت گرفته شدند.

امروز در گلزارهاي گوشه گوشه كشور، مردان رشيدي خفته‌اند كه محل شهادت پرافتخارشان مهران است، همانجا كه برگرفته از نام مردمان مهربانش است.

همانجا كه پاره تن عروس زاگرس ايران يعني ايلام زيباست؛ ايلامي كه جايگاه مردماني از جنس باران و به پاكي و زلالي آب است.

مردمي كه اگرچه همواره درد محروميت بر قلب‌هاي خسته و مجروحشان سنگيني كرده و مي‌كند، اما در دفاع از آب و خاك خود ذره‌اي كاهلي و كوتاهي نكردند.

مردمي كه در محروم‌ترين استان‌هاي كشور روزگار مي‌گذرانند و تنها دلخوشي‌‌شان شايد وجود طبيعت بكر و زيبايي است كه به خاطر آن گهگاه يادي از اين سرزمين و مردمانش هم مي‌شود.

فرقي نمي‌كند آزادسازي خرمشهر باشد يا مهران. اگر قرار به توجه باشد، برگزاري همايش و يادواره و ... تنها نصيب اين دو سرزمين در روز بزرگداشت آنهاست، چرا كه هر دو پس از گذشت 23 سال از پايان جنگ با كوهي از مشكلات و محروميت دست و پنجه نرم مي‌كنند. اما شايد بخت با خرمشهر همراه‌تر است، چرا كه مهران از اين حداقل هم محروم است.

دهم تير هرسال در سكوت رسانه‌ها مي‌آيد و مي‌رود و هيچ كس سراغي از اين حادثه عظيم نمي‌گيرد. حادثه‌اي كه در لابه‌لاي صفحات تاريخ گم شده است ؛ مهران را دريابيم.

فاطمه مرادزاده