ایسنا،این دانشمندان با ترکیب پژوهشهای ژنتیکی با مدلسازی ریاضیاتی، شواهد تجربی را برای حمایت از یک مدل نظری جهت شکل‌گیری الگوی موسوم به مکانیسم تورینگ ارائه کردند.
در سال 1952، آلان تورینگ ریاضیدان آمریکایی معادلات ریاضیاتی را برای شکل‌گیری الگوها ارائه کرد که چگونگی ایجاد اشکال و سازه‌های پیچیده را از سلولهای معادل توسط دو ماده فعال و مانع شونده با توزیع یکنواخت توضیح داده‌اند.
به گفته محققان، مدل تورینگ برای شکل‌گیری الگوها از مدتها پیش بیشتر بخاطر کمبود داده‌های تجربی پشتیبان محل تردید و بحث بوده است. اما این پژوهشگران با بررسی نقش ژنهای هوکس در طول رشد اندام توانستند برای اولین بار فرآیند الگودهی سازنده انگشتان دست و پا را بر اساس یک مکانیزم تورینگ مانند به نمایش بگذارند.
در انسانها مانند دیگر پستانداران، رشد جنین تا حدی تحت کنترل ژنهای معمار موسوم به ژنهای هوکس است. این ژنها برای موقعیت‌یابی مناسب ساختار بدن ضروری بوده و ذات و کاربرد سلولهای شکل‌دهنده اندام و عوامل اسکلتی را تعریف می‌کنند.
پژوهش فوق نشان داده که این ژنها به عنوان تعدیل کننده یک مکانیزم تورینگ مانند عمل می‌کند. همچنین محققان دریافتند که کاهش چشمگیر میزان ژنهای هوکس در موشها باعث تبدیل انگشتان به یک شکل شبیه به باله‌های ماهی می‌شود.
این یافته‌ها که در مجله ساینس منتشر شده، نشانگر نقش اساسی این ژنها در تبدیل باله به اندام در طول تکامل بوده که یکی از مهمترین ابتکارت آناتومی مرتبط با تبدیل حیات از شکل آبی به خاکی است
