دانشمندان معتقدند یک شهاب سنگ ویران کننده یا یک انفجار آتشفشانی مهیب موجب نابودی 90 درصد گونه های گیاهی و جانوری بر روی زمین نشده، بلکه یک میکروب کوچک عامل انقراض وسیع در 251 میلیون سال پیش بوده است.
بر اساس نظریه غالب، انقراض گستره در پایان دوره پرمین به دلیل انفجار آتشفشانی در یک منطقه بسیار وسیع که سیبری امروزی است روی داده است و این انفجار موجب افزایش چشمگیر گازهای گلخانه ای بر روی زمین شد.
با این حال دانیل روتمان از دانشگاه فناوری ماساچوستMITدر بررسی های خود دریافته این سناریو با حقیقت سازگار نیست.
وی با انجام مطالعاتی بر روی نمونه رسوبات پایان دوره پرمین در چین، دریافت میزان کربن در فرایندهای زمین شناسی با سرعت بسیار زیادی افزایش یافته است و فقط میکروب ها می توانند با چنین سرعتی ترکیبات کربنی تولید کنند.
این پژوهشگران ژنوم یک متانوسارسینا – یک باکتری تولید کننده متان بیوژنیک – را بررسی کرده و دریافتند این باکتری 231 میلیون سال پیش توانایی تولید متان را یافته است.
متانوسارسینا به میزان بسیار زیادی نیکل برای تولید سریع متان نیاز دارد. محققان کشف کردند میزان نیکل در نمونه های رسوب 251 میلیون سال کاهش یافته است. از این رو این یافته ها حاکی از آن است که باکتری متانوسارسینا عامل اصلی انقراض بر روی زمین بوده است.
