خوش آمدید

سایت عصرامروز نوشت: چروکی ها بومیان آمریکایی هستند که عمدتا در ایالات جورجیا، کارولینای شمالی، کارولینای جنوبی و شرق تنسی زندگی می کنند.

تعداد این قبیله ی سرخپوستان به 300000 نفر می رسد که با پرچمی متمایز خود را از آمریکا جدا می دانند.

شماره های 4 و 7 برای چروکی ها ارزش خاصی دارد و به اعداد مقدس میان آنها شهرت دارد. عدد چهار به خاطر چهار جهت جهان ( شمال، جنوب ، شرق، غرب) برای آنها ارزشمند است. چروکی ها برای جهت ها رنگ هایی را در نظر گرفته اند. آنها شرق را به رنگ قرمز میدانند و رنگ قرمز برایشان سمبل پیروزی است، غرب را به رنگ مشکی می شناسند که سمبل مرگ است، شمال را به رنگ آبی که این رنگ برایشان نشانگر ناراحتی و اندوه است و جنوب که از نظر آنها سفید است یعنی نمایانگر صلح و آرامش.

یک پیر زن چروکی

عدد 7 برای این قبیله بومی عدد سطح های خلوص و تقدس است. به همین جهت هفت گیاه و حیوان را مقدس می دانند از گیاهان: (کاج، سرو، صنوبر، هولی و لورل) و از حیوانات: (جغد و گربه وحشی). برای مردم چروکی این گیاهان و حیوانات ارزش زیادی دارند و آنها را بسیار مقدس می دانند. همچنان این قبیله رودخانه ها و نهرها را مکان های مقدسی می دانند. آنها در کنار رودها و نهر ها مراسم های خود را بر گذار می کنند و زندگی می کنند اما بخش کمی از آنها در غارها نیز زندگی می کنند.

چروکی ها اغلب موهای بلندی دارند تا جایی که گاهی اوقات به زمین نیز می رسد. آنها افراد عجیبی هستند به طوری که در شب حق صحبت کردن راجع به آنها را ندارید و خودشان تصمیم میگیرند که بقیه آنها را ببینند یا نه و اگر اتفاقی کسی آنها را رویت کند تا هفت سال حق ندارد درباره ی آنها و شخصی که دیده است حرفی بزند.

یک مرد چروکی

آنها هنوز هم وقتی مریض می شوند از طب سنتی استفاده می کنند و برای مداوا نزد پزشکان سنتی قبیله خود می روند. آنها به زبان تسالاگی سخن می گویند و الفبای خاص خود را برای نوشتن دارند.

چروکی ها بدترین سال های تاریخ خود را بین 1836 تا 1839 می دانند زیرا در آن زمان آنها را مجبور به مهاجرت از زمین های خود به سمت زمین های محافظت شده کردند که در طول این سه سال حدود 4000 تن از افراد این قبیله کشته شدند.