دانشمندان با آزمایش ایزوتوپ‌های گاز طبیعی که در داخل آب بود، دریافتند که این آب دست‌کم از یک میلیارد سال پیش در آنجا به دام افتاده است و ممکن است قدمت این آب به ۲٫۶۴ میلیارد سال هم برسد، یعنی اندکی کمتر از قدمت صخره‌هایی که احاطه‌اش کرده‌اند و معادل نصف قدمت کره زمین.
این آب این همه زمان در اینجا زندانی بوده است و از تماس با جو دور مانده است.
اما سؤالی که ممکن است خواهی نخواهی به ذهن برسد این است که آیا این آب قابل نوشیدن است؟
این آب، آب گوارایی نیست، اما خب، شاید خوردن مقدار کمی از آن کشنده نباشد!
بر اساس مصاحبه‌ای که محققان این مقاله با لس آنجلس تایمز انجام داده‌اند، یکی از آنها به نام باربارا شروود لولار، این آب را چشیده است و گفته است که این آب مزه خیلی بد و وحشتناکی می‌داده است و از آب دریا هم شورتر هم بوده است.
به خاطر واکنش بین آب و صخره‌ها، این آب بسیار شور شده است و غلظتش زیاد شده است، این آب رنگ خاصی ندارد، اما وقتی در تماس با اکسیژن قرار می‌گیرد، به خاطر مواد معدنی‌ای مثل آهن، نارنجی رنگ می‌شود.
سؤال بعدی این است که آیا هیچ شکل حیاتی در این آب شناور است یا نه؟!
این آب آن مقدار از سطح انرژی را داراست که بتواند اجازه حیات اشکال میکروبی را بدهد، و بنابراین می‌تواند انتظار داشت مثل آب‌های ژرفاهای اقیانوس‌ها یا معادن طلای آفریقای جنوبی دارای حیات باشد.
منبع
