دکتر شریعتی در اواخر اردیبهشت ۱۳۵۶ ایران را ترک کرد و عازم انگلستان شد، اما یک ماه بعد در ۴۴ سالگی به دلیل حمله قلبی درگذشت، در حالی که سابقه بیماری قبلی نداشت.

از اواخر آبان ماه 1351 زندگی مخفی دکتر علی شریعتی آغاز شد، اما او 11 ماه بعد خود را به ساواک معرفی کرد و تا یک سال و نیم بعدی را در زندان شاهنشاهی سر کند.
او پس از آزادی خانهنشین شد تا اینکه در سال 55 از این فضای بسته و خانهنشینی به تنگ آمد، بنابراین با فرستادن احسان (پسرش) به خارج از کشور فرصت یافت تا مقدمات برنامه هجرت خود را فراهم کند.
او نهایتاً در 26 اردیبهشت سال 1356 از ایران به مقصد بلژیک سفر کرد و پس از اقامتی سه روزه در بروکسل، عازم انگلستان شد و در منزل یکی از بستگان نزدیک همسر خود اقامت گزید. وی در حالی که یک ماه از سفرش به انگلستان میگذشت، در ساوتهمپتون درگذشت.
«حمله قلبی» دلیل رسمی مرگ شریعتی اعلام شد، هرچند مرگ او به دلیل نداشتن سابقه بیماری قلبی مشکوک بود.
محل اقامت دکتر شریعتی در انگلستان
او وصیت کرده بود پیکرش را در حسینیه ارشاد دفن کنند، اما در نهایت با مشورت پدرش استاد محمدتقی شریعتی و کمک افرادی نظیر شهید چمران و امام موسی صدر در قبرستانی در شهر دمشق به خاک سپرده شد.
شهید مفتح و صادق طباطبایی در تشییع پیکر شریعتی
نماز خواندن امام موسی صدر بر پیکر دکتر شریعتی
وصیتنامه شرعی دکتر شریعتی