هنر خیابانی به نوعی از آثار هنری اطلاق می‌شود که در مقابل آثار هنری رسمی موزه‌ها، کلیساها و گالری‌ها سربرآورده است. این آثار هنری، گاهی به اشتباه با هنر گرافیتی برابر درنظر گرفته می‌شوند،اما باید دانست که گرافیتی زیرمجموعه‌ای از هنر خیابانی است.
بنکسی، Banksy نام مستعار هنرمند گرافیتی، فعال و منتقد سیاسی، کارگردان و نقاش بریتانیایی است.
بقیه در ادامه مطلب...
هنر خیابانی او طعنه آمیز و هجویه‌هایش خرابکارانه است. هنر او آمیزه‌ای از طنز سیاه و گرافیتی است که با تکنیک گرده‌برداری ویژه‌ای خلق می‌شود. آثار هنری او با محتوای سیاسی و اجتماعی در خیابان‌ها، دیوارها، و پل‌ها در شهرهای مختلف دنیا به تصویر درآمده است.
بنکسی در سال ۱۹۷۴ در بریستول به دنیا آمد و در همین شهر بزرگ شد. او فرزند یک تکنیسین دستگاه فتوکپی بود. او مدتی شاگرد قصاب بود اما سرانجام طی دوران «شکوفایی اسپری» در اواخر دهه ۸۰ در بریستول با گرافیتی آشنا شد.
بنکسی که اعتقاد دولت به وندال بودن گرافیتی را قبول ندارد، هنرش را بر سطوح موجود در فضاهای عمومی به نمایش می گذارد و حتی تا آنجا پیش می‌رود که عناصر و احجام فیزیکی هم خلق کند. بنکسی خودش مستقیماً عکس‌های گرافیتی‌هایش را نمی‌فروشد، هر چند معلوم شده برگزارکنندگان حراج‌های هنری در تلاش هستند تا کارهای خیابانی او را در محلشان بفروشند و دردسر جا به جا کردن آنها را به برنده حراج واگذار کنند.
اولین فیلم بنکسی، خروج از مغازه کادوفروشی (به انگلیسی:Exit Through the Gift Shop) برای اولین بار در جشنواره فیلم ساندنس ۲۰۱۰ به نمایش درآمد. فیلم در مارچ ۲۰۱۰ در انگلستان اکران شد. در ژانویه ۲۰۱۱، بنکسی نامزد جایزه اسکار برای بهترین فیلم مستند شد. (منبع ویکی‌پدیا)
شاید این اثر بنکسی را دیده باشید که روی دیوار حائل کرانه باختری رود اردن، دریچه‌ای مجازی رو به آرزو و امید، خلق کرده است:
اما همچنان که گفته شده بنکسی، خود را تنها محدود به گرافیتی نکرده است. برای مثال در خیابان‌های شلوغ نیویورک با استفاده از فضای یک کامیون، نمایشگاه‌های متحرک و قابل تأمل هنری درست می‌کند.
برای مثال شما در اینجا می‌بینید که او چگونه پروانه‌ها و آبشار و رنگین‌کمان را در دل یک کامیون جا داده است. به این ترتیب کامیونی کثیف و درب و داغان در غوغا و ازدحام شهری، ناگهان شهروندان را صحنه‌ای دل‌انگیز و زیبا مواجه می‌کند.
اما اثر تازه‌تر او، یک کامیون انتقال احشام به کشتارگاه را نشان می‌دهد. اما به جای گاو و گوسفند و مرغ و خوک، او عروسک‌های دوست‌داشتنی‌ای را در کامیون جا داده و سر آنها را بیرون گذاشته است.
هر شهروندی با دیدن این کامیون، لحظه‌ای مفتون این عروسک‌ها می‌شود و بعد شاید به این فکر بیفتد که آدمی برای لذت شکمی، هر روز چه جنایت‌هایی که نمی‌کند.
«امید» را باید همیشه ترمیم کرد و جست:
توصیه می‌کنم، بنکسی را در اینستاگرام هم دنبال کنید.
منبع: یک پزشک
