پس از آن كه «حرّ بن يزيد رياحى» در منطقه «ذو حُسُم» به دستور
«عبيداللَّه بن زياد» مانع از ادامه سفر امام به كوفه شد، حركت كاروان
امام حسين (ع) به سوي «كَرْب و بَلا» آغاز شد.
پيشينه تاريخي كربلا، بسيار قديمي بوده و به دوران بابليان مي‌رسد، اما شناخت دقيقي از تاريخ كربلا در پيش از اسلام وجود ندارد. درحال حاضر، كربلا در 105 كيلومتري جنوب غربي بغداد قرار دارد و مساحت استان كربلا بيش از 6 هزار كيلومتر است.
كاروان حسيني، روز پنجشنبه، دوم محرم‌الحرام سال 61 هجري به سرزمين «نينوا» رسيد. مكاني محنت‌بار كه رسول اكرم (ص) نيز پيش از آن خبرش را به امام حسين (ع) داده بود.
در «مجمع‌الزوائد» آمده است: «احمد بن حنبل» از علماي اهل سنت، از پيامبر خدا (ص) روايت كرده است كه ايشان فرمودند: «دخل عليَّ البيت ملك لم يدخل عليَّ قبلها فقال لي: إنّ ابنك هذا ـ يعني حسيناً ـ مقتول. وإنْ شئت أريتك من تربة الأرض الّتي يقتل بها»، فرشته‌اى از فرشتگان بر من وارد شد كه تاكنون نزد من نيامده بود. او به من گفت: همانا فرزند تو ـ يعنى حسين (ع) ـ را مى‌كشند و اگر مى‌خواهى خاك محل شهادت او را به تو نشان دهم.
همچنين در احاديث متواتر ديگري، خبر شهادت امام حسين (ع) به كرّات از زبان پيامبر نقل شده است. از ديگر مصادر حديثي در اين رابطه مي‌توان به تاريخ الكبير بخارى، البداية والنهايه، اُسد الغابة، الاصابة، الخصائص الكبرى، كنز العمّال و خصائص الكبرى اشاره كرد.
در «لهوف» سيد بن طاووس آمده است كه وقتي كاروان امام حسين به «موضع البلاء» رسيد، اسب آن حضرت از حركت ايستاد. امام نام آن سرزمين را جويا شدند و پاسخ شنيدند: «غاضريه». امام حسين (ع) فرمودند: آيا اين سرزمين نام ديگري هم دارد؟ گفتند: «شاطي الفرات». امام باز هم از نام ديگر آن سرزمين سئوال كردند و اين بار پاسخ شنيدند: «كربلا».
در اين هنگام، امام حسين (ع) آهي از دل كشيدند و فرمودند: «اللّهم إنّي أعوذبك من الكَرْب والبلاء».
پيشينه تاريخي كربلا، بسيار قديمي بوده و به دوران بابليان مي‌رسد، اما شناخت دقيقي از تاريخ كربلا در پيش از اسلام وجود ندارد. درحال حاضر، كربلا در 105 كيلومتري جنوب غربي بغداد قرار دارد و مساحت استان كربلا بيش از 6 هزار كيلومتر است.
كاروان حسيني، روز پنجشنبه، دوم محرم‌الحرام سال 61 هجري به سرزمين «نينوا» رسيد. مكاني محنت‌بار كه رسول اكرم (ص) نيز پيش از آن خبرش را به امام حسين (ع) داده بود.
در «مجمع‌الزوائد» آمده است: «احمد بن حنبل» از علماي اهل سنت، از پيامبر خدا (ص) روايت كرده است كه ايشان فرمودند: «دخل عليَّ البيت ملك لم يدخل عليَّ قبلها فقال لي: إنّ ابنك هذا ـ يعني حسيناً ـ مقتول. وإنْ شئت أريتك من تربة الأرض الّتي يقتل بها»، فرشته‌اى از فرشتگان بر من وارد شد كه تاكنون نزد من نيامده بود. او به من گفت: همانا فرزند تو ـ يعنى حسين (ع) ـ را مى‌كشند و اگر مى‌خواهى خاك محل شهادت او را به تو نشان دهم.
همچنين در احاديث متواتر ديگري، خبر شهادت امام حسين (ع) به كرّات از زبان پيامبر نقل شده است. از ديگر مصادر حديثي در اين رابطه مي‌توان به تاريخ الكبير بخارى، البداية والنهايه، اُسد الغابة، الاصابة، الخصائص الكبرى، كنز العمّال و خصائص الكبرى اشاره كرد.
در «لهوف» سيد بن طاووس آمده است كه وقتي كاروان امام حسين به «موضع البلاء» رسيد، اسب آن حضرت از حركت ايستاد. امام نام آن سرزمين را جويا شدند و پاسخ شنيدند: «غاضريه». امام حسين (ع) فرمودند: آيا اين سرزمين نام ديگري هم دارد؟ گفتند: «شاطي الفرات». امام باز هم از نام ديگر آن سرزمين سئوال كردند و اين بار پاسخ شنيدند: «كربلا».
در اين هنگام، امام حسين (ع) آهي از دل كشيدند و فرمودند: «اللّهم إنّي أعوذبك من الكَرْب والبلاء».
