سيستم عامل اوپن سولاريس مبتني بر كدهاي Unix System V Release 4 بوده و
سان مجوز اعمال اين تغييرات در يونيكس را در سال 1994 به دست آورد. سان
اعلام كرده كه نسخه هاي آتي سيستم عامل سولاريس تجاري مبتني بر فناوري هاي
نوين و پيشرفته خواهد بود.
البته سان در طراحي اين سيستم عامل از سيستم عامل سولاريس خود نيز الهام گرفته است كه ابتدا در سال 1991 توسط سان عرضه شد. سولاريس با همكاري سان و AT&T طراحي شد.
برنامه ريزي براي طراحي اين سيستم عامل از اوايل سال 2004 آغاز شد. در آن زمان يك برنامه پايلوت و آزمايشي شكل گرفت و 18 نفر از برنامه نويسان حرفه اي كه در عين تخصص به نگارش سيستم عامل در شركت سان شاغل نبودند، بدين منظور به كار دعوت شدند. اين گروه به مدت 9 ماه براي طراحي اوپن سولاريس كار كردند و تعداد آنها در نهايت به 145 نفر رسيد.
اولين بخش از كدهاي سولاريس كه به دي تريس معروف شد، ابزاي براي ردگيري در اختيار مديران شبكه ها مي گذاشت و عملكرد سيستم و كارآيي آن را نيز بهينه مي كرد. دي تريس در 15 ژانويه سال 2005 عرضه شد و مورد توجه متخصصان قرار گرفت.
در همان زمان سان وب سايت opensolaris.org را هم راه اندازي كرد . كدهاي اين سيستم عامل را به طور مشروط عرضه كرد و اين كار تا ژوئن سال 2005 ادامه داشت. البته برخي از كدهاي اين سيستم عامل هرگز متن باز نشدند و تنها در قالب فايل هاي باينري خاص در دسترس هستند.
سان در آوريل 2005 پس از طي كردن تشريفاتي هياتي مستقل را ايجاد كرد و آنها را به عنوان هيات مديريت مستقل اوپن سولاريس معرفي نمود. وظيفه اين گروه تنظيم اسناد مديريت و كنترل براي هدايت نحوه توسعه اوپن سولاريس و همين طور هيات مذكور بود.
سان در مارس سال 2006 اعلام كرد كه يان مردوخ بنيانگذار دبيان را نيز به كار گرفته تا اوپن سولاريس را تكميل كرده و امكانات تازه اي به آن بيفزايد. همچنين امكانات شبكه اي تازه اي به اوپن سولاريس اضافه شد و چند توزيع متنوع و مستقل از اين سيستم عامل شكل گرفت.
در مي سال 2008 نسخه تازه اي از اوپن سولاريس موسوم به OpenSolaris 2008.05 شكل گرفت و عرضه شد. اين نسخه از روي سي دي قابل بوت بود و به همين علت بسيار مورد توجه قرار گرفت. به بيان ديگر براي نصب اين نرم افزار احتياجي به پشت سر گذاردن يك فرايند طولاني نبود و تنها كافي بود سي دي حاوي سيستم عامل در درايو رايانه قرار گيرد تا سيستم عامل بلافاصله اجرا گردد.
رابط كاربري اين نسخه از سيستم عامل ياد شده نيز ارتقا يافته و برخي امكانات محبوب و پرطرفدار سيستم عامل مك نيز به نسخه ياد شده افزوده شده بود.
در دسامبر سال 2008 سان و توشيبا از برنامه هاي خود براي توزيع لپ تاپ هايي خبر دادند كه سيستم عامل اوپن سولاريس به طور پيش فرض بر روي آنها نصب شده بود. اين اقدام با هدف افزايش محبوبيت و تعداد كاربران اين سيستم عامل انجام شد، اما موفقيت چنداني در پي نداشت.
آخرين نسخه عرضه شده از اين سيستم عامل متن باز در اول ژوئن سال 2009 به بازار آمد كه از پلاتفورم SPARC نيز پشتيباني مي كرد. اين سيستم عامل امروزه محصولي بسيار مدرن و با ظاهري كاربر پسند است كه به خصوص در ميان مديران شبكه هاي رايانه اي مشتاقان زيادي دارد. ادامه مطلب
البته سان در طراحي اين سيستم عامل از سيستم عامل سولاريس خود نيز الهام گرفته است كه ابتدا در سال 1991 توسط سان عرضه شد. سولاريس با همكاري سان و AT&T طراحي شد.
برنامه ريزي براي طراحي اين سيستم عامل از اوايل سال 2004 آغاز شد. در آن زمان يك برنامه پايلوت و آزمايشي شكل گرفت و 18 نفر از برنامه نويسان حرفه اي كه در عين تخصص به نگارش سيستم عامل در شركت سان شاغل نبودند، بدين منظور به كار دعوت شدند. اين گروه به مدت 9 ماه براي طراحي اوپن سولاريس كار كردند و تعداد آنها در نهايت به 145 نفر رسيد.
اولين بخش از كدهاي سولاريس كه به دي تريس معروف شد، ابزاي براي ردگيري در اختيار مديران شبكه ها مي گذاشت و عملكرد سيستم و كارآيي آن را نيز بهينه مي كرد. دي تريس در 15 ژانويه سال 2005 عرضه شد و مورد توجه متخصصان قرار گرفت.
در همان زمان سان وب سايت opensolaris.org را هم راه اندازي كرد . كدهاي اين سيستم عامل را به طور مشروط عرضه كرد و اين كار تا ژوئن سال 2005 ادامه داشت. البته برخي از كدهاي اين سيستم عامل هرگز متن باز نشدند و تنها در قالب فايل هاي باينري خاص در دسترس هستند.
سان در آوريل 2005 پس از طي كردن تشريفاتي هياتي مستقل را ايجاد كرد و آنها را به عنوان هيات مديريت مستقل اوپن سولاريس معرفي نمود. وظيفه اين گروه تنظيم اسناد مديريت و كنترل براي هدايت نحوه توسعه اوپن سولاريس و همين طور هيات مذكور بود.
سان در مارس سال 2006 اعلام كرد كه يان مردوخ بنيانگذار دبيان را نيز به كار گرفته تا اوپن سولاريس را تكميل كرده و امكانات تازه اي به آن بيفزايد. همچنين امكانات شبكه اي تازه اي به اوپن سولاريس اضافه شد و چند توزيع متنوع و مستقل از اين سيستم عامل شكل گرفت.
در مي سال 2008 نسخه تازه اي از اوپن سولاريس موسوم به OpenSolaris 2008.05 شكل گرفت و عرضه شد. اين نسخه از روي سي دي قابل بوت بود و به همين علت بسيار مورد توجه قرار گرفت. به بيان ديگر براي نصب اين نرم افزار احتياجي به پشت سر گذاردن يك فرايند طولاني نبود و تنها كافي بود سي دي حاوي سيستم عامل در درايو رايانه قرار گيرد تا سيستم عامل بلافاصله اجرا گردد.
رابط كاربري اين نسخه از سيستم عامل ياد شده نيز ارتقا يافته و برخي امكانات محبوب و پرطرفدار سيستم عامل مك نيز به نسخه ياد شده افزوده شده بود.
در دسامبر سال 2008 سان و توشيبا از برنامه هاي خود براي توزيع لپ تاپ هايي خبر دادند كه سيستم عامل اوپن سولاريس به طور پيش فرض بر روي آنها نصب شده بود. اين اقدام با هدف افزايش محبوبيت و تعداد كاربران اين سيستم عامل انجام شد، اما موفقيت چنداني در پي نداشت.
آخرين نسخه عرضه شده از اين سيستم عامل متن باز در اول ژوئن سال 2009 به بازار آمد كه از پلاتفورم SPARC نيز پشتيباني مي كرد. اين سيستم عامل امروزه محصولي بسيار مدرن و با ظاهري كاربر پسند است كه به خصوص در ميان مديران شبكه هاي رايانه اي مشتاقان زيادي دارد.
