درباره سوره قدر, شب قدر, معناى قدر, تعيين شب قدر, تكاليف شب قدر و شيوه هاى بهره جويى از اين شب بزرگ و ارتباط با خداوند مهربان, مطالب قابل اهميتى وجود دارد, كه ما خلاصه آن را مورد مطالعه قرار مى دهيم.
بقیه در ادامه مطلب...
ثواب قرائت
امام باقر(ع) فرموده است: هر كس سوره (انا انزلناه) را با صداى بلند بخواند, مثل كسى خواهد بود كه شمشير به دوش گرفته و در راه خداوند جهاد مى كند و هر كس آن را پنهان و آهسته بخواند, مانند كسى است كه در راه خدا, به خون خود غلتيده است.(1)
معناى شب قدر
چرا اين شب, شب قدر ناميده شده, در آن چه اسرارى نهفته و چه وقايع و حوادثى در آن رخ داده و رخ مى دهد؟
مفسران قرآن كريم با استفاده از قرآن و احاديث پيشوايان معصوم(عليهم السلام), درباره نام گذارى اين شب به شب قدر مطالب و دلايل زيادى آورده اند, كه مهم ترين و مناسب ترين آن ها بدين شرح است:
1ـ شب قدر, يعنى شب بزرگ و با عظمت, زيرا در قرآن كريم قدر به معناى منزلت وبزرگى خداوند عالم آمده هم چنان كه در اين آيه مى خوانيم: ما قدروا الله حق قدره(2) آنان عظمت خداوند را نشناختند. و حبيش در كتاب وجوه القرآن ليله القدر را به ليله العظمه معنا كرده(3) رمز اين بزرگى هم در خود سوره قدر بيان گرديده است آن جا كه مى فرمايد: شب قدر, از هزار ماه بهتر است.
2 ـ شب با ارزش و پر قيمت, جهت ديگرى براى معناى قدر مى تواند باشد, زيرا از يك سو در همين سوره مى خوانيم: عبادت در اين شب از عبادت در هزار ماه بهتر و با ارزش تر است در فارسى هم مى گوييم: قدر جوانى, قدرسلامت ونعمتى را كه در اختيار دارى, بدان .
3 ـ قدر به معناى سختى معيشت نيز آمده, در قرآن كريم مى خوانيم: ومن قدر عليه رزقه فلينفق مما آتاه الله(4) هر كس گرفتار تنگى روزى و تنگدستى در زندگى شود مقدارى از آنچه را خداوند به او عطا كرده, در راه خدا انفاق نمايد.
4 ـ طبق آيات متعدد قرآن كريم, قدر به معناى اندازه گيرى, تقدير و تنظيم امور آمده است. در آيه اى مى خوانيم: ما قرآن را در شب مباركى نازل كرديم, و ما همواره بيم دهنده بوده ايم; و در آن شب: فيها يفرق كل إمر حكيم (5) هر كارى, بر طبق حكمت خداوند, تعيين و تنظيم مى گردد.
راغب اصفهانى, مى نويسد: ليله القدر اى ليله قيضها لامور مخصوصه( 6) شب قدر, يعنى شبى كه خداوند براى تنظيم و تعيين امور مخصوصى, آن را آماده و مقرر فرموده است.
طبق روايات فراوانى كه وارد شده, در شب قدر, سرنوشت افراد براى سال آينده, مانند: رزق و روزى, مرگ و مير(7), خوشى و ناخوشى, و امور و حوادث ديگر زندگى, بر اساس استعدادها و لياقت ها, رقم مى خورد, و اين تقدير و تنظيم حكيمانه هم, در انسان هيچ گونه اجبار و سلب اختيارى به وجود نمى آورد.
درباره تنظيم و تقدير سرنوشت افراد در شب قدر براى سال آتى آنان, امام صادق(ع)فرموده است: التقدير فى ليله القدر تسعه عشر, والابرام فى ليله احدى و عشرين, والامضإ فى ليله ثلاث و عشرين(8) تقدير امور و سرنوشت ها در شب نوزدهم, تحكيم آن در شب بيست و يكم و امضاى آن در شب بيست و سوم صورت مى گيرد.
آرى, به خاطر اهميت شب قدر, ارزش و عظمت آن, نزول فرشتگان بى شمار آسمانى به زمين و سرنوشت سازى اين شب الاهى ده ها روايت در كتاب ها و تفسيرهاى شيعه و اهل سنت وارد شده است. در بيان پيامبر گرامى اسلام(ص) هم مى خوانيم: من قام ليله القدر ايمانا و احتسابا, غفر له ما تقدم من ذنبه(9) هر كس در شب قدراز روى ايمان و اخلاص, به قيام و عبادت ايستد, گناهان گذشته او, بخشيده و آمرزيده مى شود.
شب قدرى كه قرآن كريم, آن را بهتر از هزار ماه معرفى مى كند حدود يك صد حديث, در كتاب ها و تفسيرهاى شيعه و اهل سنت, درباره عظمت آن واردشده, چه شبى مى باشد؟
مجموع مطالبى كه از قرآن كريم و احاديث شيعه و اهل سنت, در مورد تعيين شب قدربه دست مى آيد را در موارد زير مى توان خلاصه نمود:
1 ـ در اين كه شب قدردر ماه مبارك رمضان قرار دارد, هيچ گونه ترديدى نمى توان به خود راه داد, چون از يك سو خداوند فرموده: قرآن در ماه رمضان نازل شده.(10) و از سوى ديگر در سوره قدرهم آمده: آن (قرآن) را در شب قدر نازل كرديم; و اين كه شب قدردر ماه مبارك رمضان قرار دارد, مورد اتفاق روايات و مفسرين قرآن است.
2 ـ شب قدر، در دهه آخر ماه مبارك رمضان قرار دارد, روايات فراوان و نظريه هاى مفسران شيعه و اهل سنت, آن را حتمى مى شمارد.(11) پس در اين مورد هم ترديدى نيست.
عايشه روايت مى كند: تلاش و كوششى را كه مى ديدم رسول خدا(ص), در دهه آخر ماه مبارك رمضان انجام مى داد, در اوقات ديگر انجام نمى داد.(12)
3 ـ طبق روايات فراوانى كه در منابع شيعى آمده, شب هاى نوزدهم, بيست و يكم و بيست و سوم ماه مبارك رمضان (شبهاى قدر)معرفى شده اند,(13) اما امام باقر(ع) دايره آن را محدودتر نموده, و در پاسخ (عبدالواحد بن مختار انصارى) كه خواستار تعيين يكى از آن شب ها از سوى امام(ع) بود, فرموده اند: ما عليك إن تعمل فى ليلتين, هى احديهما.(14) ايرادى ندارد هر دو شب را به عبادت و شب زنده دارى مشغول باش, زيرا شب قدريكى از اين دو شب مى باشد.
4 ـ در ميان شب بيست و يكم و شب بيست و سوم در عين حالى كه خدا و رسول(ص) و امامان(عليهم السلام), براى زنده نگهداشتن روح اميد و نشاط و اهميت به اطاعت و عبادت بندگان و تقرب آنان, سعى در مخفى داشتن شب قدرداشته اند ـ آن طور كه از تعدادى از احاديث استفاده مى شود, احتمال شب قدر بودن شب بيست و سوم را مى توان تقويت نمود و معتبرتر دانست.
زيرا در چند روايت آمده: رسول خدا(ص) به عبادت و شب زنده دارى دهه آخر ماه مبارك رمضان سفارش مى كرد, امام على(ع) مى فرمايد: شب بيست و سوم، در عين حالى كه باران شديدى آمده بود و مسجد مدينه را گل و آب فرا گرفته بود, رسول خدا(ع), ما را به نماز وا مى داشت, و با وجود اين كه صورت و بينى آن حضرت, گل آلود شده بود, دست از عبادت و شب زنده دارى نمى كشيد.(15)
امام باقر(ص) هم فرموده است: عبدالله بن انيس انصارى، كه در (جهينه)زندگى مى كرد و با مدينه فاصله داشت, به حضور رسول خدا(ص) رسيد و عرض كرد: من شتر و گوسفند و چوپانهايى دارم, و نمى توانم زياد در شهر بمانم, اما دوست مى دارم, يكى از شبهاى ماه رمضان را برايم تعيين كنى, تا در آن شب به شهر آمده و به نماز و عبادت بپردازم.
رسول خدا(ص) او را نزديك خويش كشيد, و در گوش او چيزى گفت, آن مرد هم شب بيست و سوم ماه مبارك رمضان, در مدينه حضور يافت, به عبادت و شب زنده دارى پرداخت, و صبح به محل و سراغ كار خود بازگشت.(16)
همچنين در روايت مى خوانيم: رسول خدا(ص) شب بيست و سوم, به صورت افراد آب مى پاشيد تا آنها را خواب نگيرد چنانكه حضرت فاطمه زهرا(س) همه اعضاى خانواده را وادار مى كرد, روز بخوابند, شب كم غذا بخورند تا بتوانند شب بيست و سوم را بيدار بمانند, و مى فرمود: انسان محروم كسى است, كه از خير و فضيلت اين شب محروم بماند. (17)
بارى, اگر چه با توجه به شواهد حديثى و تاريخى, احتمال شب قدر بودن بيست و سوم ماه مبارك رمضان را تاييد كرديم, اما همان طور كه دربالا هم اشاره شد, پيغمبر(ص) و امامان معصوم(عليهم السلام), عنايت داشتند, كه شب قدر براى افراد مخفى بماند, تا آنان با اطاعت و عبادت در چند شب, براى درك شب قدر و معارف و معنويات آن, تلاش و جستجوى بيش ترى داشته باشند.
به روايت (ابن ابى الحديد) وقتى درباره تعيين شب قدراز امير مومنان(ع) سوال مى شود, آن حضرت از مشخص كردن, طفره مى رود و مى فرمايد: ليس إشك إن الله انما يسترها عنكم نظرا لكم, لا نكم لو إعلمكموها, عملتم فيها و تركتم غيرها, وإرجو إن لا تخطئكم ان شإ الله (18) در اين جهت ترديد ندارم, كه خداوند جهت مخفى داشتن (شب قدر) به شما نظر و عنايت دارد, زيرا اگر آن را براى شما اعلام داشته بود, در همان شب به عمل عبادت مى پرداختيد و عبادت در شب هاى ديگر را ترك مى نموديد, ومن هم به خواست خداوند (در مورد بهره بردارى شما از شب هاى ديگر) اميدوارم شما را محروم نگردانم.
براى عبادت و درك فضيلت و فيض شب قدر, عموما به مسجدها مى رويم, اما براى اين كه با انجام اعمال جنبى ـ كه خود نيز اعمال پر فضيلتى است ـ خويشتن را براى درك عظمت و فضايل عميق شب قدرآماده تر گردانيم تا بتوانيم در نورانيت قرآن نورانى شويم و بافرشتگان پاك آسمانى هم نوا گرديم و موجى در درياى روح خود ايجاد كنيم.
پيشوايان والامقام اسلام, ما را به انجام تكاليف زير دعوت نموده اند.
1 ـ غسل شب قدر
غسل, از يك سو عبادت است, چون مى بايست به (نيت تقرب و اطاعت خداوند)انجام شود, و از سوى ديگر نظافت و بهداشت مى باشد, چون با شست وشوى بدن, هر مومنى خود را براى حضور در مجامع عمومى و ملاقات سالم و جاذب با اهل ايمان آماده و منظم مى گرداند.
امام صادق(ع) فرموده است:(هركس براى شب هاى هفدهم,نوزدهم,بيست و يكم و بيست سوم ماه مبارك رمضان, كه اميد ((شب قدر))بودن آنها مى رود, غسل انجام دهد, از گناهان پاك مى گردد, و مانند روزى مى شود كه از مادر متولد گرديده است).(19)
2 ـ احيا و شب زنده دارى
همان طور كه در سيره پيامبر(ص) و حضرت فاطمه(س) مطالعه كرديم, احيا, بيدار بودن و شب هاى قدر را باعبادت سپرى نمودن, از تكاليف ديگر در اين شب ها مى باشد. بارى, شب زنده دارى با عبادت و دعا, وظيفه اى براى همه شب هاى قدر است, اما امام حسن عسكرى(ع) فرموده: فلا يفوتك احيإ ليله ثلاث و عشرين;(20) اگر نتوانستى در شب هاى ديگر احيا داشته باشى, سعى كن احيا و شب زنده دارى شب بيست و سوم را از دست ندهى.
امام باقر(ع) نيز, فرموده است: هر كس شب قدررا احيا بدارد, خداوند مهربان گناهان او را مى آمرزد... .(21)
اما نكته بسيار مهمى كه درباره احيا بايد مورد توجه باشد, اين است كه, اولا: شب را تاسفيده صبح به عبادت و دعا بگذرانيم; ثانيا: به بيدارى چشم قناعت نكنيم, زيرا آنچه داراى اهميت فوق العاده است, بيدارى دل و آگاهى و بصيرتى است كه انسان را در محضر الهى و قرآن كريم و فرشتگان آسمانى, مودب و منظم و لايق گرداند.
زيرا, فرشتگان آسمانى كه به زمين نزول مى كند, طبق روايت نخست به محضر حضرت صاحب الامر(ع) شرف حضور مى يابند,(22) تا علاوه بر سلامت آفرينى در شب قدر يا سلام رسانى به بندگان,(23) پيام الله را به حجه الله (ع) ابلاغ دارند(24) و طبيعى است اگر (حجه الله(ع) از وضع عباد الله رضايت و خرسندى داشته باشد, وضع تقدير و سرنوشت سال آينده عباد الله از جانب الله ،وضع بهتر و سعادتمندانه ترى خواهد بود.
3 ـ قرآن بر سر گرفتن
تكليف ديگر شبهاى قدر، قرآن به سرگرفتن است. مومنان روزه گرفته, در ماه خدا و خانه خدا, كتاب خدا را گشوده, به سرگرفته و آن را شفيع خود قرار مى دهند. آن ها به محتواى قرآن مى انديشند, به آغوش آن پناه مى برند و با قرآن پيوند و پيمان مجدد برقرار مى نمايند, تا با معارف نورانى آن, همه زواياى زندگى خويش را نورانى و متعالى گردانند.
البته براى آگاهى به خصوصيات كامل اين اعمال به كتاب هاى دعا بايد مراجعه نمود. (25)
امام صادق(ع) هم فرموده است: براى شب هاى قدرقرآن كريم را جلوى خود قرار دهيد, آن را بگشاييد و بخوانيد: اللهم انى إسئلك بكتابك المنزل, وما فيه وفيه اسمك الاكبر, وإسمائك الحسنى, وما يخاف ويرجى, إن تجعلنى من عتقائك من النار.(26)
4 ـ نماز و دعا
امام صادق(ع) فرموده است: در هر يك از دو شبهاى قدر صد ركعت نماز مى بايست خوانده شود.(27) آن حضرت, خود نيز اين عمل را انجام مى داد, چنانكه از سر شب تا سفيده صبح به دعا و مناجات با خداوند مى پرداخت.(28)از جمله دعاهايى كه به خواندن آنها سفارش شده دعاى جوشن كبير مى باشد.
5 ـ استغفار و توبه
اگر چه روزه دارى خود عامل شست و شوى بخشى از گناهان مى باشد, اما براى وارد شدن به ماه مبارك رمضان, به خصوص دريافت فيض شب هاى قدراداى دين خالق و خلق هم, لازم خواهد بود, در عين حال, در اين شب هاى نورانى, كه به بيان امام صادق(ع): درهاى رحمت الهى, به روى بندگان گشوده مى گردد.(29) درخواست آمرزش گناهان, توبه و انابه و گريه و ناله به درگاه خداوند, براى رفع گرفتارى ها و رسيدن به حاجت هاى مادى و معنوى, كارى ضرورى خواهد بود.
به هر حال, عظمت و تكاليف شب هاى نورانى و سرنوشت ساز قدر فراوان است, كه اين مقال را مجال آن نيست, فقط به طور خلاصه مى توان گفت: شب قدر , شب وصل است و آداب و تكاليفى را هم كه تاكنون برشمرديم سراسر مى تواند مقدمه وصال محبوب باشد.
پی نوشت:
1ـ تفسير نورالثقلين, ج 5, ص ;622 الدر المنثور فى التفسير المإثور, ج 6, ص 371.
2ـ حج, 74.
3ـ تفسير نوين, ص 275.
4ـ تفسير نوين, ص 275.
5ـ دخان, 4.
6ـ المفردات فى غريب القرآن, ص 395.
7ـ تفسير نورالثقلين, ج 5, ص ;631 البرهان فى تفسير القرآن, ج 4, ص 486.
8ـ تفسير نورالثقلين, ج 5, ص ;627 البرهان فى تفسير القرآن, ج 4, ص ;487 وسائل الشيعه, ج 7, ص 259.
9ـ الدر المنثور فى تفسير المإثور, ج 6, ص ;376 فى ضلال القران, ج 8, ص ;628 وسائل الشيعه, ج 7, ص 262.
10ـ بقره, 185.
11ـ الدر المنثور, ج 6, ص ;376 تفسير نورالثقلين, ج 5, ص 629.
12ـ الدر المنثور, ج 6, ص 376.
13ـ الدر المنثور, ج 6, ص 376.
14ـ نور الثقلين, ج 5, ص 628.
15ـ بحارالانوار, ج 94, ص 10.
16ـ تفسير نورالثقلين, ج 5, ص ;628 بحارالانوار, ج 94, ص 10.
17ـ بحارالانوار, ج 94, ص 10.
18ـ شرح نهج البلاغه, ج 20, ص ;154 بحارالانوار, ج 94, ص 10.
19ـ فضايل الاشهر الثلاثه, ص ;137 وسائل الشيعه, ج 7, ص 261.
20ـ وسائل الشيعه, ج 7, ص 261.
21ـ وسائل الشيعه, ج 7, ص 261.
22ـ البرهان فى التفسير القرآن, ج 4, ص 488.
23ـ بحارالانوار, ج 94, ص 14.
24ـ بحارالانوار, ج94, ص14.
25ـ مفاتيح الجنان, ص 224.
26ـ بحارالانوار , ج 94 , ص 4.
27ـ وسائل الشيعه, ج 7, ص ;261 فضائل الاشهر الثلاثه, ص 137.
28ـ وسائل الشيعه, ج 7, ص 260.
29ـ وسائل الشيعه, ج 7, ص 259.
