ميرزا عبدالقادر بيدل دهلوي به همراه صائب تبريزي دو چهره درخشان سبك هندي
را به خود اختصاص داده‌اند. برخي او را در خيال پردازي‌ها و
تصويرسازي‌هايش، آفرينش مضمون و خلق تركيبات بديع، موفق‌تر از صائب نيز
مي‌دانند.
او اهل سنت بوده اما در برخي از اشعارش درباره حضرات معصومين، گوي سبقت را از بسياري از شاعران شيعي نيز ربوده است. به‌عنوان شاهد مثال، غزلي از بيدل كه درباره امام حسين (ع) با مهارت تمام سروده شده است را در پي مي‌آيد:
سايه دستي اگر ضامن احوال ماست
خاك ره بي‌كسي‌ست كز سرِ ما بر نخاست
دل به هوي بسته‌ايم، از هوس ما مپرس
با همه بيگانه است آن كه به ما آشناست
داغ معاش خوديم، غفلتِ فاش خوديم
غيرْ تراش خوديم، آينه از ما جداست
آن سوي اين انجمن، نيست مگر وهم و ظن
چشم نپوشيده‌اي، عالم ديگر كجاست؟
دعوي طاقت مكن تا نكشي ننگ عجز
آبله پاي شمع، در خور ناز عصاست
گر نيي از اهل صدق، دامن پاكان مگير
آينه و روي زشت، كافر و روز جزاست
صبح قيامت دميد، پرده امكان دريد
آينه ما هنوز شبنم باغ حياست
در پي حرص و هوس سوخت جهاني نفس
ليك نپرسيد كس: خانه عبرت كجاست؟
بس كه تلاش جنون، جام طلب زد به خون
آبله پا كنون كاسه دست گداست
هستي كلفَت قفس، نيست صفا بخش كس
در سرِ راه نفس، آينه بختْ‌آزماست
قافله حيرتست، موج گهر تا محيط
اي املْ آوارگان! صورت رفتن كجاست؟
معبد حسن قبول، آينه زارست و بس
عرض اجابت مبر، بي‌نفسي‌ها دعاست
كيست درين انجمن، محرم عشق غيور؟
ما همه بي‌غيرتيم، آينه در كربلاست
بيدل! اگر محرمي رنگ تك و دو مبر
در عرق سعي حرص خفَّت آب بقاست
منبع: كليات بيدل دهلوي، به اهتمام حسين آهي، به تصحيح خال محمّد خسته، خليل‌اللّه خليلي، ص 289. ادامه مطلب
او اهل سنت بوده اما در برخي از اشعارش درباره حضرات معصومين، گوي سبقت را از بسياري از شاعران شيعي نيز ربوده است. به‌عنوان شاهد مثال، غزلي از بيدل كه درباره امام حسين (ع) با مهارت تمام سروده شده است را در پي مي‌آيد:
سايه دستي اگر ضامن احوال ماست
خاك ره بي‌كسي‌ست كز سرِ ما بر نخاست
دل به هوي بسته‌ايم، از هوس ما مپرس
با همه بيگانه است آن كه به ما آشناست
داغ معاش خوديم، غفلتِ فاش خوديم
غيرْ تراش خوديم، آينه از ما جداست
آن سوي اين انجمن، نيست مگر وهم و ظن
چشم نپوشيده‌اي، عالم ديگر كجاست؟
دعوي طاقت مكن تا نكشي ننگ عجز
آبله پاي شمع، در خور ناز عصاست
گر نيي از اهل صدق، دامن پاكان مگير
آينه و روي زشت، كافر و روز جزاست
صبح قيامت دميد، پرده امكان دريد
آينه ما هنوز شبنم باغ حياست
در پي حرص و هوس سوخت جهاني نفس
ليك نپرسيد كس: خانه عبرت كجاست؟
بس كه تلاش جنون، جام طلب زد به خون
آبله پا كنون كاسه دست گداست
هستي كلفَت قفس، نيست صفا بخش كس
در سرِ راه نفس، آينه بختْ‌آزماست
قافله حيرتست، موج گهر تا محيط
اي املْ آوارگان! صورت رفتن كجاست؟
معبد حسن قبول، آينه زارست و بس
عرض اجابت مبر، بي‌نفسي‌ها دعاست
كيست درين انجمن، محرم عشق غيور؟
ما همه بي‌غيرتيم، آينه در كربلاست
بيدل! اگر محرمي رنگ تك و دو مبر
در عرق سعي حرص خفَّت آب بقاست
منبع: كليات بيدل دهلوي، به اهتمام حسين آهي، به تصحيح خال محمّد خسته، خليل‌اللّه خليلي، ص 289.
