خوش آمدید

3G Broadband
این فناوری برای نخستین بار در انگلستان پای به عرصه وجود نهاد و افراد بسیاری را برای انجام امور کاری و حتی اجرای بازی به خود وابسته کرد، هرچند هیچ یک از این افراد کاملا شیفته این فناوری نشدند اما این تکنولوژی از جمله پیشرفت‌های عظیم صورت گرفته در این عرصه بود.
پیش از معرفی این فناوری، استفاده از اینترنت از طریق ابزارهای سیار به هیچ وجه قابل قیاس با روش‌های امروزی نبود. در آن زمان اینترنت به عنوان روشی غیرعادی و تا حدودی عجیب و غریب برای اطلاع از قیمت بازارهای بورس و امتیاز تیم‌های فوتبال مورد استفاده قرار می‌گرفت و وقتی در همایش‌ها و سمینارها سخن از فرصت‌های تجاری ایجاد شده توسط اینترنت همراه به میان می‌آمد، حاضرین در این جلسات چندان هم جدی به این قضیه نگاه نمی‌کردند و این موضوع برایشان مضحک جلوه می‌کرد.
نخستین شبکه 3G پیش‌ تجاری در سال 2001 میلادی، توسط کمپانی NTT DoCoMo و در ژاپن راه‌اندازی شد. هرچند استفاده جهانی از این شبکه بیش از حد انتظار به طول انجامید، اما سرانجام استفاده از شبکه 3G در میان تمامی مردم دنیا باب شد و در سال 2003 میلادی بیش از 200 نفر از اقصی نقاط جهان به این شبکه متصل شدند. در این میان برخی از گوشی‌های موبایل خود استفاده کردند و برخی نیز از دیگر ابزارهای سیار برای این کار بهره بردند. اما نکته مهم در این‌باره آن است که این رقم زمانی به دست آمد که هنوز خبری از نسل اول آی‌فون به میان نبود (این گوشی در سال 2007 میلادی وارد بازار شد) و با ورود خود استفاده از نمایشگرهای لمسی را در دیگر ابزارهای جدید باب کرد، اما در آن زمان آی‌فون یک گوشی نسل دوم 2G بود و هنوز قابلیت استفاده از شبکه‌ 3G را نداشت.
شرکت‌های مخابراتی انگلیسی که میلیاردها پوند را صرف خریداری از شبکه‌ 3G کرده بودند، بازار ابزارهای سیار را بسیار پرمنفعت یافتند و رفته‌رفته به این سمت متمایل شدند. با گذشت زمان استفاده از گوشی‌های موبایل و تبلت‌ها آنچنان در میان شهروندان انگلیسی متداول گشت که دیگر شبکه 3G هم آن‌ها را راضی نمی‌کرد و کاسه صبر این کاربران برای راه‌اندازی شبکه 4G لبریز شد.
شبکه 3G همچنان دارای نقایصی است و استفاده از آن هم هزینه بالایی دارد، هرچند با استفاده از این شبکه کاربران می‌توانند از طریق ابزارهای همراه خود به جهان مجازی دست پیدا کنند و دیگر نیازی به اتصال از خانه و یا محیط کار نخواهد بود، به همین دلیل فناوری مذکور، دستیابی به پیشرفت‌های عظیم را در حوزه ابزارهای سیار با سرعت بیشتری ممکن ساخت. به لطف آن دیگر کنفرانس‌ها و نشست‌های طولانی مدت برایتان ملال آور نخواهد بود و می‌توانید تنها با در اختیار داشتن یک تبلت، کانال مورد علاقه خود را مشاهده نمایید.

دانلود دیجیتال
دیگر تأثیر جهان دیجیتال، بر نحوه استفاده کاربران از فایل‌های موسیقی، فیلم و حتی بازی گذشته است و باید با فردی صحبت کنید که ‌کمتر از 20 سال سن دارد. تا همین چند سال پیش آلبوم‌های موسیقی روی صفحه‌های گرامافون به فروش می‌رفتند و برای تماشای فیلم هم از تلویزیون استفاده می‌شد. اما کمی بعد این فایل‌های موسیقی و بازی به همراه کاست‌های ضبط به بازار عرضه شدند و رفته‌رفته پای نوارهای ویدیویی هم به خانه‌ها باز شد.
ساخت انواع لوح‌های فشرده (CD و DVD) گام بعدی کمپانی‌های دست‌اندرکار این حوزه بود که به لطف آن کاربر می‌توانست مستقیما به سراغ ترک و یا بخش دلخواه خود از فیلم برود و بدون آنکه نیازی به برگرداندن آن باشد به تمام آلبوم گوش دهد.
اما امروزه تمامی این قابلیت‌ها و امکانات، قدیمی به نظر می‌آیند. هم‌اکنون کاربران می‌توانند در حالی که در اتوبوس نشسته‌اند، تنها با پرداخت مبلغی اندک موسیقی دلخواه خود را خریداری کرده و از طریق گوشی‌ هوشمند به آن گوش دهند. به لطف برنامه‌هایی همچون Shazam نیز دیگر حتی نیازی به دانستن نام آهنگ نیست. در دنیای امروزی می‌توانید کل مجموعه آهنگ‌های مورد نظرتان را در ابزاری که تنها اندکی از یک بسته سیگار بزرگ‌تر است، ذخیره نمایید و تا رسیدن به مقصد، فیلم مورد علاقه‌تان را روی گوشی موبایل خود تماشا کنید (مابقی آن را از طریق تلویزیون خانه خود دنبال نمایند) و بدون کمترین زحمت و بی‌آنکه نیازی به خارج شدن از خانه باشد، بازی‌های محبوبتان را به سادگی چند کلیک، دانلود نمایید.
هرچند استفاده از این فناوری صرفا به مقاصد پسندیده محدود نمی‌شود و متأسفانه برای انجام اعمال مجرمانه هم مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما باید قبول کرد که جهان سرگرمی را به شدت متحول نموده است. این فناوری حتی نحوه تولید خود را نیز تغییر داده است؛ امروزه دیگر هیچ کاربری آلبوم‌ موسیقی دلخواهش را به صورت یک جا خریداری نمی‌کند و می‌تواند تک آهنگ، رینگ‌تون و حتی اجرای زنده هنرمند محبوب خود را نیز دانلود نماید.
اما تنها موسیقی نیست؛ امروز کمدین‌ها و مجریان رادیویی به لطف رسانه جدیدی به نام پادکست، بازارهای خاص خود را ایجاد کرده‌اند و مجموعه‌های تلویزیونی نیز به سرعت در سرتاسر جهان پخش می‌شوند و قابل دانلود کردن هستند.

دیسک‌های بلو-‌ری
این دیسک‌ها بیشتر نوعی آپگرید محسوب می‌شوند تا یک فناوری کاملا جدید، اما این فناوری علیرغم تمامی مخالفت‌ها به موفقیت‌های عظیمی دست یافت، به همین دلیل شایستگی قرار گرفتن در این لیست را دارد.
فناوری لیزر آبی (Blue Laser) در سال 2000 میلادی به جهانیان معرفی شد که در واقع جایگزینی برای فرمت DVD بود و از سوی شرکت‌های مطرحی چون سونی حمایت می‌شد. در این فناوری، اطلاعات حک شده روی لوح‌های فشرده از طریق یک لیزر آبی خوانده می‌شوند و امکان ذخیره‌سازی حجم بیشتری از اطلاعات در مقایسه با لیزرهای قرمز (که طول موج بلندتری دارند و برای ذخیره‌سازی اطلاعات روی DVDها به کار می‌روند) وجود دارد.
سرانجام در سال 2006 و پس از افت و خیزهای فراوان در زمینه ساخت آن، دیسک‌های بلو-‌ری میلادی جایگاه خود را در بازار پیدا کردند؛ این در حالی بود که تردیدها در مورد موفقیت طولانی مدت این فناوری بر جایگاه آن سایه‌ افکنده بود.
یک دیسک بلو‌-ری تک لایه ظرفیت ذخیره‌سازی 250 گیگابایت داده را در خود دارد و انواع دو لایه آن نیز تا 50 گیگابایت حافظه دارند. جالب است بدانید که امکان افزوده شدن لایه‌های سوم و حتی چهارم نیز به این دیسک‌ها وجود دارد و هر یک 25 گیگابایت به ظرفیت این دیسک‌ها می‌افزایند، اما در حال حاضر تنها انواع 50 گیگابایتی آن‌ها موجود است و باید با همین‌ها کنار آمد. هرچند این میزان هم برای فروش فیلم‌های HD و سه‌بعدی به طرفداران این نوع رسانه‌ها و به روز رسانی ابزارهای سرگرمی خانگی کافیست و حتی بیش از میزان مورد نیاز برای رونق بخشیدن به کسب و کار تولیدکنندگان درایوهای نوری است.
تمامی این مزایا و امتیازات در نوع خود بی‌نظیر هستند، اما چرا باید تنها به خاطر ارتقاء ظرفیت ذخیره‌سازی لوح‌های فشرده، دیسک‌های بلو‌-ری را در لیست فناوری‌های ده‌گانه خود قرار دهیم؟ خب می‌توان گفت که علت این مسئله ماندگاری این فناوری است چرا که علیرغم از رده خارج شدن سایر محصولات ساخته شده برای ذخیره‌سازی داده، این دیسک‌ها همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در آگوست سال 2002 میلادی دو کمپانی توشیبا و NEC تصمیم گرفتند که با ساخت نوعی دیسک جدید با ظرفیت ذخیره‌سازی بسیار بالا، دیسک‌های بلو-ری را به چالشی عظیم بکشانند. این دیسک‌های جدید نیز با استفاده از لیزرهای آبی ساخته شده و تحت عنوان HD DVD وارد بازار شدند. این فناوری قبل از دیسک‌های بلو-ری عرضه شد و در ابتدای امر با اقبال بیشتری از سوی کاربران مواجه گشت، اما کمی بعد کمپانی سونی، Playstation 3 را به همراه این‌گونه دیسک‌ها روانه بازار کرد و مابقی داستان را هم که خودتان می‌دانید.
دیسک‌های بلو‌-ری برنده این رقابت شدند و به خاطر سهمی که در پیشرفت سرگرمی‌های HD و 3D داشتند، شایستگی آن را دارند که به عنوان یکی از فناوری‌های مهم در این لیست قرار بگیرند.

ارسال ایمیل از طریق ابزارهای سیار
حتما به خاطر دارید که چه زمانی نخستین ایمیل خود را ارسال کردید. آدرس ایمیل شما هم قطعا رشته طولانی از اعداد و حروف بود که به هیچ وجه امکان حفظ کردنش وجود نداشت و برای دسترسی به آن هم باید از مرکز کامپیوتر دانشگاه خود وقت می‌گرفتید. در آن زمان ایمیل‌ها حتی پاسخگوی نیاز کاربران برای برقراری تماس با دوستان هم نبودند و می‌توان گفت که استفاده از نامه به مراتب راحت‌تر و کم ‌دردسرتر از ایمیل بود. البته پس از آن دوران، ارسال ایمیل از طریق ابزارهای سیار هم ممکن شد، اما این کار چندان ساده نبود تا اینکه استفاده از ابزارهای سیار برای ارسال ایمیل همه‌گیر شد. از آغاز قرن جدید، قابلیت ارسال ایمیل برای تمامی گوشی‌های هوشمند ژاپنی در نظر گرفته شد، اما این مسئله تا پیش از ورود گوشی‌های جدید بلک‌بری به بازار انگلستان محقق نشد.
نخستین گوشی جدید بلک‌بری با امکانات کامل برای ارسال ایمیل در سال 2003 عرضه شد و ظرف مدت زمانی اندک همگان را مبهوت کرد و کار به جایی رسید که امروزه به هر گوشه‌ای که بنگری یک ابزار سیار با قابلیت ارسال ایمیل خواهید یافت. دیگر زمان در دست‌رس نبودن افراد در اوقات حضور نداشتن در دفاتر به سر آمده و مدیران، در حالی که در زیر نور گرم آفتاب سواحل دراز کشیده‌اند نامه‌های اداری خود را برای گیرنده مورد نظرشان ارسال می‌کنند و در کوتاه‌ترین زمان ممکن به صندوق دریافت ایمیل‌های خود دست پیدا می‌کنند. امروزه امکانات ارتباطی ابزارهای سیار بسیار فراتر از ایمیل است، از ارسال بی‌درنگ پیام گرفته تا توییتر، فیس‌بوک و برقراری ارتباطات تصویری. با این همه، هنوز هم ارسال ایمیل در صدر همه این‌ها قرار دارد و این بدان معناست که دیگر کار کردن در ساعات اداری به خاطره‌ای دور تبدیل شده و زمان کاری کارمندان و همچنین نحوه انجام امور توسط آن‌ها از انعطاف‌پذیری بیشتری برخوردار شده است. اینکه این فناوری باعث انعطاف‌پذیری و کارآمدی بیشتر ما شده یا اینکه صرفا بر فشار کاری ما افزوده، مسئله‌ای است که اختلاف‌نظرهای فراوانی بر سر آن وجود دارد. روش‌های برقراری ارتباط به شکل اعجاب‌انگیزی تغییر یافته و بخش اعظمی از این تغییر مدیون فناوری ارسال ایمیل از طریق ابزارهای سیار است.

مالتی تاچ
تا همین ده سال قبل تعداد افرادی که با فناوری مالتی‌تاچ آشنایی داشتن بسیار کم بود، هرچند ایده استفاده از این فناوری از زمان ساخته شدن کامپیوترها مطرح شده بود، اما تا مدت‌های مدیدی این فناوری طرفداران اندکی را به سوی خود جلب نمود. در حقیقت فناوری تاچ هم مانند بسیاری از تکنولوژی‌های دیگر از جمله مواردی بود که کمپانی مایکروسافت به اهمیت آن پی برد.
ایده ساخت پلتفرم تاچ رومیزی مایکروسافت موسوم به Microsoft Touch به سال 2001 میلادی باز می‌گردد، اما به خاطر برنامه‌ریزی‌های ضعیف این کمپانی، مدل اصلی آن تقریبا یک ماه قبل از آی‌فون وارد بازار شد. این ابزار هم به فرامین تاچ واکنش نشان می‌دهد و هم به اشیایی‌ که روی سطح آن قرار داده می‌شوند و به جرأت می‌توان مدعی شد که این فناوری نقش شایان ذکری را در طرح‌های آتی کمپانی مایکروسافت ایفا می‌کند. در آینده‌ای که مایکروسافت تمام تلاش خود را در محقق شدنش می‌‌کند، هر سطح قابلیت دریافت اطلاعات را دارد و تمامی ابزارها می‌توانند با انسان و حتی با یکدیگر تعامل داشته باشند. اما اگر بخواهیم کمی منصف باشیم باید بگوییم این اپل بود که با ساخت آی‌فون محبوبیت کنونی فناوری مالتی‌تاچ را رقم زد. فناوری به کار گرفته شده در ساخت آی‌فون، تماما محصول کمپانی‌ای به نام Fingerworks بود که سال‌های نخستین قرن کنونی را وقف توسعه فناوری‌های مالتی‌تاچ مختلف نمود. به لطف فناوری مذکور، محصولات مختلفی نیز ساخته شد که از آن جمله می‌توان به یک کیبورد تاچ‌اسکرین اشاره نمود و به حدی مورد توجه اپل واقع شد که کمپانی سازند آن را خریداری کرد.
البته به غیر از خود اپل، هیچ فرد و یا شرکت دیگری این کمپانی را خالق فناوری مالتی‌تاچ نمی‌داند، اما باید قبول کرد که آی‌فون نخستین گوشی ‌هوشمند بهره‌مند از نمایشگر مالتی‌تاچ در جهان بود. امروزه این‌گونه فناوری‌ها، دیگر شکل تزئینی سابق را ندارند و تقریبا در تمامی ابزارها مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما تمامی این ابزارها هم به یک شیوه ساخته نمی‌شوند و هر نمایشگر لمسی هم از نوع مالتی‌تاچ نیست. اما موفقیت آی‌فون و ابزارهای دیگری که پس از آن ساخته و روانه بازار شدند، موجب شکل گرفتن این باور در ذهن کاربران شد که یک ابزار در وهله نخست باید تاچ‌ باشد و در اختیار داشتن امکانات دیگر در درجه دوم اهمیت قرار دارد. شاید این فناوری ایده‌آل‌ترین روش برای دادن ورودی به هر محصول نباشد، اما قرار هم نیست که روزی از صحنه روزگار محو شود؛ اگر یکی از ابزارهای مدرن امروزی را در اختیار یک کودک قرار دهید، به طور غریزی سعی می‌کند که با استفاده از انگشتان خود با آن کار کند.

شبکه‌های اجتماعی
اگر قبل از سال 1997 میلادی عبارت وبلاگ را در موتور جستجوی خود تایپ می‌کردید، نتیجه‌ای حاصل نمی‌شد، این در حالی بود که در آن زمان مردم احوال روزانه خود را منتشر می‌کردند و از آن زمان به بعد بود که نخستین وبلاگ‌های شخصی پای به عرصه وجود گذاشتند. در سال 2001 میلادی راه‌اندازی برخی وب‌سایت‌های اجتماعی مانند Friendster ،Myspace و Friends Reunite حسابی در میان کاربران دنیای مجازی گل کرد و کمی بعد از آن هم دیگری خبری از آن‌ها نشد. بسیاری از مردم هنوز هم عضو شبکه‌های اجتماعی هستند، این در حالی است که در نگاه بسیاری دیگر زمان استفاده از این شبکه‌ها به سر آمده است. بعد از مدتی سر و کله دو وب‌سایت دیگر هم پیدا شد: فیس‌بوک در سال 2004 و توییتر در 2006 و با گذشت چندین سال از افتتاح این سایت‌ها هنوز هم حجم ترافیک وارده‌ به آن‌ها باورنکردنی است.
در حال حاضر فیس‌بوک با بیش از یک میلیارد کاربر فعال، بزرگ‌ترین وب‌سایت اجتماعی دنیای مجازی بوده و نیمی از این کاربران دست کم روزانه یک بار به فیس‌بوک سر می‌زنند و جالب است بدانید که حدود نصف آن‌ها هم از طریق گوشی‌های موبایل خود از این سایت دیدن می‌کنند.
سایت‌هایی مانند فیس‌بوک و توییتر روش‌های ارتباطی ما را تغییر داده‌اند و سایت‌ها و سرویس‌های دیگری روش‌های دسترسی و استفاده از رسانه‌ها را تغییر خواهند داد. امروزه برنامه‌های آپلود شده در سایت یوتیوب بیشتر از کل برنامه‌هایی است که در تمامی شبکه‌های تلویزیونی جهان پخش شده است. اگر تمایل دارید که دوستان خود را از یک اتفاق باخبر کنید و قرار دادن عکس روی فلیکر و توییتر برایتان کافی نیست، می‌توانید از طریق اسکایپ، جزئیات کامل آن را به اطلاع آن‌ها برسانید.
دوست داشته باشید یا نه، رسانه‌های اجتماعی زندگی میلیون‌ها کاربر مجازی را به حدی تغییر داده‌اند که دیگر برایشان حکم شبکه اجتماعی را ندارد و بخش جدانشدنی از وب است.

سیستم‌های رهیاب ماهواره‌ای
همه شما حتما نقشه‌های کاغذی را به خاطر دارید آن‌‌ها نه قابلیت کوچک‌نمایی داشتند و نه بزرگ‌نمایی، علاوه بر این خیلی زود هم قدیمی شده و ماندگاری کمی داشتند؛ اما طولی نکشید که جای خود را به رهیاب‌های دیجیتال دادند. ساخت این رهیاب‌ها، پایانی بر کابوس استفاده از سیستم‌های سفری فرانسوی و مانند آن بود که جز سردرگم کردن راننده مزیت دیگری نداشتند.
در واقع می‌توان گفت که از اوایل دهه 1960 میلادی، رهیاب‌های ماهواره در قالب اشکال گوناگون وجود داشته‌اند، اما این سیستم‌ها اغلب نظامی بودند و در اصل پس از آنکه بیل کلینتون رئیس‌جمهور وقت آمریکا در دهه 1990 میلادی شد، سیستم موقعیت‌یاب جهانی ارتش ایالات متحده را افتتاح کرد، انواع غیرنظامی آن هم مرسوم گشت و به مرحله تولید انبوه رسید. در این زمان بود طولی نکشید استفاده از سیستم‌های رهیاب ماهواره‌ای به زمره تجهیزات ضروری اغلب رانندگان تبدیل شد.
البته علیرغم وابستگی شدید بشر به این سیستم‌ها، باید بدانید که رهیاب‌های ماهواره‌ای راهکار نهایی برای رانندگی نیستند. این سیستم‌ها نیز مانند هر ابزار الکترونیکی دیگری در مواردی خوب کار می‌کنند و در برخی موارد دیگر هم کاربر را به اشتباه می‌اندازند. قدیمی‌تر شدن نقشه‌ها و تغییر سیستم‌های جاده‌ای می‌تواند یک رهیاب ماهواره‌ای را به ابزاری خطرناک تبدیل کند و حتی جان سرنشینان خودرو را نیز به خطر بیندازد.
رهیاب‌های ماهواره‌ای مدرن اغلب قابلیت اتصال به اینترنت را دارند و ظرف کوتاه‌ترین زمان ممکن می‌توان آن‌ها را به روز رسانی کرد. امروزه کاربران سیستم‌های رهیاب ماهواره‌ای در کوتاه‌ترین زمان ممکن و با استفاده از گوشی‌های هوشمند خود، نقشه‌های این سیستم‌ها را به صورت مرتب به روز رسانی می‌کنند. برنامه‌هایی مثلGoogle Navigation آنچنان کامل و دقیق هستند که کاربران اندروید را از هر اپلیکیشن رهیاب دیگری بی‌نیاز می‌نمایند.
چیزی که این هم‌اکنون عادی به نظر می‌رسد، در سال 1995 بیشتر به افسانه‌های علمی و تخیلی شباهت داشت، به همین دلیل می‌توان گفت که سیستم‌های رهیاب ماهواره‌ای موجود در گوشی‌های هوشمند و ابزارهای دیگر به نوعی یک پیشرفت عظیم در حوزه فناوری محسوب می‌شود.

USB
نخستین نمونه USB یا استاندارد گذرگاه سریال، در ژانویه سال 1996 میلادی وارد بازار شد. نرخ انتقال داده این استاندارد در ابتدا برابر 1.5 مگابیت بر ثانیه برای پهنای باند پایین و 12 مگابیت بر ثانیه برای پهنای باند کامل بود و امکان استفاده از آن به همراه کابل و یا مانیتور وجود نداشت. اگر نسخه جدیدتر (USB 1.1) این استاندارد در سال 1998 عرضه نمی‌شد دیگر اثری از این فناوری باقی نمی‌ماند و رفته‌رفته به تاریخ می‌پیوست.
این استاندارد با استقبال شدید کاربران دنیای مجازی روبرو شد و کمی بعد یعنی در سال 2000 میلادی نسخه 2 آن هم عرضه و به سرعت در همه‌ جا مرسوم گشت. USB 2.0 که با وعده ارائه پهنای باند بیشتر برای انتقال سریع‌تر داده (480 مگابیت بر ثانیه) معرفی شده بود، نزد کاربران با نام “High-Speed” یا پرسرعت شناخته شد. نوع miniUSB این استاندارد هم بعدها عرضه شد که آن‌ هم با استقبال فراوانی مواجه گردید، اما در واقع این سهولت استفاده بود که باعث موفقیت و ماندگاری‌اش شد.
برای درک بهتر این قضیه بهتر آن است که نگاهی به سیستم‌های کامپیوترهای خانگی و اداری خود بیندازید و حسابی سرانگشتی داشته باشید از تعداد خروجی‌های USB آن‌ها. ماوس و کیبورد سیستم شما ممکن است از نوع USB باشد، هرچند تردیدی نیست که برای انتقال فایل‌های سنگین خود از هاردهای اکسترنال و درایوهای USB استفاده می‌کنید.
پرینترها و اسکنرهای دسکتاپ، پایه‌های لپ‌تاپ با فن‌های خنک‌کننده، و بسیاری ابزارهای امروزی دیگر همگی با استفاده از همین استاندارد کار می‌کنند. اما اتصال بی‌سیم چطور؟ لازم است که یادآور شویم استاندارد USB در دانگل‌هایی مورد استفاده قرار می‌گیرد که همه ‌چیز را به یکدیگر متصل می‌کنند، از لوازم جانبی بلوتوثی گرفته تا شبکه‌های بی‌سیم.
اما با ساخت استانداردهای دیگری چون Thunderbolt، عرصه بر USB تنگ می‌شود. هرچند با ساخت استاندارد پرسرعت‌تر USB دیگر هیچ تردیدی در عمر برتری بی‌چون و چرای آن بر تمامی انواع ساخته شده وجود نخواهد داشت.

جستجوی وب
از نخستین روزهای راه‌اندازی شبکه جهانی، جستجوی وب وجود داشته است، اما تا مدت‌های طولانی کاربران نمی‌توانستند محتوای مورد نظر خود را بیابند. اسامی دامین‌ها و URLها اهمیت فوق‌العاده بالایی داشت و کاربر تا باز شدن کامل صفحه نمی‌توانست از محتوای آن اطلاع یابد و در نهایت هم نتیجه جستجو به هیچ وجه رضایت‌بخش نبود.
هرچند الگوریتم PageRank گوگل انقلابی عظیم در دنیای مجازی به پا کرد، اما در واقع در سال 1996 میلادی بود که جستجوی اینترنتی به معنای واقعی کلمه محقق شد. پس از آن سال Netscape رقابت را برای یافتن یک موتور جستجوی جدید آغاز نمود. این رقابت به حدی سخت و دشوار بود که نهایتا این کمپانی را بر آن داشت تا 5 شریک دیگر برای خود انتخاب نماید و قرار شد هر یک از آن‌ها 5 میلیون دلار به این شرکت بپردازند و یک پنجم دفعاتی که کاربران نام Netscape را در موتور جستجوی خود تایپ می‌کنند، نام کمپانی آن‌ها در نتایج جستجو مشاهده شود. اما موفقیت‌ موتورهای جستجویی چون Yahoo، Magellan، Lycos، Infoseek و Exite کمی بعد از ورود گوگل به عرصه رقابت کم‌رنگ شد.
در اوایل قرن بیست و یکم میلادی بود که لینک‌های مستقیم ارائه شده توسط موتور جستجوی گوگل و همچنین رابط کاربری بسیار ساده آن به چنان محبوبیتی دست یافت که دیگر مجالی برای رقابت دیگر موتورهای جستجو پیدا نشد. اما برتری گوگل به مزاج بسیاری خوش نیامد و باعث ائتلاف دو موتور جستجوی Yahoo و Bing شد. این دو با یکدیگر ادغام شدند تا جایگزین گوگل شوند و هم‌زمان با این دو، دیگر موتورهای جستجو نیز دست به کار شدند و سرویس‌های تخصصی بیشتری را به خدمات خود افزودند.
موتورهای جستجو مهم‌ترین پایگاه خبررسانی برای مالکین وب‌سایت‌ها به شمار می‌رود. این موتورها، صنعت تبلیغات اینترنت را به تسخیر خود در آورده‌اند و به طرقی، سایت‌های مختلف را به رقابت با یکدیگر دعوت می‌کنند، برای نمونه با بهینه‌سازی‌ آن‌ها، امکانی فراهم می‌شود که پس از جستجوی عباراتی خاص، نام برخی از این سایت‌ها بالاتر از دیگران قرار می‌گیرد. در عین حال درک این موتورها نیز بیشتر شده و بهتر می‌توانند مقصود عبارت‌های تایپ شده توسط کاربران را درک کنند و نتایج بهتری را در اختیار آن‌ها قرار دهند.
جستجو یا همان سرچ اینترنتی سهم شایان ذکری در تکامل دنیای مجازی دارد. در کل اینترنتی که به شکل امروزی وجود دارد و ما از آن استفاده می‌کنیم مدیون سرچ اینترنتی است.

اینترنت بی‌سیم
قدمت وای‌فای به زمان‌های دور و درازی باز می‌گردد، اما اگر نگاهی گذرا داشته باشیم به نسخه اولیه این اتصال در خواهیم یافت که در سال 1995 میلادی، ارتباط بی‌سیم بیشتر شبیه به یک رؤیا بود تا حقیقت. نخستین بار در سال 1999 میلادی بود که کالاهای بازرگانی جدیدی تحت عنوان «وای‌فای» وارد بازار شدند، با وجود آنکه سرعت این ارتباط بسیار پایین بود، باز هم به موجب مزایی بی‌شمارش مورد توجه کاربران قرار گرفت.
چنانچه پهنای باند شما خوب باشد، ارتباطات بی‌سیم خانگی، هم کارایی خوبی خواهند داشت و هم سرعت مناسبی، اما حتی تا به امروز نیز مناطق بسیاری وجود دارند که امکان استفاده از این نوع اینترنت را ندارند. مایکروسافت و دیگر شرکت‌های مطرح ارائه دهنده خدمات اینترنتی، تمام تلاش خود را برای برطرف نمودن نیاز این دسته از کاربران می‌کنند، با این همه باز هم ایجاد یک شبکه بی‌سیم برای ویندوز کاری بسیار دشوار است.
اما پس از آنکه ایجاد شبکه به نسبت ساده‌تر از قبل گشت استفاده از وای‌فای هم متداول‌تر شد. به این ترتیب کاربران می‌توانستند در حالی که روی کاناپه خود لم داده‌اند لپ‌تاپ خود را به دست بگیرند و گشت و گذاری در وب داشته باشند. گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها، پرینترها، کنسول‌های بازی، سیستم‌های صوتی و دیگر ابزارها همه و همه می‌توانند به شبکه خانگی شما دست پیدا کنند و از طریق آن اطلاعات مورد نیاز خود را دریافت نمایند.
کافیست قدم به داخل خیابان بگذارید، تا در محدوده چندین شبکه بی‌سیم قرار بگیرید، جالب است بدانید که تعداد این شبکه‌ها آنچنان زیاد خواهند بود که شما را متعجب می‌کند. به تدریج این فناوری آنچنان پیشرفته خواهد شد که شبکه‌هایی با پوشش رسانی محدوده یک شهر ایجاد می‌شود.
البته وای‌فای هم معایب مختص به خود را دارد که مهم‌ترین آن خطرات امنیتی است. برای مثال اگر روتر یا همان مسیریاب شما از کار بیافتد به یکباره ارتباط شما هم قطع می‌شود و وقفه بزرگی در کارهایتان ایجاد خواهد شد. اگر به اندازه کافی خوش‌شانس هستید که در یک خانه محکم و چند طبقه زندگی می‌کنید، متوجه می‌شوید که حتی با وجود در اختیار داشتن بهترین کانکشن هم، پوشش‌دهی شبکه شما در برخی قسمت‌ها چندان مطلوب نیست و اگر هم ارتباط شما به صورت پیوسته برقرار باشد (همیشه On باشید) علاوه بر آنکه مصرف برق شما بالا می‌رود، بیش از میزان مجاز خود داده‌ دریافت خواهید کرد.
اما برای آنکه درک بهتری از مزایای ارتباط 802.11 داشته باشید توصیه می‌کنیم که برای لحظه‌ای از منزل خارج شوید و یا اینکه به یک مسافرت دوردست بروید. به این ترتیب زندگی شما محدودتر خواهد شد و شما از هیجان کمتری برخوردار خواهد بود.