در
سال 1952 دنياي بازي هاي ويديويي گام ديگري رو به جلو برداشت؛ در اين سال
برنامه اي موسوم به OXO توسط اي اس داگلاس از اساتيد دانشگاه كمبريج نوشته
شد كه مي توانست تعامل انسان و رايانه را يك گام به پيش ببرد.
اين برنامه براي رايانه اي اوليه به
نام EDSAC نوشته شده بود كه مانند همه رايانه هاي آن زمان از تيوب هاي
كاتدي براي نمايش اطلاعات بهره مي برد. برنامه مذكور انجام برخي بازي هاي
اوليه را بين انسان و رايانه ممكن مي كرد.
در سال 1958 ويليام هيگينبوتان بازي را با استفاده از دستگاه اسيلوسكوپ و يك رايانه آنالوگ ابداع كرد. اين بازي براي سرگرم كردن بازديدكنندگان از آزمايشگاه ملي بروكهاون در نيويورك طراحي شده بود و تنيس براي دو نفر نام داشت. اين بازي يك زمين ساده تنيس را نشان مي داد و در آن بايد توپ كه يك نقطه سفيد بود از روي تور عبور داده مي شد.
اين بازي با استفاده از دو دسته كنترل ساده انجام مي شد كه بر روي هر يك دو دكمه براي ضربه زدن به توپ و تنظيم زاويه آن گنجانده شده بود. اين بازي تا سال 1959 عرضه مي شد و طرفداران خاص خودش را داشت.
در دهه 50 تا سال 1960 هم دنياي بازي هاي ويديويي به حركت لاك پشتي و آرام خود ادامه داد. اكثر بازي هاي ويديويي در آن زمان تنها بر روي رايانه هاي غول پيكر مين فرم كه در دانشگاه ها موجود بودند، نصب شده و قابل اجرا بودند. اين بازي ها در واقع سرگرمي هايي ساده براي افرادي بودند كه از كار كردن با اين رايانه ها خسته شده و دوست داشتند چند دقيقه اي خستگي در كنند.
از سوي ديگر دسترسي محدود به سخت افزار رايانه هاي اوليه باعث شده بود كه اين بازي ها از نظر تعداد بسيار محدود بوده و به سرعت هم به فراموشي سپرده شوند.
طي سال هاي 1959 تا 1961 مجموعه اي از برنامه هاي گرافيكي تعاملي در دانشگاه MIT بر روي رايانه هاي TX-0 به شرح زير طراحي شدند.
1- موش در مارپيچ: اين برنامه به كاربران امكان مي داد در ميان ديوارهاي يك مارپيچ حركت كنند، پنيرهايي را به عنوان طعمه بردارند و در در نهايت از درون مارپيچ خارج شوند.
2- HAX: اين بازي در واقع مجموعه اي از تصاوير گرافيكي اوليه و صداها بود كه كاربر با تركيب آنها سرگرم مي شد.
3- Tic-Tac-Toe : در اين بازي با استفاده از يك قلم نوري كاربر مي توانست با رايانه بازي معروف ايكس او را انجام دهد.
در سال 1961 گروهي از دانشجويان دانشگاه MIT از جمله استيو راسل برنامه بازي موسوم به جنگ فضايي را نوشتند كه بعدها بسيار مشهور شد. اين بازي براي رايانه DEC PDP-1 طراحي شده بود كه در آن زمان بسيار جديد و پيشرفته محسوب مي شد.
اين بازي به گونه اي طراحي شده بود كه دو نفر بتوانند آن را با استفاده از رايانه در برابر هم انجام دهند. هر يك از كاربران اين بازي يك كشتي فضايي را كنترل مي كردند كه قادر به شليك موشك بود. در مركز صفحه هم ستاره اي مرموز وجود داشت كه با شليك به سفينه ها براي آنها مشكل ايجاد مي كرد.
اين بازي اولين بازي بود كه بر روي نسخه اوليه اينترنت كه در آن زمان در حال شكل گرفتن بود توزيع شد و كاربران آن را اجرا كردند. بسياري از كارشناسان و محققان علوم رايانه معتقدند بازي جنگ فضايي اولين بازي تاثيرگذار و موثر در دنياي رايانه ها بود كه مسير حركت اين صنعت را در آينده مشخص كرد.
در سال 1966 رالف بائر يك بازي ساده ويديويي به نام Corndog را طراحي كرد. اين بازي اولين بازي بود كه اجراي آن بر روي تلويزيون هاي عادي و استاندارد ممكن بود. بائر با همكاري بيل هريسون يك اسلحه نوري طراحي كرد و در سال 1967 چند بازي ويديويي با مضمون تيراندازي را روانه بازار كرد.
بائر كه پديده بازي هاي ويديويي را كاملا جدي گرفته بود، در سال 1968 نمونه اوليه چند بازي ديگر مانند تنيس روميزي و تيراندازي به هدف را هم طراحي و به صورت تجاري عرضه كرد كه استقبال از آن نسبتا خوب بود.
كار به جايي رسيد كه شركت هاي تجاري هم بازي هاي ويديويي را جدي گرفتند. در سال 1969 كن تامپسون برنامه نويس رايانه اي شركت AT&T برنامه يك بازي به نام سفر فضايي را براي سيستم عامل Multics نوشت. در اين بازي بخش هايي از منظومه شمسي و حركت سياره ها شبيه سازي شده بود و كاربر بايد تلاش مي كرد تا يك سفينه فضايي را با موفقيت بر روي يك سياره فرود آورد.
بعد از مدتي AT&T از حمايت از اين بازي دست كشيد و تامپسون هم زبان برنامه نويسي اين بازي را به فورترن تغيير داد تا اجراي آن بر روي سيستم عامل GECOS ممكن شود. اين سيستم عامل براي رايانه هاي مين فريم GE 635 شركت جنرال الكتريك طراحي شده بود. اجراي اين بازي بر روي سيستم هاي ياد شده در هر ساعت 75 دلار هزينه در بر داشت و تامپسون در تلاش بود تا از رايانه اي استفاده كند كه كوچك تر و كم خرج تر باشد.
براي همين وي رايانه هاي ساده تر PDP-7 را انتخاب كرد و تلاش كرد نرم افزار مناسبي را براي اين رايانه طراحي كند. همين مساله به طراحي سيستم عامل يونيكس منجر شد و بازي سفر فضايي به اولين بازي و برنامه كاربردي مبدل شد كه براي سيستم عامل يونيكس نوشته شد. ادامه مطلب
در سال 1958 ويليام هيگينبوتان بازي را با استفاده از دستگاه اسيلوسكوپ و يك رايانه آنالوگ ابداع كرد. اين بازي براي سرگرم كردن بازديدكنندگان از آزمايشگاه ملي بروكهاون در نيويورك طراحي شده بود و تنيس براي دو نفر نام داشت. اين بازي يك زمين ساده تنيس را نشان مي داد و در آن بايد توپ كه يك نقطه سفيد بود از روي تور عبور داده مي شد.
اين بازي با استفاده از دو دسته كنترل ساده انجام مي شد كه بر روي هر يك دو دكمه براي ضربه زدن به توپ و تنظيم زاويه آن گنجانده شده بود. اين بازي تا سال 1959 عرضه مي شد و طرفداران خاص خودش را داشت.
در دهه 50 تا سال 1960 هم دنياي بازي هاي ويديويي به حركت لاك پشتي و آرام خود ادامه داد. اكثر بازي هاي ويديويي در آن زمان تنها بر روي رايانه هاي غول پيكر مين فرم كه در دانشگاه ها موجود بودند، نصب شده و قابل اجرا بودند. اين بازي ها در واقع سرگرمي هايي ساده براي افرادي بودند كه از كار كردن با اين رايانه ها خسته شده و دوست داشتند چند دقيقه اي خستگي در كنند.
از سوي ديگر دسترسي محدود به سخت افزار رايانه هاي اوليه باعث شده بود كه اين بازي ها از نظر تعداد بسيار محدود بوده و به سرعت هم به فراموشي سپرده شوند.
طي سال هاي 1959 تا 1961 مجموعه اي از برنامه هاي گرافيكي تعاملي در دانشگاه MIT بر روي رايانه هاي TX-0 به شرح زير طراحي شدند.
1- موش در مارپيچ: اين برنامه به كاربران امكان مي داد در ميان ديوارهاي يك مارپيچ حركت كنند، پنيرهايي را به عنوان طعمه بردارند و در در نهايت از درون مارپيچ خارج شوند.
2- HAX: اين بازي در واقع مجموعه اي از تصاوير گرافيكي اوليه و صداها بود كه كاربر با تركيب آنها سرگرم مي شد.
3- Tic-Tac-Toe : در اين بازي با استفاده از يك قلم نوري كاربر مي توانست با رايانه بازي معروف ايكس او را انجام دهد.
در سال 1961 گروهي از دانشجويان دانشگاه MIT از جمله استيو راسل برنامه بازي موسوم به جنگ فضايي را نوشتند كه بعدها بسيار مشهور شد. اين بازي براي رايانه DEC PDP-1 طراحي شده بود كه در آن زمان بسيار جديد و پيشرفته محسوب مي شد.
اين بازي به گونه اي طراحي شده بود كه دو نفر بتوانند آن را با استفاده از رايانه در برابر هم انجام دهند. هر يك از كاربران اين بازي يك كشتي فضايي را كنترل مي كردند كه قادر به شليك موشك بود. در مركز صفحه هم ستاره اي مرموز وجود داشت كه با شليك به سفينه ها براي آنها مشكل ايجاد مي كرد.
اين بازي اولين بازي بود كه بر روي نسخه اوليه اينترنت كه در آن زمان در حال شكل گرفتن بود توزيع شد و كاربران آن را اجرا كردند. بسياري از كارشناسان و محققان علوم رايانه معتقدند بازي جنگ فضايي اولين بازي تاثيرگذار و موثر در دنياي رايانه ها بود كه مسير حركت اين صنعت را در آينده مشخص كرد.
در سال 1966 رالف بائر يك بازي ساده ويديويي به نام Corndog را طراحي كرد. اين بازي اولين بازي بود كه اجراي آن بر روي تلويزيون هاي عادي و استاندارد ممكن بود. بائر با همكاري بيل هريسون يك اسلحه نوري طراحي كرد و در سال 1967 چند بازي ويديويي با مضمون تيراندازي را روانه بازار كرد.
بائر كه پديده بازي هاي ويديويي را كاملا جدي گرفته بود، در سال 1968 نمونه اوليه چند بازي ديگر مانند تنيس روميزي و تيراندازي به هدف را هم طراحي و به صورت تجاري عرضه كرد كه استقبال از آن نسبتا خوب بود.
كار به جايي رسيد كه شركت هاي تجاري هم بازي هاي ويديويي را جدي گرفتند. در سال 1969 كن تامپسون برنامه نويس رايانه اي شركت AT&T برنامه يك بازي به نام سفر فضايي را براي سيستم عامل Multics نوشت. در اين بازي بخش هايي از منظومه شمسي و حركت سياره ها شبيه سازي شده بود و كاربر بايد تلاش مي كرد تا يك سفينه فضايي را با موفقيت بر روي يك سياره فرود آورد.
بعد از مدتي AT&T از حمايت از اين بازي دست كشيد و تامپسون هم زبان برنامه نويسي اين بازي را به فورترن تغيير داد تا اجراي آن بر روي سيستم عامل GECOS ممكن شود. اين سيستم عامل براي رايانه هاي مين فريم GE 635 شركت جنرال الكتريك طراحي شده بود. اجراي اين بازي بر روي سيستم هاي ياد شده در هر ساعت 75 دلار هزينه در بر داشت و تامپسون در تلاش بود تا از رايانه اي استفاده كند كه كوچك تر و كم خرج تر باشد.
براي همين وي رايانه هاي ساده تر PDP-7 را انتخاب كرد و تلاش كرد نرم افزار مناسبي را براي اين رايانه طراحي كند. همين مساله به طراحي سيستم عامل يونيكس منجر شد و بازي سفر فضايي به اولين بازي و برنامه كاربردي مبدل شد كه براي سيستم عامل يونيكس نوشته شد.
