خوش آمدید

طبق تحقیقی که روی چهل فرد داوطلب با زخم های یکسان انجام گرفت، روشن شد که تحریک الکتریکی نقش قابل توجهی در سرعت بخشیدن به فرایند بهبود جراحات و آسیب دیدگی های پوستی دارد.

پژوهشگران شرکت کننده در این تحقیق امید دارند که بتوانند با اطلاع از این مساله وسایل، و مواد ضدعفونی کننده تازه ای را بسازند و از آنها برای درمان زخم های حاصل از جراحی، آسیب دیدگی های ورزشی و دیگر جراحات پوستی بهره بگیرند.

برای انجام این پژوهش دو جراحت مشابه روی هر یک از بازوهای افراد مشارکت کننده ایجاد شد و دانشمندان اجازه دادند که زخم یکی از بازوها به صورت عادی بهبود پیدا کند و به جراحت دیگر شوک های الکتریکی کوچکی را ظرف دو هفته و طی چهار مرتبه وارد نمودند.

پالس های الکتریکی در اصل باعث تحریک فرایندی به نام angiogenesis می شوند که آن نیز شکل گیری رگ های خونی بیشتر و افزایش یافتن جریان خون در ناحیه آسیب دیده را در پی دارد.

ناگفته نماند زخم هایی که تحت درمان شوک الکتریکی قرار گرفتند سطح، حجم، قطر و عمق به مراتب کم تری نسبت به زخم بازوی دیگر افراد داوطلب داشتند، با این همه زودتر از حد نرمال خوب شدند.

تیم پژوهشگران دانشگاه منچستر که این تحقیق را انجام داده حالا با شرکتی به نام Oxford BioElectronics وارد همکاری شده و قرار است که با همراهی هم یک پروژه ۵ ساله را کلید بزنند و این تکنولوژی را توسعه دهند و از طریق آن، همین نتیجه را در درمان های بالینی دنیای حقیقی دریافت نمایند. گفته می شود که این تکنیک می تواندن نحوه مدیریت و بهبود زخم ها را به کلی متحول نماید.

در این تصویر می توانید زخمی که در معرض شوک الکتریکی قرار گرفته (در سمت راست) و زخمی که به صورت طبیعی بهبود یافته را پس از یک دوره ۱۰ روزه مشاهده نمایید.

اردشیر بیات سرپرست این تیم تحقیقی می گوید: باندها زمانی که روی زخم های عمیق به کار گرفته می شوند صرفا نقش یک پوشش را دارند. او در این رابطه اظهار داشت: «ما با این تکنولوژی امید داریم باند و موادی که روی زخم ها گذاشته می شوند نقش مهم تری را در بهبود آنها و باز گرداندن بیمار به وضعیت طبیعی ایفا کنند.»

آینده درمان جراحات بسیار روشن به نظر می رسد و دانشمندان در کنار این تکنولوژی روی درمان های مبتنی بر نانو ذرات، ساخت پوست مصنوعی و گچ سیلیکونی (برای درمان شکستگی ها) هم کار می کنند.

از همین رو پیش بینی می شود که در آینده نه چندان دور، روش های درمانی تازه ای به حوزه پزشکی وارد شوند و شاید در آن زمان، زخم های مزمن (جراحاتی که برای مدت بیش از شش هفته باز می مانند) به گذشته ها مربوط شود.