محققان اعلام كردند خوردن يك نوشابه باعث برخي فعل و انفعالات در بدن انسان
مي‌شود كه طبق يك زمان بندي تقريبي در ذيل آمده است:
10 دقيقه بعد:
10 قاشق چاي‌خوري شكر وارد بدن‌تان مي‌شود. مي‌دانيد چرا با وجود خوردن اين حجم شكر دچار استفراغ نمي‌شويد؟ چون اسيد فسفريك، طعم آن را كمي مي‌گيرد و شيريني‌اش را خنثي مي‌كند.
20 دقيقه بعد:
قند خون‌تان بالا مي‌رود و منجر به ترشح ناگهاني و يك‌جاي انسولين مي‌شود. كبدتان شروع مي‌كند به تبديل قند به چربي تا قند خون، بيشتر از اين بالا نرود.
40 دقيقه بعد:
حالا ديگر جذب كافئين كامل شده؛ مردمك‌هاي‌تان گشاد مي‌شود، فشار خون‌تان بالا مي‌رود و در پاسخ به اين حالت، كبدتان قند را به داخل جريان خون رها مي‌كند. گيرنده‌هاي آدنوزين مغز حالا بلوك مي‌شوند تا از احساس خواب‌آلودگي جلوگيري كنند.
45 دقيقه بعد:
ترشح دوپامين افزايش پيدا مي‌كند و مراكز خاصي در مغز، كه حالت سرخوشي ايجاد مي‌كنند، تحريك مي‌شوند. اين همان مكانيسمي است كه در مصرف هروئين منجر به ايجاد سرخوشي مي‌شود.
بعد از 60 دقيقه:
اسيد فسفريك موجود در نوشابه، داخل روده كوچك، به كلسيم، منيزيم و روي مي‌چسبد. متابوليسم بدن افزايش پيدا مي‌كند. ميزان بالاي قند خون و شيرين‌كننده‌هاي مصنوعي، دفع هرچه بيشتر كلسيم را از طريق ادرار باعث مي‌شوند.
مدتي بعد:
كافئين در نقش يك داروي مدر (ادرارآور) وارد عمل مي‌شود. حالا ديگر كلسيم و منيزيم و رويي كه قرار بود جذب بدن شود، بيش از پيش از طريق ادرار دفع مي‌شود و به همراه آن مقادير زيادي آب، سديم و ديگر الكتروليت‌ها نيز از دست مي‌رود.
مدتي بعدتر:
كم‌كم آن غوغايي كه در بدن‌تان ايجاد شده بود فروكش مي‌كند و نوبت به افت قند مي‌رسد. در اين مرحله يا خيلي حساس و تحريك‌پذير مي‌شويد يا خيلي كرخت و بي‌حال. حالا ديگر تمام آن آبي را كه از طريق نوشابه وارد بدن خود كرده بوديد، دفع كرده‌ايد؛ آبي كه مي‌شد به جاي اسيد و كافئين و شكر، حاوي مواد مفيدي براي بدن‌تان باشد. تا چند ساعت بعد اثر كافئين هم از بين مي‌رود و شما هوس يك نوشابه ديگر مي‌كنيد. ادامه مطلب
10 دقيقه بعد:
10 قاشق چاي‌خوري شكر وارد بدن‌تان مي‌شود. مي‌دانيد چرا با وجود خوردن اين حجم شكر دچار استفراغ نمي‌شويد؟ چون اسيد فسفريك، طعم آن را كمي مي‌گيرد و شيريني‌اش را خنثي مي‌كند.
20 دقيقه بعد:
قند خون‌تان بالا مي‌رود و منجر به ترشح ناگهاني و يك‌جاي انسولين مي‌شود. كبدتان شروع مي‌كند به تبديل قند به چربي تا قند خون، بيشتر از اين بالا نرود.
40 دقيقه بعد:
حالا ديگر جذب كافئين كامل شده؛ مردمك‌هاي‌تان گشاد مي‌شود، فشار خون‌تان بالا مي‌رود و در پاسخ به اين حالت، كبدتان قند را به داخل جريان خون رها مي‌كند. گيرنده‌هاي آدنوزين مغز حالا بلوك مي‌شوند تا از احساس خواب‌آلودگي جلوگيري كنند.
45 دقيقه بعد:
ترشح دوپامين افزايش پيدا مي‌كند و مراكز خاصي در مغز، كه حالت سرخوشي ايجاد مي‌كنند، تحريك مي‌شوند. اين همان مكانيسمي است كه در مصرف هروئين منجر به ايجاد سرخوشي مي‌شود.
بعد از 60 دقيقه:
اسيد فسفريك موجود در نوشابه، داخل روده كوچك، به كلسيم، منيزيم و روي مي‌چسبد. متابوليسم بدن افزايش پيدا مي‌كند. ميزان بالاي قند خون و شيرين‌كننده‌هاي مصنوعي، دفع هرچه بيشتر كلسيم را از طريق ادرار باعث مي‌شوند.
مدتي بعد:
كافئين در نقش يك داروي مدر (ادرارآور) وارد عمل مي‌شود. حالا ديگر كلسيم و منيزيم و رويي كه قرار بود جذب بدن شود، بيش از پيش از طريق ادرار دفع مي‌شود و به همراه آن مقادير زيادي آب، سديم و ديگر الكتروليت‌ها نيز از دست مي‌رود.
مدتي بعدتر:
كم‌كم آن غوغايي كه در بدن‌تان ايجاد شده بود فروكش مي‌كند و نوبت به افت قند مي‌رسد. در اين مرحله يا خيلي حساس و تحريك‌پذير مي‌شويد يا خيلي كرخت و بي‌حال. حالا ديگر تمام آن آبي را كه از طريق نوشابه وارد بدن خود كرده بوديد، دفع كرده‌ايد؛ آبي كه مي‌شد به جاي اسيد و كافئين و شكر، حاوي مواد مفيدي براي بدن‌تان باشد. تا چند ساعت بعد اثر كافئين هم از بين مي‌رود و شما هوس يك نوشابه ديگر مي‌كنيد.
