تلويزيون الجزيره در
گزارشي به پديده بيگاري كشيدن تاجران از كودكان در معادن كنيا در سايه فقر و
بدبختي پرداخت.
گرچه كنيا هيچ‌گاه به
داشتن معدن طلا معروف نبوده است؛ ولي امروزه فقر و نداري كودكان بسياري را
در اين كشور در معادن به جستجوي اين ماده كمياب واداشته است.
خبرنگار الجزيره در نايروبي پايتخت كنيا با پخش تصاويري از پديده كار كودكان در معادن كه برخلاف قوانين سازمان ملل و حقوق كودكان است؛ يافتن فرصت شغلي براي صدها كودك اين كشور آفريقايي در معادن را شانس بالايي خواند و افزود: اين كودكان با كندن زمين و كوه به دنبال ماده‌اي مي‌گردند كه كشورشان هيچ‌گاه به داشتن آن معروف نبوده است.
اين گزارش با نمايش تصاويري از كلنگ زدن يك كودك به دل كوه مي‌افزايد: نبودن شغل هزاران نفر را به كار در معادن براي تأمين لقمه نان براي خانواده‌هايشان وا مي‌دارد به گونه‌اي كه اين كودك با شنيدن صداي كلنگي كه به سنگ مي‌خورد گل از گلش مي‌شكفد.
بنابراين گزارش بسياري از كودكان پس از اتمام دوره راهنمايي، راهي جز كار كردن در معادني كه پدرانشان نيز در آنها كار مي‌كردند نخواهند داشت زيرا فقر هيچ گزينه ديگري فرا رويشان نگذاشته است.
گزارشگر الجزيره با بيان اينكه دستمزد كارگران معادن از چهار دلار آمريكايي فراتر نمي‌رود؛ افزود: اين كارگران خود را خوش شانس مي‌دانند زيرا به رغم كم بودن دستمزدشان مي‌توانند نيازهاي اساسي زندگي خانواده‌شان را تأمين كنند.
اين گزارش در ادامه با پخش تصاويري از كودكي كه بر روي كاغذي نقاوشي مي‌كشد؛ مي‌افزايد: اين كودك دوست دارد هنرمند شود ولي به علت اينكه نياز خانواده را اولويت اول خود مي‌داند؛ مطمئن نيست كه آيا آينده وي را در رسيدن به آرزوهايش ياري مي‌دهد يا خير.
گزارشگر الجزيره با قرار گرفتن در كنار كودكاني كه بعضاً تا كمر در آب‌هاي آلوده قرار گرفته‌اند، افزود: بيكاران و كساني كه به مدرسه نمي‌رود بخش عمده كارگران معادن در كنيا را تشكيل مي‌دهند كه هر روزه در قبال دريافت مبلغي ناچيز به جستجوي طلا مي‌پردازند. اين در حالي است كه سود اصلي اين كار به جيب تاجران بزرگ در پايتخت كشورهاي آفريقايي و ساير مناطق جهان مي‌رود.
مسئله اشتغال كودكان در جهان واقعيتي دردناك و اسفناك است كه كمتر مورد توجه قرار گرفته است و تا زماني كه فقر، ناآگاهي و نابرابري وجود داشته باشد، با مشكل كار كودكان روبه رو خواهيم بود. كودكان كار به ويژه در جهان سوم بخشي قابل توجه از جمعيت شاغل بسياري از كشورها را تشكيل مي‌دهند.
از آن جا كه اينها نمي‌توانند مانند بزرگسالان از حقوق خود دفاع كنند و كسي نيز از آنان حمايت نمي‌كند. بيشتر مورد بهره كشي و اذيت و آزار والدين و كارفرمايان قرار مي‌گريند. ادامه مطلب
خبرنگار الجزيره در نايروبي پايتخت كنيا با پخش تصاويري از پديده كار كودكان در معادن كه برخلاف قوانين سازمان ملل و حقوق كودكان است؛ يافتن فرصت شغلي براي صدها كودك اين كشور آفريقايي در معادن را شانس بالايي خواند و افزود: اين كودكان با كندن زمين و كوه به دنبال ماده‌اي مي‌گردند كه كشورشان هيچ‌گاه به داشتن آن معروف نبوده است.
اين گزارش با نمايش تصاويري از كلنگ زدن يك كودك به دل كوه مي‌افزايد: نبودن شغل هزاران نفر را به كار در معادن براي تأمين لقمه نان براي خانواده‌هايشان وا مي‌دارد به گونه‌اي كه اين كودك با شنيدن صداي كلنگي كه به سنگ مي‌خورد گل از گلش مي‌شكفد.
بنابراين گزارش بسياري از كودكان پس از اتمام دوره راهنمايي، راهي جز كار كردن در معادني كه پدرانشان نيز در آنها كار مي‌كردند نخواهند داشت زيرا فقر هيچ گزينه ديگري فرا رويشان نگذاشته است.
گزارشگر الجزيره با بيان اينكه دستمزد كارگران معادن از چهار دلار آمريكايي فراتر نمي‌رود؛ افزود: اين كارگران خود را خوش شانس مي‌دانند زيرا به رغم كم بودن دستمزدشان مي‌توانند نيازهاي اساسي زندگي خانواده‌شان را تأمين كنند.
اين گزارش در ادامه با پخش تصاويري از كودكي كه بر روي كاغذي نقاوشي مي‌كشد؛ مي‌افزايد: اين كودك دوست دارد هنرمند شود ولي به علت اينكه نياز خانواده را اولويت اول خود مي‌داند؛ مطمئن نيست كه آيا آينده وي را در رسيدن به آرزوهايش ياري مي‌دهد يا خير.
گزارشگر الجزيره با قرار گرفتن در كنار كودكاني كه بعضاً تا كمر در آب‌هاي آلوده قرار گرفته‌اند، افزود: بيكاران و كساني كه به مدرسه نمي‌رود بخش عمده كارگران معادن در كنيا را تشكيل مي‌دهند كه هر روزه در قبال دريافت مبلغي ناچيز به جستجوي طلا مي‌پردازند. اين در حالي است كه سود اصلي اين كار به جيب تاجران بزرگ در پايتخت كشورهاي آفريقايي و ساير مناطق جهان مي‌رود.
مسئله اشتغال كودكان در جهان واقعيتي دردناك و اسفناك است كه كمتر مورد توجه قرار گرفته است و تا زماني كه فقر، ناآگاهي و نابرابري وجود داشته باشد، با مشكل كار كودكان روبه رو خواهيم بود. كودكان كار به ويژه در جهان سوم بخشي قابل توجه از جمعيت شاغل بسياري از كشورها را تشكيل مي‌دهند.
از آن جا كه اينها نمي‌توانند مانند بزرگسالان از حقوق خود دفاع كنند و كسي نيز از آنان حمايت نمي‌كند. بيشتر مورد بهره كشي و اذيت و آزار والدين و كارفرمايان قرار مي‌گريند.
