مصوب چهارصد و سيزدهمين جلسه مورخ 14/11/1376 شوراي عالي انقلاب فرهنگي
تاريخ ابلاغ: 06/12/1376 شماره ابلاغ: 4872/دش
شرح:
اصول و مبانى روشهاى اجرايى در مسأله گسترش فرهنگ عفاف و حجاب
براى آنكه روشهاى اجرايى دستگاههاى مختلف در اهتمام به تقويت عفاف و حجاب، منطقى و جامع و هماهنگ و تابع يك سلسله اصول و مبانى باشد. به اين اصول و مبانى فهرستوار اشاره مىشود:
1-عفاف و حجاب از نتايج و مظاهر ايمان و تقوى است. بنابراين براى تقويت آن بايد در درجه اول به تحكيم ايمان و تقويت باورهاى دينى افراد جامعه كه در حكم روح و ريشه اخلاق و رفتار آنان است، توجه شود.
2-در توسعه فرهنگ عفاف و حجاب، لازم است به تحكيم ارزشها و مفاهيم اخلاقى خاصى از قبيل شرم و حيا و آزرم و غيرت كه با عفاف و حجاب رابطه نزديك و بىواسطه دارند و خود از ثمرات ايمان و تقوى محسوب مىشوند و نيز به آموزش احكام شرعى مربوط به عفاف و حجاب و آموزش صحيح رفتار زن و مرد با يكديگر در جامعه و خانواده توجه كافى مبذول شود.
3-توضيح و تبيين دائمى فلسفه و فوائد عفاف و حجاب در زندگى فردى و اجتماعى و بيان آثار و نتايج سوءعدم رعايت عفاف و بىحجابى براى درك حقيقت عقلانى و منطقى عفاف و حجاب امرى ضرورى است.
4-عفاف و حجاب يك امر تربيتى خانواده است و تربيت خانوادگى در تثبيت فرهنگ عفاف و حجاب در انديشه و روح افراد، نقش اصلى و عمده را ايفا مىكند.
5-لازم است توجه عموم افراد، خصوصاً جوانان به نقش عفاف و حجاب در ايجاد هويت فرهنگى و ملى مستقل براى كشور و ملت و همچنين به آثار مثبت سياسى اين استقلال جلب و مقاصد دشمنان در ترويج فرهنگ برهنگى كه خود يكى از راههاى تهاجم فرهنگى است با ذكر شواهد و نمونههاى تاريخى تشريح شود.
6-ضرورى است به ريشهها و زمينههاى اجتماعى و اقتصادى ضعف عفاف و حجاب از قبيل روحيه اشرافىگرى و تجملپرستى از يك سو و فقر و استيصال مادى از سوى ديگر و نيز دشواريهاى موجود بر سر راه ازدواج شرعى و قانونى و تشكيل خانواده توجه شود و با مبارزه و مقابله با اين ريشهها و انگيزهها موجبات ترويج و توسعه عفاف و حجاب فراهم شود.
7-در توسعه و ترويج عفاف و حجاب بايد بر فعاليتهاى فرهنگى، آموزشى و تبليغى تأكيد شده سعى شود فضاى اجتماعى و فرهنگى جامعه و محيط به نحوى ساخته شود كه افراد به صورتى طبيعى در آن فضا به رعايت عفاف و حجاب رغبت نمايند و بدان عادت كنند و از كارهايى كه موجب بدبينى نسبت به اسلام و نظام اسلامى گردد پرهيز شود.
8-در توسعه و ترويج فرهنگ عفاف و حجاب نبايد تنها زنان، مخاطب قرار گيرند و نقش و مسؤوليت مردان فراموش شود بلكه بايد عفاف و حجاب به عنوان امرى كه به هر دو جنس زن و مرد مربوط مىشود، تلقى شود.
9 -لازم است در معرفى اسوهها و الگوها در جامعه، به عفاف و حجاب به عنوان يك ارزش، عنايت كافى شود و در تبليغات و نيز در آثار ادبى و هنرى شأن و منزلت انسانى زنان و ارزش حجاب مورد توجه قرار گيرد.
10-تبليغ عفاف و حجاب بايد چنان باشد كه خود موجب بدآموزى و اشاعه فحشا نشود و دراين امر، مىبايد مقتضيات سنى، روحى و فرهنگى مخاطبان موردتوجه قرار گيرد.
11-در توسعه فرهنگ عفاف و حجاب لازم است ميان فعاليتهاى فرهنگى، ارشادى و اجرايى، همسويى و هماهنگى وجود داشته باشد و برنامهها و اقدامات انجامشده به صورتى مستمر موردنظارت و ارزيابى قرار گيرد.
12-در تبليغ و ترويج عفاف و حجاب بايد بيشتر به جنبههاى مثبت تكيه شود و شيوهها و طرز بيان دوستانه و مؤدبانه به كار گرفته شود و واكنش نسبت به عدم رعايت عفاف و بىحجابى بايد تابع مقررات و محدود به حدود قانون باشد و از برخوردهاى خشن و اهانتآميز خوددارى شود.
13-مديران و مسؤولان بايد از آگاهى و حساسيت لازم نسبت به مسأله عفاف و حجاب برخوردار باشند و مخصوصاً بايد به آموزش صحيح مجريان تبليغ و پاسدارى از عفاف و حجاب اولويت داده شود.
14-در شهرسازى و معمارى بايد فرهنگ عفاف و حجاب مدنظر قرار گيرد و محيط كار و نوع برنامهها و استفاده از وسايل و امكانات به نحوى نباشد كه خود موجب اختلاط نامناسب زن و مرد شود.
15-در ترويج فرهنگ عفاف و حجاب بايد به نوع كار و شرايط مقتضيات محيط زندگى و خصوصيات اقليمى و سنتها و آداب محلى و منطقهاى مربوط به لباس و پوشش، با رعايت اصل حكم فقهى حجاب توجه شود و ضمن قائل شدن حرمت و احترام براى چادر به عنوان كاملترين و رايجترين نوع حجاب و تشويق آن به دور از افراط و تفريط، از الزام همگان به استفاده از يك نوع، رنگ و شكل خاص خوددارى شود. (مراكز ادارى، آموزشى و درمانى تابع ضوابط خاص خود مىباشند).
16-به موازات اهتمام نسبت به عفاف و حجاب و تبليغ و ترويج آن بايد تدابيرى اتخاذ شود تا چادر و انواع لباسهايى كه استفاده از آنها لازمه رعايت عفاف و حجاب است به آسانى و با هزينهاى معقول و منطقى قابل تأمين باشد.
اين اصول در 16بند در جلسه 413 مورخ 76/11/14 شورايعالى انقلاب فرهنگى به تصويب نهايى رسيد.
ادامه مطلب
تاريخ ابلاغ: 06/12/1376 شماره ابلاغ: 4872/دش
شرح:
اصول و مبانى روشهاى اجرايى در مسأله گسترش فرهنگ عفاف و حجاب
براى آنكه روشهاى اجرايى دستگاههاى مختلف در اهتمام به تقويت عفاف و حجاب، منطقى و جامع و هماهنگ و تابع يك سلسله اصول و مبانى باشد. به اين اصول و مبانى فهرستوار اشاره مىشود:
1-عفاف و حجاب از نتايج و مظاهر ايمان و تقوى است. بنابراين براى تقويت آن بايد در درجه اول به تحكيم ايمان و تقويت باورهاى دينى افراد جامعه كه در حكم روح و ريشه اخلاق و رفتار آنان است، توجه شود.
2-در توسعه فرهنگ عفاف و حجاب، لازم است به تحكيم ارزشها و مفاهيم اخلاقى خاصى از قبيل شرم و حيا و آزرم و غيرت كه با عفاف و حجاب رابطه نزديك و بىواسطه دارند و خود از ثمرات ايمان و تقوى محسوب مىشوند و نيز به آموزش احكام شرعى مربوط به عفاف و حجاب و آموزش صحيح رفتار زن و مرد با يكديگر در جامعه و خانواده توجه كافى مبذول شود.
3-توضيح و تبيين دائمى فلسفه و فوائد عفاف و حجاب در زندگى فردى و اجتماعى و بيان آثار و نتايج سوءعدم رعايت عفاف و بىحجابى براى درك حقيقت عقلانى و منطقى عفاف و حجاب امرى ضرورى است.
4-عفاف و حجاب يك امر تربيتى خانواده است و تربيت خانوادگى در تثبيت فرهنگ عفاف و حجاب در انديشه و روح افراد، نقش اصلى و عمده را ايفا مىكند.
5-لازم است توجه عموم افراد، خصوصاً جوانان به نقش عفاف و حجاب در ايجاد هويت فرهنگى و ملى مستقل براى كشور و ملت و همچنين به آثار مثبت سياسى اين استقلال جلب و مقاصد دشمنان در ترويج فرهنگ برهنگى كه خود يكى از راههاى تهاجم فرهنگى است با ذكر شواهد و نمونههاى تاريخى تشريح شود.
6-ضرورى است به ريشهها و زمينههاى اجتماعى و اقتصادى ضعف عفاف و حجاب از قبيل روحيه اشرافىگرى و تجملپرستى از يك سو و فقر و استيصال مادى از سوى ديگر و نيز دشواريهاى موجود بر سر راه ازدواج شرعى و قانونى و تشكيل خانواده توجه شود و با مبارزه و مقابله با اين ريشهها و انگيزهها موجبات ترويج و توسعه عفاف و حجاب فراهم شود.
7-در توسعه و ترويج عفاف و حجاب بايد بر فعاليتهاى فرهنگى، آموزشى و تبليغى تأكيد شده سعى شود فضاى اجتماعى و فرهنگى جامعه و محيط به نحوى ساخته شود كه افراد به صورتى طبيعى در آن فضا به رعايت عفاف و حجاب رغبت نمايند و بدان عادت كنند و از كارهايى كه موجب بدبينى نسبت به اسلام و نظام اسلامى گردد پرهيز شود.
8-در توسعه و ترويج فرهنگ عفاف و حجاب نبايد تنها زنان، مخاطب قرار گيرند و نقش و مسؤوليت مردان فراموش شود بلكه بايد عفاف و حجاب به عنوان امرى كه به هر دو جنس زن و مرد مربوط مىشود، تلقى شود.
9 -لازم است در معرفى اسوهها و الگوها در جامعه، به عفاف و حجاب به عنوان يك ارزش، عنايت كافى شود و در تبليغات و نيز در آثار ادبى و هنرى شأن و منزلت انسانى زنان و ارزش حجاب مورد توجه قرار گيرد.
10-تبليغ عفاف و حجاب بايد چنان باشد كه خود موجب بدآموزى و اشاعه فحشا نشود و دراين امر، مىبايد مقتضيات سنى، روحى و فرهنگى مخاطبان موردتوجه قرار گيرد.
11-در توسعه فرهنگ عفاف و حجاب لازم است ميان فعاليتهاى فرهنگى، ارشادى و اجرايى، همسويى و هماهنگى وجود داشته باشد و برنامهها و اقدامات انجامشده به صورتى مستمر موردنظارت و ارزيابى قرار گيرد.
12-در تبليغ و ترويج عفاف و حجاب بايد بيشتر به جنبههاى مثبت تكيه شود و شيوهها و طرز بيان دوستانه و مؤدبانه به كار گرفته شود و واكنش نسبت به عدم رعايت عفاف و بىحجابى بايد تابع مقررات و محدود به حدود قانون باشد و از برخوردهاى خشن و اهانتآميز خوددارى شود.
13-مديران و مسؤولان بايد از آگاهى و حساسيت لازم نسبت به مسأله عفاف و حجاب برخوردار باشند و مخصوصاً بايد به آموزش صحيح مجريان تبليغ و پاسدارى از عفاف و حجاب اولويت داده شود.
14-در شهرسازى و معمارى بايد فرهنگ عفاف و حجاب مدنظر قرار گيرد و محيط كار و نوع برنامهها و استفاده از وسايل و امكانات به نحوى نباشد كه خود موجب اختلاط نامناسب زن و مرد شود.
15-در ترويج فرهنگ عفاف و حجاب بايد به نوع كار و شرايط مقتضيات محيط زندگى و خصوصيات اقليمى و سنتها و آداب محلى و منطقهاى مربوط به لباس و پوشش، با رعايت اصل حكم فقهى حجاب توجه شود و ضمن قائل شدن حرمت و احترام براى چادر به عنوان كاملترين و رايجترين نوع حجاب و تشويق آن به دور از افراط و تفريط، از الزام همگان به استفاده از يك نوع، رنگ و شكل خاص خوددارى شود. (مراكز ادارى، آموزشى و درمانى تابع ضوابط خاص خود مىباشند).
16-به موازات اهتمام نسبت به عفاف و حجاب و تبليغ و ترويج آن بايد تدابيرى اتخاذ شود تا چادر و انواع لباسهايى كه استفاده از آنها لازمه رعايت عفاف و حجاب است به آسانى و با هزينهاى معقول و منطقى قابل تأمين باشد.
اين اصول در 16بند در جلسه 413 مورخ 76/11/14 شورايعالى انقلاب فرهنگى به تصويب نهايى رسيد.
