اشاره:
انقلاب‌هاي رنگي به يك رشته از تحركات مرتبط با هم اطلاق مي‌شود كه بدون درگيري‌هاي فيزيكي و بدون خون‌ريزي يك نظام سياسي سقوط و نظام سياسي ديگري جايگزين آن مي‌شود. اين نوع انقلاب‌ها بيشتر در جوامع پساكمونيستي در اروپاي شرقي، مركزي و آسياي مركزي توسعه يافت تا به كمك اين تحركات، نظام سياسي وابسته به غرب در اين جوامع مستقر شود. يك نمونه از اين تحركات براندازانه نيز پس از انتخابات دهم رياست‌جمهوري در ايران شكل گرفت كه به گفته اكثر كارشناسان از نوع انقلاب‌هاي رنگي كشورهاي پساكمونيستي است. اما براي درك هرچه بيشتر اين واقعيت گفت‌وگويي با يك ايراني مقيم اوكراين انجام شده كه در سال 2004 همزمان با انقلاب رنگي اوكراين در اين كشور حضور داشته است؛ از طرف ديگر وقايع پس از انتخابات ايران را نيز از نزديك ديده و آنها را شبيه‌سازي كرده است.
بقيه در ادامه
***
«محمد مافي» با اشاره به اين موضوع كه وقايع اخير ايران شباهت بسيار زيادي به انقلاب رنگي اوكراين دارد، مي‌گويد: هشت يا 9 ماه قبل از شروع انتخابات در حالي كه فقط اسامي كانديداها مطرح شده بود، ما شاهد واردات بسيار گسترده نوار و تيشرت‌هاي نارنجي به وسيله هواپيماهاي آمريكايي و انگليسي به اوكراين بوديم و به حدي زياد شده بود كه ما را به فكر انداخته بود كه به سمت واردات اجناس نارنجي از ايران به اوكراين برويم.
وي در ادامه افزود: اين موضوع تا آنجا ادامه پيدا كرد كه يك روز ما متوجه شديم كه مردم اوكراين علاقه بسيار زيادي به رنگ نارنجي پيدا كرده‌اند و همه از اجناس نارنجي استفاده مي‌كنند و تقريباً حجم زيادي از اين مردم نارنجي‌پوش شده بودند. حتي به‌رغم اينكه تلويزيون اوكراين يك تلويزيون دولتي بود اما شاهد حضور مجريان و خواننده‌هاي نارنجي پوش در اين شبكه‌ها بوديم. اگرچه ما بعدها متوجه شديم كه اين موضوع برنامه‌ريزي شده است.
اين ايراني مقيم اوكراين به آغاز زمان تبليغات در انتخابات سال 2004 اشاره كرده و ادامه مي‌دهد: با شروع تبليغات انتخاباتي ستاد ويكتور يوشچنكو رسماً اعلام كرد هركس براي اين ستاد كار كند و تبليغات انجام دهد روزانه دو دلار دستمزد، سه قوطي مشروبات و يك وعده غذاي گرم مي‌دهد. تنها كافي بود كه فرد به ستاد انتخاباتي مي‌رفت و روزي يك ساعت براي تبليغات وقت مي‌گذاشت. اين هزينه در حالي صورت مي‌گرفت كه وضعيت اقتصادي در اوكراين چندان مساعد نبود و به همين خاطر طرفداران رقيب او نيز براي دريافت غذا و پول به ستاد وي مي‌آمدند.
وي ادامه مي‌دهد: جالب اينجاست من در شركت خودم يك كارمند اوكرايني داشتم كه زمان تبليغات استعفا داد. من به او گفتم چرا مي‌خواهي از شركت بروي؟ او جواب داد كه براي حضور در تبليغات ماهي 1500 دلار مي‌پردازند چرا بايد اينجا كار كنم و 300 دلار بگيرم؟
مافي با اشاره به تبليغات گسترده و پر هزينه ستاد يوشچنكو براي اين انتخابات مي‌گويد: خيابانها نيز شاهد حضور كارناوال‌ها بود و خوانندگان و هنرمنداني كه از اين ستاد پول گرفته بودند شبانه روز در خيابان برنامه اجرا مي‌كردند. اين موضوع در حالي بود كه يك سري چادر ارتشي نيز در خيابانها نصب شده بود كه نارنجي پوشان در آنجا استراحت كنند. اين چادرها آنقدر گرم بود كه افراد در شب ژانويه اوكراين كه سرما 20 درجه زير صفر بود با زير پيراهن در آن مي‌خوابيدند. حال سؤال اينجاست كه اين چادرها از كجا آمده بودند و برق آن را چه كسي تأمين مي‌كرد؟ اين موضوع در حالي بود كه يوشچنكو و حاميانش هيچ نفوذي در قدرت نداشتند.
وي ادامه مي‌دهد: آنها همه مردم را به وسيله پول و نمايش‌هاي خياباني به خيابانها كشانده بودند. حتي افرادي كه زير سن قانوني رأي بودند نيز با اين ستاد همراهي مي‌كردند. بايد اعتراف كنم كه برنامه‌هاي آنها آنقدر جذاب بود كه خود من و خانواده‌ام نيز يكي از تفريحاتمان رفتن به خيابان‌هاي كيف و ديدن اين شوهاي خياباني بود.
اين ايراني مقيم اوكراين با اشاره به شعارهايي كه از سوي ستاد يوشچنكو ارائه مي‌شد، گفت: آنها از مشكلات اقتصادي مردم مطلع بودند، بنابراين مدام اين مشكلات را بزرگ جلوه مي‌دادند. آنها از بالابردن حقوق بازنشسته‌ها زياد صحبت مي‌كردند و از طرف ديگر با خرج‌هاي عجيب و غريبي كه در زمان تبليغات مي‌كردند به همه اين‌گونه القا شده بود كه اگر يوشچنكو رأي بياورد اوضاع اقتصادي دگرگون خواهد شد. البته پس از پايان درگيري‌ها، يانوكوويچ در دادگاه قانون اساسي اسنادي را ارائه كرد كه امريكايي‌ها براي انتخابات رياست جمهوري 90 ميليون دلار به حساب اطرافيان يوشچنكو ريخته بودند.
مافي در ادامه مي‌گويد: تمامي اين ماجراها تا روز انتخابات ادامه پيدا كرد و از صبح روز انتخابات در حالي كه تنها يك يا دو ساعت از آغاز رأي‌گيري نگذشته بود، مدام تماس‌ها و تلفن‌هاي تبريك بود كه بين مردم رد و بدل مي‌شد. حتي ما نيز كه حق رأي نداشتيم از اين تماس‌ها و پيامك‌ها بي‌نصيب نمانديم. بنابراين از همان صبح انتخابات فكر كرديم كه يوشچنكو قطعاً رئيس‌جمهور شده است.
وي به اعلام خبر پيروزي يانوكوويچ توسط كميسيون انتخابات اوكراين اشاره كرد و افزود: زماني كه انتخابات به اتمام رسيد و خبر پيروزي يانوكوويچ اعلام شد، هواداران يوشچنكو به خيابانها آمدند و در همان چادرهايي كه زمان تبليغات مستقر بودند، رفتند و شروع به اعتراض كردند.
مافي با اشاره به موقعيت جغرافيايي شهر كيف مي‌گويد: تمامي مركزيت سياسي اوكراين شامل مجلس، كاخ رياست جمهوري، بانك مركزي و سفارتخانه‌هاي كشورهاي خارجي در يكي از خيابان‌هاي كيف است كه طولش حداكثر يك كيلومتر است. ستاد يوشچنكو كه زمان تبليغات چادرهاي زيادي را در اين خيابان نصب كرده بود، هواداران معترض خود را به سمت اين خيابان هدايت كرد و نارنجي پوشان در اين چادرها مستقر شدند. به جرأت مي‌توانم بگويم كه با در نظرگيري طول و عرض خيابان و تعداد چادرهايي كه در آن نصب شده بودند، حداقل جمعيتي كه در اين خيابان تجمع كرده بود، حدود 20 هزار نفر بود، اما به خاطر كوچك بودن خيابان همه فكر مي‌كردند كه كل مردم اوكراين در اين خيابان تجمع كرده‌اند. همه هم نارنجي پوش شده بودند.
وي ادامه مي‌دهد: جالب اينجاست كه در حين تمامي شلوغي‌هاي كيف، خودروهاي سفارتخانه‌هاي خارجي به راحتي و بدون دغدغه در خيابانها حركت مي‌كردند و حتي فعاليت‌هاي خود را 24 ساعته انجام مي‌دادند. آنها نمايندگان پارلمان اروپا را به اوكراين مي‌آوردند تا در حمايت از نارنجي‌ها سخنراني كنند. چراكه يكي از شعارهاي يوشچنكو پيوستن به اتحاديه اروپا بود و اين سخنراني‌ها مي‌توانست اين شعار را باورپذيرتر كند.
اين ايراني مقيم اوكراين به ادامه اعتراضات نارنجي‌پوشان اشاره مي‌كند و مي‌گويد: اين چادرنشيني‌ها شش روز طول كشيد و پس از شش روز معترضان به سمت مجلس رفتند و به راحتي مجلس را تسخير كردند، سپس به سمت كاخ رياست‌جمهوري حركت كردند. تسخير مجلس كافي بود كه رأي نتايج انتخابات باطل اعلام شود و سپس دستور برگزاري انتخابات جديد را بدهند.
مافي تمامي اين وقايع را با وقايع ايران شبيه‌سازي مي‌كند و مي‌گويد: خود من در ايام انتخابات طرفدار ميرحسين موسوي بودم، اما با ديدن كارناوال‌هاي تبليغاتي حاميان موسوي در خيابانها مدام به ياد وقايع اوكراين مي‌افتادم. روز پس از انتخابات نيز وقتي كه از خواب بيدار شدم و ديدم كه رسانه‌هاي حامي ميرحسين از تقلب مي‌گويند، متوجه شدم كه اينجا هم قرار است اتفاقاتي بيفتد. حتي همسرم به من گفت برويم ببينيم كه چادرها كجا برپا مي‌شوند. بنابراين هرچه بيشتر مي‌گذشت من بيشتر مطمئن مي‌شدم كه انقلاب رنگي در ايران شكل گرفته است.
وي در پايان اضافه مي‌كند: من پس از انقلاب رنگي اوكراين را هم ديدم. باور كنيد نه تنها هيچ كدام از وعده‌هاي نارنجي‌ها عملي نشد، بلكه وضع بدتر هم شد. فساد و فحشا در حكومت يوشچنكو تمامي اوكراين را فرا گرفت و وضعيت اقتصادي مردم بيش از پيش بدتر شد.
----------------------
منبع: پتك جمهوريت ادامه مطلب
انقلاب‌هاي رنگي به يك رشته از تحركات مرتبط با هم اطلاق مي‌شود كه بدون درگيري‌هاي فيزيكي و بدون خون‌ريزي يك نظام سياسي سقوط و نظام سياسي ديگري جايگزين آن مي‌شود. اين نوع انقلاب‌ها بيشتر در جوامع پساكمونيستي در اروپاي شرقي، مركزي و آسياي مركزي توسعه يافت تا به كمك اين تحركات، نظام سياسي وابسته به غرب در اين جوامع مستقر شود. يك نمونه از اين تحركات براندازانه نيز پس از انتخابات دهم رياست‌جمهوري در ايران شكل گرفت كه به گفته اكثر كارشناسان از نوع انقلاب‌هاي رنگي كشورهاي پساكمونيستي است. اما براي درك هرچه بيشتر اين واقعيت گفت‌وگويي با يك ايراني مقيم اوكراين انجام شده كه در سال 2004 همزمان با انقلاب رنگي اوكراين در اين كشور حضور داشته است؛ از طرف ديگر وقايع پس از انتخابات ايران را نيز از نزديك ديده و آنها را شبيه‌سازي كرده است.
بقيه در ادامه
***
«محمد مافي» با اشاره به اين موضوع كه وقايع اخير ايران شباهت بسيار زيادي به انقلاب رنگي اوكراين دارد، مي‌گويد: هشت يا 9 ماه قبل از شروع انتخابات در حالي كه فقط اسامي كانديداها مطرح شده بود، ما شاهد واردات بسيار گسترده نوار و تيشرت‌هاي نارنجي به وسيله هواپيماهاي آمريكايي و انگليسي به اوكراين بوديم و به حدي زياد شده بود كه ما را به فكر انداخته بود كه به سمت واردات اجناس نارنجي از ايران به اوكراين برويم.
وي در ادامه افزود: اين موضوع تا آنجا ادامه پيدا كرد كه يك روز ما متوجه شديم كه مردم اوكراين علاقه بسيار زيادي به رنگ نارنجي پيدا كرده‌اند و همه از اجناس نارنجي استفاده مي‌كنند و تقريباً حجم زيادي از اين مردم نارنجي‌پوش شده بودند. حتي به‌رغم اينكه تلويزيون اوكراين يك تلويزيون دولتي بود اما شاهد حضور مجريان و خواننده‌هاي نارنجي پوش در اين شبكه‌ها بوديم. اگرچه ما بعدها متوجه شديم كه اين موضوع برنامه‌ريزي شده است.
اين ايراني مقيم اوكراين به آغاز زمان تبليغات در انتخابات سال 2004 اشاره كرده و ادامه مي‌دهد: با شروع تبليغات انتخاباتي ستاد ويكتور يوشچنكو رسماً اعلام كرد هركس براي اين ستاد كار كند و تبليغات انجام دهد روزانه دو دلار دستمزد، سه قوطي مشروبات و يك وعده غذاي گرم مي‌دهد. تنها كافي بود كه فرد به ستاد انتخاباتي مي‌رفت و روزي يك ساعت براي تبليغات وقت مي‌گذاشت. اين هزينه در حالي صورت مي‌گرفت كه وضعيت اقتصادي در اوكراين چندان مساعد نبود و به همين خاطر طرفداران رقيب او نيز براي دريافت غذا و پول به ستاد وي مي‌آمدند.
وي ادامه مي‌دهد: جالب اينجاست من در شركت خودم يك كارمند اوكرايني داشتم كه زمان تبليغات استعفا داد. من به او گفتم چرا مي‌خواهي از شركت بروي؟ او جواب داد كه براي حضور در تبليغات ماهي 1500 دلار مي‌پردازند چرا بايد اينجا كار كنم و 300 دلار بگيرم؟
مافي با اشاره به تبليغات گسترده و پر هزينه ستاد يوشچنكو براي اين انتخابات مي‌گويد: خيابانها نيز شاهد حضور كارناوال‌ها بود و خوانندگان و هنرمنداني كه از اين ستاد پول گرفته بودند شبانه روز در خيابان برنامه اجرا مي‌كردند. اين موضوع در حالي بود كه يك سري چادر ارتشي نيز در خيابانها نصب شده بود كه نارنجي پوشان در آنجا استراحت كنند. اين چادرها آنقدر گرم بود كه افراد در شب ژانويه اوكراين كه سرما 20 درجه زير صفر بود با زير پيراهن در آن مي‌خوابيدند. حال سؤال اينجاست كه اين چادرها از كجا آمده بودند و برق آن را چه كسي تأمين مي‌كرد؟ اين موضوع در حالي بود كه يوشچنكو و حاميانش هيچ نفوذي در قدرت نداشتند.
وي ادامه مي‌دهد: آنها همه مردم را به وسيله پول و نمايش‌هاي خياباني به خيابانها كشانده بودند. حتي افرادي كه زير سن قانوني رأي بودند نيز با اين ستاد همراهي مي‌كردند. بايد اعتراف كنم كه برنامه‌هاي آنها آنقدر جذاب بود كه خود من و خانواده‌ام نيز يكي از تفريحاتمان رفتن به خيابان‌هاي كيف و ديدن اين شوهاي خياباني بود.
اين ايراني مقيم اوكراين با اشاره به شعارهايي كه از سوي ستاد يوشچنكو ارائه مي‌شد، گفت: آنها از مشكلات اقتصادي مردم مطلع بودند، بنابراين مدام اين مشكلات را بزرگ جلوه مي‌دادند. آنها از بالابردن حقوق بازنشسته‌ها زياد صحبت مي‌كردند و از طرف ديگر با خرج‌هاي عجيب و غريبي كه در زمان تبليغات مي‌كردند به همه اين‌گونه القا شده بود كه اگر يوشچنكو رأي بياورد اوضاع اقتصادي دگرگون خواهد شد. البته پس از پايان درگيري‌ها، يانوكوويچ در دادگاه قانون اساسي اسنادي را ارائه كرد كه امريكايي‌ها براي انتخابات رياست جمهوري 90 ميليون دلار به حساب اطرافيان يوشچنكو ريخته بودند.
مافي در ادامه مي‌گويد: تمامي اين ماجراها تا روز انتخابات ادامه پيدا كرد و از صبح روز انتخابات در حالي كه تنها يك يا دو ساعت از آغاز رأي‌گيري نگذشته بود، مدام تماس‌ها و تلفن‌هاي تبريك بود كه بين مردم رد و بدل مي‌شد. حتي ما نيز كه حق رأي نداشتيم از اين تماس‌ها و پيامك‌ها بي‌نصيب نمانديم. بنابراين از همان صبح انتخابات فكر كرديم كه يوشچنكو قطعاً رئيس‌جمهور شده است.
وي به اعلام خبر پيروزي يانوكوويچ توسط كميسيون انتخابات اوكراين اشاره كرد و افزود: زماني كه انتخابات به اتمام رسيد و خبر پيروزي يانوكوويچ اعلام شد، هواداران يوشچنكو به خيابانها آمدند و در همان چادرهايي كه زمان تبليغات مستقر بودند، رفتند و شروع به اعتراض كردند.
مافي با اشاره به موقعيت جغرافيايي شهر كيف مي‌گويد: تمامي مركزيت سياسي اوكراين شامل مجلس، كاخ رياست جمهوري، بانك مركزي و سفارتخانه‌هاي كشورهاي خارجي در يكي از خيابان‌هاي كيف است كه طولش حداكثر يك كيلومتر است. ستاد يوشچنكو كه زمان تبليغات چادرهاي زيادي را در اين خيابان نصب كرده بود، هواداران معترض خود را به سمت اين خيابان هدايت كرد و نارنجي پوشان در اين چادرها مستقر شدند. به جرأت مي‌توانم بگويم كه با در نظرگيري طول و عرض خيابان و تعداد چادرهايي كه در آن نصب شده بودند، حداقل جمعيتي كه در اين خيابان تجمع كرده بود، حدود 20 هزار نفر بود، اما به خاطر كوچك بودن خيابان همه فكر مي‌كردند كه كل مردم اوكراين در اين خيابان تجمع كرده‌اند. همه هم نارنجي پوش شده بودند.
وي ادامه مي‌دهد: جالب اينجاست كه در حين تمامي شلوغي‌هاي كيف، خودروهاي سفارتخانه‌هاي خارجي به راحتي و بدون دغدغه در خيابانها حركت مي‌كردند و حتي فعاليت‌هاي خود را 24 ساعته انجام مي‌دادند. آنها نمايندگان پارلمان اروپا را به اوكراين مي‌آوردند تا در حمايت از نارنجي‌ها سخنراني كنند. چراكه يكي از شعارهاي يوشچنكو پيوستن به اتحاديه اروپا بود و اين سخنراني‌ها مي‌توانست اين شعار را باورپذيرتر كند.
اين ايراني مقيم اوكراين به ادامه اعتراضات نارنجي‌پوشان اشاره مي‌كند و مي‌گويد: اين چادرنشيني‌ها شش روز طول كشيد و پس از شش روز معترضان به سمت مجلس رفتند و به راحتي مجلس را تسخير كردند، سپس به سمت كاخ رياست‌جمهوري حركت كردند. تسخير مجلس كافي بود كه رأي نتايج انتخابات باطل اعلام شود و سپس دستور برگزاري انتخابات جديد را بدهند.
مافي تمامي اين وقايع را با وقايع ايران شبيه‌سازي مي‌كند و مي‌گويد: خود من در ايام انتخابات طرفدار ميرحسين موسوي بودم، اما با ديدن كارناوال‌هاي تبليغاتي حاميان موسوي در خيابانها مدام به ياد وقايع اوكراين مي‌افتادم. روز پس از انتخابات نيز وقتي كه از خواب بيدار شدم و ديدم كه رسانه‌هاي حامي ميرحسين از تقلب مي‌گويند، متوجه شدم كه اينجا هم قرار است اتفاقاتي بيفتد. حتي همسرم به من گفت برويم ببينيم كه چادرها كجا برپا مي‌شوند. بنابراين هرچه بيشتر مي‌گذشت من بيشتر مطمئن مي‌شدم كه انقلاب رنگي در ايران شكل گرفته است.
وي در پايان اضافه مي‌كند: من پس از انقلاب رنگي اوكراين را هم ديدم. باور كنيد نه تنها هيچ كدام از وعده‌هاي نارنجي‌ها عملي نشد، بلكه وضع بدتر هم شد. فساد و فحشا در حكومت يوشچنكو تمامي اوكراين را فرا گرفت و وضعيت اقتصادي مردم بيش از پيش بدتر شد.
----------------------
منبع: پتك جمهوريت
