به نقل از سايت ستاد ويژه توسعه فناوري نانو، محققاني از دانشگاه‌هاي
كلمبيا، آريزونا و ميشيگان و مؤسسه فناوري كاليفرنيا، ربات‌هايي به اندازه
يك مولكول منفرد ساخته و برنامه‌ريزي كرده‌اند كه مي‌توانند به‌طور مستقل
در عرض يك شيار نانومقياس حركت كنند. اين يك پيشرفت مهم در ميدان‌هاي در
حال رشد ربات‌ها و كامپيوترهاي مولكولي است و مي‌تواند روزي منجر به
ربات‌هاي مولكولي شود كه مي‌توانند سلول‌هاي منفرد را تعمير كرده يا
محصولات فناوري نانو را آرايش دهند.
كلمه ربات بيشتر مردم را به ياد ماشين‌هايي مي‌اندازد كه مدارات كامپيوتري را براي انجام كارهاي معيني از قبيل جاروكردن يك فرش يا جوش دادن قطعات اتومبيل به همديگر، استفاده مي‌كنند.
در سال‌هاي اخير دانشمندان تلاش كرده‌اند كه ربات‌هايي بسازند كه بتوانند در سطح مولكولي نيز به طور قابل اعتمادي وظايف مفيدي انجام دهند. اين كار ساده‌اي نيست و براي مثال مي‌تواند شامل برنامه‌ريزي مولكول‌هاي "DNA " براي انجام كار ويژه‌اي باشد. در حال حاضر گروه‌هاي تحقيقاتي زيادي كه شامل متخصصاني از رشته‌هاي علوم كامپيوتر، شيمي، زيست‌شناسي و مهندسي هستند، در اين زمينه فعاليت مي‌كنند.
اين محققان نانوعنكبوت‌هاي رباتيك مولكولي ساخته‌اند كه مي‌توانند روزي براي درمان بيماري‌هايي مانند ديابت و سرطان بكار روند.
ربات‌هاي مولكولي كنوني كه معروف به راه رونده "DNA " هستند، متشكل از رشته‌هاي "DNA " برنامه‌ريزي شده، با پاهايي هستند كه آنها را قادر مي‌سازد كه پياده‌روي كنند. اكنون اين محققان نشان داده‌اند كه اين نانوعنكبوت‌هاي رباتيكي مولكولي مي‌توانند در حقيقت به طور خودگردان در سرتاسر يك محيط 2 بعدي كه به‌طور ويژه ساخته شده است، حركت كنند. اين نانوعنكبوت‌ها طبق روش‌هاي روباتيك اوليه عمل مي‌كنند و اين بدان معني است كه آنها قادرند كه حركت را شروع كرده، پياده‌روي كنند، اندكي بچرخند و در نهايت توقف كنند.
به علاوه اين نانوربات‌هاي مولكولي كه قطري برابر 4 نانومتر دارند، به آهستگي حركت مي‌كنند و در مدت زماني بين 30 دقيقه تا يك ساعت، مسافتي برابر 100 نانومتر را در تقريباً صد مرحله طي مي‌كنند. اين اصلاح مهمي روي راه‌رونده‌هاي "DNA " قبلي است كه قادر بودند فقط حدود 3 مرحله را طي كنند.
در حالي كه فناوري ربات‌هاي مولكولي هنوز در ابتداي راه است، ممكن است اين ربات‌هاي ريز در آينده كاربردهاي پزشكي مهمي پيدا كنند.
ميترا باسو، يكي از اين محققان اين مطالعات گفت: اين كار ممكن است روزي منجر به كنترل مؤثر بيماري‌هاي مزمني از قبيل ديابت يا سرطان شود.
طبق گفته اين دانشمندان، عملي شدن اين كاربردهاي ويژه هنوز چندين سال زمان نياز دارد، اما آنها اميدوارند كه كارشان را براي پيشرفت اين زمينه در حال رشد ادامه دهند.
اين محققان نتايج خود را در مجله Nature منتشر كرده‌اند. ادامه مطلب
كلمه ربات بيشتر مردم را به ياد ماشين‌هايي مي‌اندازد كه مدارات كامپيوتري را براي انجام كارهاي معيني از قبيل جاروكردن يك فرش يا جوش دادن قطعات اتومبيل به همديگر، استفاده مي‌كنند.
در سال‌هاي اخير دانشمندان تلاش كرده‌اند كه ربات‌هايي بسازند كه بتوانند در سطح مولكولي نيز به طور قابل اعتمادي وظايف مفيدي انجام دهند. اين كار ساده‌اي نيست و براي مثال مي‌تواند شامل برنامه‌ريزي مولكول‌هاي "DNA " براي انجام كار ويژه‌اي باشد. در حال حاضر گروه‌هاي تحقيقاتي زيادي كه شامل متخصصاني از رشته‌هاي علوم كامپيوتر، شيمي، زيست‌شناسي و مهندسي هستند، در اين زمينه فعاليت مي‌كنند.
اين محققان نانوعنكبوت‌هاي رباتيك مولكولي ساخته‌اند كه مي‌توانند روزي براي درمان بيماري‌هايي مانند ديابت و سرطان بكار روند.
ربات‌هاي مولكولي كنوني كه معروف به راه رونده "DNA " هستند، متشكل از رشته‌هاي "DNA " برنامه‌ريزي شده، با پاهايي هستند كه آنها را قادر مي‌سازد كه پياده‌روي كنند. اكنون اين محققان نشان داده‌اند كه اين نانوعنكبوت‌هاي رباتيكي مولكولي مي‌توانند در حقيقت به طور خودگردان در سرتاسر يك محيط 2 بعدي كه به‌طور ويژه ساخته شده است، حركت كنند. اين نانوعنكبوت‌ها طبق روش‌هاي روباتيك اوليه عمل مي‌كنند و اين بدان معني است كه آنها قادرند كه حركت را شروع كرده، پياده‌روي كنند، اندكي بچرخند و در نهايت توقف كنند.
به علاوه اين نانوربات‌هاي مولكولي كه قطري برابر 4 نانومتر دارند، به آهستگي حركت مي‌كنند و در مدت زماني بين 30 دقيقه تا يك ساعت، مسافتي برابر 100 نانومتر را در تقريباً صد مرحله طي مي‌كنند. اين اصلاح مهمي روي راه‌رونده‌هاي "DNA " قبلي است كه قادر بودند فقط حدود 3 مرحله را طي كنند.
در حالي كه فناوري ربات‌هاي مولكولي هنوز در ابتداي راه است، ممكن است اين ربات‌هاي ريز در آينده كاربردهاي پزشكي مهمي پيدا كنند.
ميترا باسو، يكي از اين محققان اين مطالعات گفت: اين كار ممكن است روزي منجر به كنترل مؤثر بيماري‌هاي مزمني از قبيل ديابت يا سرطان شود.
طبق گفته اين دانشمندان، عملي شدن اين كاربردهاي ويژه هنوز چندين سال زمان نياز دارد، اما آنها اميدوارند كه كارشان را براي پيشرفت اين زمينه در حال رشد ادامه دهند.
اين محققان نتايج خود را در مجله Nature منتشر كرده‌اند.
