متخصصان هشدار مي‌دهند چنانچه بدون توجه به علايق و استعدادهاي فرزندانتان براي آنها برنامه‌ريزي كنيد، نه تنها بايد به اميد موفقيت‌هاي حداقل آنها باشيد بلكه ممكن است اعتماد به نفس آنها نيز تضعيف شود. در پايان دوره، آنها به جاي شادابي و سرزندگي و آمادگي براي سال جديد تحصيلي ممكن است خسته و كسل باشند و در نهايت احتمال بروز افسردگي نيز در آنها بعيد به نظر نمي‌رسد.
در بسياري از پرونده‌هاي نوجوانان و كودكان مضطرب در مطب پزشكان، فرزنداني ديده مي‌شوند كه برنامه‌ريزي فعاليت‌ها و حتي تفريحاتشان صرفا توسط والدين و بدون دخالت نظر آنها انجام شده است كه اين امر براي افرادي در اين مرحله سني به منزله يك فشار روحي تلقي مي‌شود.
گاهي اوقات نيز فرزندان به ظاهر تسليم امر والدين هستند و مخالفتي ندارند، اما به صورتي كاملا منفعل و بي‌تفاوت در برنامه‌ها شركت مي‌كنند و هيچ‌گونه ذوق و شوقي ندارند و فقط حضوري تصنعي و ظاهري در كلاس‌ها و برنامه‌هاي ورزشي دارند.
انيتا كرتز، يكي از مربيان موسيقي كه در تحقيقات شركت داشته مي‌گويد حتي اين امر در كلاس‌هاي موسيقي نيز به وضوح ديده مي‌شود و شاگرداني كه با علاقه و تمايل خود وارد كلاس مي‌شوند، بهتر و بيشتر تمرين مي‌كنند و در پايان دوره نيز بازده بهتري دارند.
البته برنامه‌ريزي براي برنامه‌هاي فوق برنامه و جلوگيري از به بطالت گذشتن اوقات فرزندان خوب است، اما بهتر است اين كار با مشورت خودشان و در نظر گرفتن ايده‌هاي آنها انجام شود.
به اين ترتيب وقتي آنها ببينند برنامه‌اي را كه خودشان دوست دارند برايشان ترتيب داده شده علاوه بر لذت استفاده، احساس تعهد و مسووليت بيشتري نيز خواهند كرد و احتمال موفقيتشان نيز بيشتر خواهد بود.چارديواري
