دانشمندان فرانسوی بعد از تحقیقات فراوان توانستند به اسرار نقاشی مونالیزا یا همان لبخند ژوکوند اثر جاودانه لئوناردو داوینچی پی ببرند.
پژوهشگران فرانسوی با استفاده از هفت روش بسیار مدرن به بررسی این نقاشی پرداخته و حتی عناصر شیمیایی آن را نیز تجزیه و تحلیل کردند.
دانشمندان در این بررسی‌ها دریافتند که در نقاشی داوینچی از حدود ۳۰ لایه رنگ استفاده شده است که همگی در نهایت ظرافت به بوم نقاشی اضافه شده است و جالبت اینکه ضخامت هر کدام از این لایه‌های رنگ کمتر از ۴۰ میکرومتر یعنی در حدود نصف ضخامت موی انسان است.
“فیلیپ والتر” رئیس این گروه پژوهشی در این مورد گفت:”یک تکنیک به نام “sfumato” به داوینچی اجازه می‌داد تا بتواند خطوط و مقدار و کیفیت رنگ را در نهایت دقت کنترل کرده تا بتواند خطوط رویایی را بر روی بوم نقاشی جاودانه کند”.
پزوهشگران فرانسوی با استفاده از روش طیف سنجی اشعه ایکس فلورسانس توانستند به بررسی مواد شیمیایی بکار رفته در اثر داوینچی بپردازند.
والتر اضافه کرد که “برای بررسی اثر داوینچی از دقیقترین ابزار سنجش در قسمت صورت مونالیزا استفاده شد و به جرات می‌توان گفت که داوینچی از دقیقترین ابزار نقاشی در خلق این اثر استفاده کرده و از این جهت یک اثر خارقالعاده در تاریخ به شمار می‌رود”.
نتایج تجزیه و تحلیل نقاشی نشان می‌دهد که داوینچی به صورت مستمر در تلاش برای استفاده از روشهای جدید بود وحتی در تابلوی نقاشی او از اکسید منگنز در قسمتهای تیره و سایه نقاشی استفاده شده و در برخی دیگر از نقاط بوم نقاشی ما حضور عنصر مس را نیز میبینیم هرچند این عناصر با لعاب آمیخته شده است.
لبخند مونالیزا یک نقاشی پرتره از “لیزا جراردینی” همسر یک تاجر اهل فلورانس به نام “فرانچسکو دل گیوکوندو” است که داوینچی در سال ۱۵۰۳ سفارش ان را تحویل گرفت و مدت چهار سال بر روی ان کار کرد و بدون آنکه نقاشی را به صاحب سفارش بفروشد فلورانس را ترک کرده و به فرانسه رفت.
این اثر جاودانه که در این ۵۰۰ سال وقایع بسیاری را از سرگذرانیده و مدتی نیز در اتاق خواب ناپلئون بناپارت گذرانده بود اکنون تحت شدیترین تدابیر امنیتی در موزه لوور نگاهداری می‌شود.
