لذت خوردن غذا از فاکتورهاي تأثيرگذار در بقاي نسل انسانهاي اوليه بود. اشتها به شيريني يعني کربوهيدارت‌ها يا علاقه به طعم گوشت يا همان پروتئين و چربي موجب جذب و ذخيره کافي انرژي براي بدن بود. انسانهاي اوليه با خوردن اين خوراکي‌ها، براي شکار و تحرك انرژي ذخيره مي‌کردند. مهم‌ترين ارگان مصرف کننده انرژي، يعني مغز نيز اين پروسه را هدايت مي‌کرد.
اما اشتهاي انسان به خوراکي‌هاي خوشمزه در طول تاريخ تکامل، رفته رفته تغيير کرد و تا جايي پيش رفت که تبديل به بلاي جان انسانهاي پراشتها و خوش‌خوراک شد. در حالي که ابتدا تصور مي‌شد، اضافه وزن در مجموع براي سلامت انسان خوب نيست، نتيجه تحقيقات گسترده و طولاني مدت ثابت کردند که انباشته شدن چربي در برخي از نقاط بدن خطرناک‌تر است. مثلأ چربي ناحيه شکم.
ارتباط شکم بزرگ با افزايش خطر مرگ
پژوهشگران مي‌گويند شکم بزرگ حتي در مورد افرادي که در مجموع چاق به حساب نمي‌آيند هم، خطرناک است. چربي شکم خطر ابتلا به بيماري ديابت، بيماري‌هاي عفوني و کلسترول بالاي خون را افزايش مي‌دهد.
پژوهشگران آمريکايي موسسه اريک جاکوب در آتلانتا که در مورد بيماري‌هاي سرطاني پژوهش مي‌کنند مي‌گويند شکم بزرگ، حتي در آدم‌هايي با وزن متعادل نيز خطرناک است و احتمال بروز برخي از بيماري‌ها را افزايش مي‌دهد. اين پژوهشگران در تحقيقات خود علت مرگ 14 هزار و 647 فردي را که در معاينات تشخيص زودهنگام سرطان شرکت کرده بودند، بررسي کردند.
بر اساس اين تحقيق افرادي که دور شکمشان از اندازه مشخصي بيشتر است دو برابر بيشتر از ديگران در خطر مرگ قرار دارند. اين خطر شامل زناني است که دور شکمشان از 110 سانتيمتر و مرداني که دور شکمشان از 120 سانتيمتر بيشتر است. طول عمر و سلامت اين گروه، در مورد زنان در مقياس با زناني که دور شکمشان کمتر از 75 سانتيمتر و در مورد مردان و در مقايسه بامرداني که دور شکمشان کمتر از90 سانتيمتر است به مراتب کوتاه‌تر و بدتر است. اين اثر حتي در مورد زنان و مرداني که در مجموع چاق به شمار نمي‌آيند نيز مشاهده شده است.
البته چاقي شکم علت مرگ 14 هزار و 647 نفري که پرونده آنها بررسي شده، نبوده است اما بيماري‌ها و مرگ اين افراد با چاقي شکم آنها ارتباط داشته است. پژوهشگران معتقدند انباشته شدن چربي در فضاي ميان ارگان‌هاي درون شکم موجب توليد نامنظم دسته‌اي از هورمون‌ها و موجب بروز فاکتورهايي مي‌شوند که حتي احتمال بيماري‌هاي عفوني را نيز افزايش مي‌دهند. اين چربي رسوب در جداره رگ‌ها را تسهيل و موجب سخت شدن آنها و در نتيجه بروز سکته‌هاي قلبي و مغزي مي‌شود. در مقايسه با چربي شکم، چربي انباشته شده در ران يا بازو خطر شناخته شده‌اي براي سلامت انسان ندارند.
دويچه وله
