در پروژه آزمايشي‌‌اي كه در سال2010 در اتريش انجام شد، سگ هاي سرطان ياب در 93 درصد موارد به درستي وجود سرطان را تشخيص دادند.
تارنماي دويچه وله (صداي آلمان) نوشت:در بيماري سرطان ريه، از آنجا كه بافت ريه دچار تغيير مي شود، كنش و واكنش هاي درون اين ارگان نيز تغيير مي يابد، در نتيجه، گازهايي كه در بازدم از ريه خارج مي شوند، در مقايسه با بازدم ريه فرد سالم، تركيبات ديگري دارند.
جمعي از پژوهشگران اتريشي بر اين باور هستند كه سگ‌هاي تربيت شده مي توانند اين تغيير را حس كرده و سرطان ريه را در مراحل اوليه آن تشخيص دهند.
تحقيقات مختلفي كه در آنها از سگ هاي آموزش ديده استفاده شده است، نشان مي دهند كه اين سگ ها به احتمال بسيار زياد مي توانند سرطان ريه را از روي بازدم فرد بيمار تشخيص دهند.
فليكس هرت، متخصص بيماري هاي ريوي در دانشگاه هايدلبرگ، به چنين روشي به ديده ترديد مي نگرد. او پزشكي است كه به دستگاه هاي مجهز و تكنولوژي بيمارستاني بيشتر از پارس يك سگ اعتقاد دارد.
هرت مي گويد: براي من هم پذيرفتني است كه اين تئوري مي تواند درست باشد، اما براي تشخيص بيماري مناسب نيست.
اما ورنر گلايش وايت نظر ديگري دارد. او سال ها در اداره پليس اتريش سگ هاي يابنده مواد مخدر و مواد منفجره را تربيت كرده است و اكنون با بنياد تحقيقاتي تربيت سگ هاي سرطان ياب همكاري مي كند. در اين بنياد در يك دوره پنج ماهه سگ هايي تربيت مي شوند كه پوزه هاي كشيده و بيني بزرگي دارند.
ورنر گلايش وايت مي گويد كه پوزه كشيده سلولهاي بويايي بيشتري دارد و سگ هايي كه پوزه كشيده دارند قوه بوبايي قوي تري دارند و هيچ ترديدي در توانايي سگ هايش ندارد. در پروژه آزمايشي اي كه در سال2010 در اتريش انجام شد، سگ هاي سرطان ياب اين بنياد در 93 درصد موارد به درستي وجود سرطان را تشخيص دادند.
گلايش وايت حتي به موردي اشاره مي كند كه توانستند يك تومور چند ميلي متري را شناسايي كنند. وي در اين باره مي افزايد: اين تومور آن قدر كوچك بود كه حتي در عكس‌برداري هم مشخص نشده بود، اما به دليل اينكه سگ ها تومور را بو كشيده بودند و پارس مي كردند، فرد دوباره معاينه شد كه اين بار تومور در دستگاه ماموگرافي كامپيوتري خود را نشان داد.
دويچه وله ادامه داد: كساني كه مي خواهند با اين روش معاينه شوند، در اينترنت فرم مخصوصي را پر مي كنند. سپس بسته‌اي كه حاوي يك بالون كوچك و چند شيشه آزمايشگاهي است به آدرس متقاضي ارسال مي شود. فرد بايستي ابتدا درون بالون فوت كند، بعد هواي درون بالون را به درون شيشه ها منتقل كند. اين شيشه ها حاوي مواد خاصي هستند كه با بازدم تركيب مي شوند و آن را حفظ مي كنند. شش هفته بعد نتيجه معاينه آماده مي شود.
