طبق ماده 1005 قانون مدني، اقامتگاه زن شوهردار همان اقامتگاه شوهر است ولي زني كه شوهر او اقامتگاه معلومي ندارد همچنين زني كه با رضايت شوهر خود يا با اجازه محكمه، مسكن عليحده اختيار كرده است، مي‌تواند اقامتگاه شخصي عليحده نيز داشته باشد.
قطعاً پرداختن به مبحث اقامتگاه و توضيح و تفسير آن مي‌تواند ما را به اهميت و تبيين هر چه بهتر جايگاه آن در اسناد رسمي نيز واقف كند؛ ضمن اينكه تأثير اقامتگاه در مواردي از قبيل محل اقامه دعوي عليه خوانده، صلاحيت محاكم حقوقي و محل ابلاغ اخطارها و احكام قضايي نيز غير قابل انكار است.
اقامتگاه، اصطلاح حقوقى به معناى محل سكناي شخص و مركز مهم امور اوست و همچون «اسم» از مشخصات هر شخص حقيقى يا حقوقى است همچنين اقامتگاه در حقوق داخلى و حقوق بين‌الملل خصوصى داراي اهميت و آثار گوناگونى است.
اقامتگاه در لغت به معناى محل سكنا به كار رفته و در اصطلاح حقوقى و طبق ماده 1002 قانون مدني، «اقامتگاه هر شخص، عبارت از محلى است كه شخص در آنجا سكونت داشته و مركز مهم امور او نيز در آنجا باشد؛ اگر محل سكونت شخصي غير از مركز مهم امور او باشد مركز امور او، اقامتگاه محسوب است».
بر اساس ماده 1003 قانون مدني، هيچ‌كس نمي‌تواند بيش از يك اقامتگاه داشته باشد.
همچنين طبق ماده 1004 قانون مدني، تغيير اقامتگاه به وسيله سكونت حقيقي در محل ديگر به عمل مي‌آيد مشروط بر اينكه مركز مهم امور او نيز به همان محل انتقال يافته باشد.
در ماده 1005 قانون مدني آمده است كه اقامتگاه زن شوهردار همان اقامتگاه شوهر است معذلك زني كه شوهر او اقامتگاه معلومي ندارد و همچنين زني كه با رضايت شوهر خود يا با اجازه محكمه، مسكن عليحده اختيار كرده است، مي‌تواند اقامتگاه شخصي عليحده نيز داشته باشد.
به گزارش «توانا»، طبق ماده 1006 قانون مدني، اقامتگاه صغير و محجور همان اقامتگاه ولي يا قيم آنهاست.
