هواپیماها فاصله‌ها را در دنیای امروز بسیار کم کرده‌اند و افراد به سرعت
از شهری به شهر دیگر می‌روند. اما آیا تا به حال فکر کرده‌اید در دنیای
امروز یک ویروس با چه سرعتی می‌تواند در همه دنیا پخش شود؟
بهنوش خرم‌روز: در دنیای امروز،
فاصله‌ها به نوعی بسیار کم شده است. از دنیای مجازی و اینترنت که بگذریم،
پروازهای فراوان و قطارهای سریع‌السیر، انتقال انسان‌ها از بخشی به بخش
دیگر کره زمین را بسیار ساده و سریع ساخته‌اند. اما، این سرعت چه تاثیری
روی گسترش شیوع یک بیماری خواهد داشت؟ تا به حال فکر کرده‌اید در دنیای
امروز یک ویروس با چه سرعتی می‌تواند در همه دنیا پخش شود؟
خب ظاهرا محققینی وجود دارند که این موضوع برایشان جالب بوده است. به گزارش پاپ‌ساینس،ایرا لانگینی یکی از محققین دانشگاه واشنگتن و مرکز مطالعات سرطان فرد هاتچینسون در سیاتل، مدتی است روی این سوال مطالعه می‌کند. او از مدل‌های رایانه‌ای کمک گرفته است تا بتواند انتشار یک ویروس در سراسر جهان را شبیه‌سازی کند و زمان آن را محاسبه کند. وی در این باره می‌گوید: «اگر ویروس مورد نظر، مسری باشد، در عرض یک سال سراسر زمین را خواهد گرفت. اگر این ویروس از شهر نیویورک شروع شود، در عرض یک هفته به لندن می‌رسد. بدین ترتیب به سرعت د رتمام آمریکای شمالی و اروپا منتشر می‌شود.»
البته، هر ویروسی با این سرعت منتشر نخواهد شد و برای این که ویروسی بر اساس این پیشبینی زمین را بگیرد، باید شرایطی داشته باشد. قبل از هر چیزی باید یک ویروس مانند آنفولانزا باشد. همه می‌دانیم که این بیماری سیستم تنفسی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بنابراین هر عطسه یا سرفه‌ای می‌تواند افرادی که در شعاع یک متری قرار گرفته‌اند را آلوده کند. بنابراین انتقال فرد به فرد آن باید ساده باشد.
دوم این که ویروس باید در یک شهر بزرگ شروع به فعالیت کرده باشد که رفت و آمدهای هواپیمایی زیادی داشته باشد. بنابراین افراد آلوده زیادی از شهر خارج می‌شوند و به سرعت به سایر مناطق دنیا می‌رسند.
در نهایت، برای چنین ویروسی، منتقل شدن در فصل زمستان یک فرصت محسوب می‌شود. در زمستان بیماری‌هایی مانند سرماخوردگی ساده فراگیر می‌شوند که علائم مشابهی دارند. در نتیجه بسیاری ممکن است به درمانگاه‌ها مراجعه نکنند یا حتی بیماری آن‌ها در صورت مراجعه به درستی تشخیص داده نشود.
به گفته اندرو پکسوز، ویروس‌شناس دانشگاه جان هاپکینز، در چنین شرایطی ما باید دائم ویروس و ناقلین آن را دنبال کنیم و معمولا هم همیشه یک گام از آن عقب‌تر خواهیم بود و هیچ‌وقت نمی‌توانیم از انتشار بیشتر آن جلوگیری کنیم.
