محققان متوجه شدند نوجواناني كه پيوسته شاهد صحنه هاي خشن از طريق بازي هاي كامپيوتري هستند به تدريج مغز آن ها خود را با اين موارد تطبيق مي دهد و حساسيتش نسبت به آن ها كم تر مي شود.
فيلم ها و ويديوهاي خشن واقعا باعث از بين رفتن حساسيت مغز نوجوانان مي شود. محققان متوجه شدند نوجواناني كه پيوسته شاهد صحنه هاي خشن از طريق بازي هاي كامپيوتري هستند به تدريج مغز آن ها خود را با اين موارد تطبيق مي دهد و حساسيتش نسبت به آن ها كم تر مي شود.
دانشمندان با استفاده از عكس برداري از مغز نوجواناني كه به بازي هاي كامپيوتري خشن علاقه مند هستند متوجه شدند، مغز آن ها به طور ناخودآگاه نسبت به خشونت پاسخ احساسي ضعيف تري نشان مي دهد.
اين اولين بار است كه با استفاده از اين روش، دانشمندان تاثير بازي هاي رايانه اي را روي مغز كودكان نشان مي دهند و با استفاده از آخرين تكنولوژي ها ثابت مي كنند خشونت موجود در اين بازي ها واقعا نوجوانان را مستعد جرم و جنايت در آينده مي كنند.
سال هاست كه بحث در مورد تاثير بازي هاي كامپيوتري بين كارشناسان وجود دارد. بسياري از آن ها معتقدن بازي هايي مانند Grand Theft Auto يا Modern Warfare كه سرشار از خشونت و صحنه هاي قتل و خونريزي هستند نوجوانان را به طور ناخودآگاه به سمت خشونت سوق مي دهند. در اين بازي ها نوجوانان در نقش يكي از كاراكترهاي بازي قرار مي گيرند و شروع به سرقت اتومبيل، كشتن انسان ها و عابران پياده، كلاه برداي و ده ها كار غير قانوني ديگر مي كنند.
دكتر جردن گرافمن از موسسه ملي ناهنجاري هاي عصبي در آمريكا در اين باره گفت: در مجموع بايد اقرار كرد تماشاي مداوم اين صحنه ها باعث مي شوند قتل و خونريزي و جرم و جنايت در مغز انسان ها جاي بگيرد و بعد از مدتي به صورت كاملا عادي تلقي شود. به اين ترتيب بعد از مدتي نوجوانان حساسيت خود را به اين بازي ها از دست مي دهند و حتي با ديدن صحنه هاي واقعي از خشونت و قتل نيز كم تر تحت تاثير قرار مي گيرند.
او در ادامه گفت: مسئله اصلي اين است كه اثرات سوء بازي ها به همين موارد ختم نمي شود، بلكه نوجوانان به تدريج جرم و جنايت را قابل پذيرش مي دانند و حتي سعي مي كنند آن ها را در زندگي روزانه خود نيز به نوعي بروز دهند. به همين دليل است كه برخي از نوجوانان به محض آن كه با يكي از همكلاسي هاي خود به مشكل برمي خورند به سرعت صبر خود را از دست مي دهند و بدترين خشونت هاي فيزيكي را از خود بروز مي دهند.
در اين مطالعات دكتر گرافمن تحقيقاتي گسترده اي را روي 22 پسر بين 14 تا 17 سال انجام دادند. از اين نوجوانان خواسته شد يك سري از ويديوهاي كوتاه 60 ثانيه اي را تماشا كنند كه به طور تصادفي از مجموعه اي از فيلم هاي انتخاب مي شدند. درجه خشونت روي هر كدام از كليپ ها به طور دقيق مشخص شده بود. اين فيلم ها داراي صحنه هايي با خشونت كم، متوسط يا زياد بودند. از نوجوانان خواسته شد ميزان خشونت هر كدام از اين فيلم ها را نسبت به كليپ قبلي كه تماشا كرده اند با فشار دادن دكمه هايي مشخص كنند.
در همين حال نيز با استفاده از عكس برداري MRI مغز آن ها به دقت مورد بررسي قرار گرفت. هم چنين حسگرهايي روي انگشتان اين نوجوانان نصب شده بود كه ميزان تعريق بدن، ضربان قلب و بسياري موارد ديگر را بررسي مي كرد.
دكتر گرافمن در ادامه گفت: ما متوجه شديم مغز نوجوانان به تدريج خود را با خشونت وقف مي دهد و حساسيت او نسبت به اين فاكتورها كم تر مي شود. به خصوص قسمتي از مغز كه lOFC نام دارد و مسوول درك احساسات و پاسخ هاي احساسي است به مرور زمان به طور قابل توجهي حساسيت خود را از دست مي دهد كه اين هشداري است مبني بر اين كه نوجوان در حال متمايل شدن به سمت خشونت است.
نتايج اين تحقيقات در نشريه عصب شناسي فعال و درك شهودي اجتماعي آكسفورد به چاپ رسيده است.
