جشنواره فيلم فجر جنيني 28 ساله – يا در كمال خوشبيني – كودكي 28 ساله است كه وارد بيست و نهمين بهار زندگي خود مي‌شود.
جشنواره فيلم فجر، هيچ‌گاه براي ما نشان يك شادي، سرور ملي و «جشنواره» را نداشته است ولي آنچه براي ما مي‌ماند، عكس‌العمل‌هاي ما و همكاران‌مان در حين ديدن فيلم و در سالن سينماي رسانه‌ها است كه جشنواره را براي ما جشنواره كرده است.
جشنواره فيلم فجر، هيچ‌گاه يك «نظم حتي نسبي» هم به خود نديده است، فيلم‌‌ها تا آخرين لحظه و در وقت اضافه به جشنواره اضافه مي‌شوند و حتي جايزه مي‌گيرند ولي آنچه براي ما مي‌ماند، ديدار با همكاران رسانه‌اي است كه مجالي براي پاتوق نداريم الا در زمان برپايي پديده‌اي شگرف به نام جشنواره.
جشنواره فيلم فجر حتي از خود نمي‌پرسد كه بودن يا نبودن واژه «فجر» در عنوانم، چه فرقي به حال من داشته است، حتي اگر ملاك «دهه بودن» فجر را بپذيريم، اما جشنواره ما يازده روزه تعريف مي‌شود! با اين حال تلاش مي‌كنيم عنوان‌هايي مثل: «كاخ جشنواره» را در دهان‌مان بچرخانيم و جايي مثل برج مخابراتي ميلاد را براي كاركردي فرهنگي هنري به نام خود كنيم.
جشنواره فيلم فجر گاهي حتي تركيب هيئت داوران خود را تا آخرين لحظه نمي‌داند، داوران در سينماي رسانه‌ها كمتر پيداي‌شان مي‌شود و چيزي به نام «نشست رسانه‌اي داوران و هيئت انتخاب» براي پاسخگويي به پرسش‌هاي رسانه‌هاي گروهي بي‌معني است، با اين حال گپ‌وگفت ما با همكاران‌مان در اين يازده روز، حكايتي ديگر است.
جشنواره فيلم فجر كمتر توانسته است به برگزاري نشست‌هاي تخصصي پرمخاطب بينديشد، اما مخاطبان بي‌شمار سانس‌هاي فوق‌العاده نيمه‌شب‌ها، هيجان را به جشنواره بازمي‌گرداند.
جشنواره فيلم فجر جنيني 28 ساله – يا در كمال خوشبيني – كودكي 28 ساله است كه وارد بيست و نهمين بهار زندگي خود مي‌شود و اين در حالي است كه ايام جشنواره فرصت مغتنمي است براي همفكري، همدلي و همراهي در زمينه برون رفت سينماي ما از وضعيت فعلي.
مهم‌تر از همه اين كه جشنواره فيلم فجر هميشه سايه سنگين سياست را بر سر خود احساس كرده و مي‌كند و اين آسيب كهنه‌اي است كه درمانش يا زمان مي‌خواهد يا معجزه.
------------------------------
* حسن شيخ‌حائري
عضو انجمن منتقدان و نويسندگان سينماي ايران
----------------------------------------------------------
