این محققان شیوه ای چنان موثر برای ذخیره اطلاعات بر روی DNA این باکتری ها یافته اند که میزان ذخیره اطلاعات بر روی یک گرم از این باکتری ها با میزان اطلاعات ذخیره شده بر روی 450 دیسک سخت دو ترابایتی برابری می کند.
این ابزار زیستی ذخیره اطلاعات با اینکه به تازگی در حال متولد شدن است اما پدیده ای جدید به شمار نمی رود و تا کنون بیش از یک دهه بر روی آن مطالعه و تحقیق انجام گرفته است. اما با این حال تا کنون رمزگذاری اطلاعات بر روی DNA این باکتری ها نمایشی و تنها به منظور نشان دادن عملی بودن این روند بوده است.
برای مثال چند سال پیش گروهی از دانشمندان ژاپنی معادله نسبیت انیشتین را بر روی DNA این باکتری رمز نویسی کردند تا نشان دهند این کاری شدنی است، سه سال پس از آن محققان در هنگ کنگ نشان دادند نه تنها می توان متن را بر روی این باکتری ها ذخیره کرد، بلکه تصویر، موسیقی و فایلهای ویدیویی را نیز می توان در DNA باکتری های ای-کولی گنجاند.
محققان چینی شیوه ای را برای تعبیه کردن اطلاعات فشرده شده به صورت توده ای ارائه کردند که می توان آنها را در سلولهای مختلف باکتری قرار داده و نقشه این سلولها را برای دسترسی آسان به اطلاعات ثبت کرد.
محققان حتی سیستم امنیتی قدرتمندی را برای این سیستم زیستی ذخیره اطلاعات ابداع کرده اند که با کمک آن اطلاعات به شیوه ای غیر قابل نفوذ بر روی DNA ذخیره می شود.
سیستم ذخیره زیستی به صورت تئوری از قابلیت ذخیره کردن حجم بزرگی از اطلاعات در فضایی بسیار محدود برخوردار است و از آنجا که باکتری که به صورت مداوم در حال تکثیر هستند، می توانند اطلاعات را برای چندین قرن در خود حفظ کنند اما کاربرد این ابزار در اینجا به پایان نمی رسد.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، محققان در جستجوی یافتن راهی هستند تا با کمک آن بتوانند اطلاعات اضافی را بر روی محصولات کشاورزی تراریخته ثبت کنند و از آن به عنوان بارکدهای زیستی استفاده کنند، با استفاده از چنین بارکدهایی می توان منشا بسیاری از محصولات کشاورزی تراریخه را مشخص کرده و میزان مصرف نوعی خاص از این محصولات را پیگیری کرد.
