چه انتظار عجیبی!

تو بین منتظران هم، عزیز من، چه غریبی!

عجیب تر که چه آسان،

نبودنت شده عادت،

چه بی خیال نشستیم

نه کوششی نه وفایی

فقط نشسته و گفتیم:

خدا کند که بیایی ...!