صراط المستقیم؛ راه انبیا و صدیقین، صلحا و شهدا
صراط المستقیم؛ راه انبیا و صدیقین، صلحا و شهدا
در این سوره مباركه با یك اصرار فراوانی ما همسفری انبیاء را از خدا مسئلت كردیم. چون همه آن مقدمات، تجلیل، تكریم، تحمید و امثال ذلك خضوع ما در پیشگاه خدای سبحان بود برای اینكه این خضوع و این عرض ادب، بی طمع نیست ما چیز میخواهیم از خدا. و سند خواستن اینكه از او می طلبیم همان محامدی است كه در صدر سوره مطرح است او «الله» است او «رب العالمین» است او «الرحمن» است او «الرحیم» است او «مالك یوم الدین» است او معبود است او مستعان است از او نخواهیم پس از چه كسی بخواهیم. اما چی می خواهیم؟ همسفری سالكان حق را می خواهیم یعنی راهی را كه انبیاء و اولیاء می روند می طلبیم. كه عرض می كنیم «اهدنا الصراط المستقیم». و تنها برای خود نمی خواهیم برای همه مؤمنین و همراهان مسئلت می كنیم.
ادب نماز و ادب قرآن این است كه انسان برای دیگران هم مسئلت كند. چه آنجا كه مسئله دعاست چه آنجا كه مسئله تحیت و درود است. چه آنجا كه به عنوان «اهدنا» كه دعاست، البته قرآن است به صورت دعا، چه آنجا كه بعنوان «السلام علینا و علی عباد الله الصالحین» است كه دعا نیست درود است و این درود در غیر حالت خودش اگر بگوییم نماز باطل است چون سلام اگر عمدی باشد مبطل نماز است. چون سلام كلام آدمی است در حقیقت، سلام دعا نیست سلام تحیت است. سلام درود است اگر بیجا گفته شد، سجدهٴ سهو دارد و اگر عمدا گفته شد نماز را باطل می كند چون سلام دعا نیست ذكر نیست، قرآن نیست.
قرآن و ذكر و دعا است كه اگر انسان عمدا هم در نماز بگوید مجاز است اما سلام تحیت است، درود است چون درود است نباید در متن نماز قرار بگیرد، در پایان نماز قرار گرفت. اما در آنجا هم به ما گفتهاند بگویید «السلام علینا و علی عباد الله الصالحین». یعنی ما كه از تو مسئلت كردیم گفتیم «اهدنا»، «ایاك نعبد و ایاك نستعین» بر ما درود بفرست كه سلامت را از خدای سبحان مسئلت می كنیم سلامت از مرض را.
آیت الله جوادی آملی در بخش پایانی تفسیر سوره حمد می گوید: اگر چنانچه قسمت مهم خواستههای ما در این سوره كه خدای سبحان به ما آموخت، طی راهی است كه انبیاء و صدیقین و شهداء و صالحین در آن راهاند، به استناد آن بحثهای گذشته كه در سورهٴ نساء فرمود: «و من یطع الله و الرسول فاولئك مع الذین أنعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین» پس ما راه آنها را می طلبیم می گوییم «اهدنا الصراط المستقیم صراط الذین انعمت علیهم». حالا ببینیم همسفر آنها هستیم یا نه
منبع: خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه.
منبع: خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه.
ادامه مطلب
[ شنبه 31 مرداد 1394 ] [ 6:40 PM ] [
فروزان ]
[
نظرات(1) ]
ادامه مطلب
سوره حمد شفابخش بیماریهای تن و جان
سوره حمد شفابخش بیماریهای تن و جان
در روایات از امام باقر (ع) رسیده است كسی را كه سوره حمد شفا نداد هیچ چیزی شفا نمی دهد. این هم به معنای شفای از مرض ظاهری است هم شفای از بیماریهای درونی. اما درباره شفای از مرض ظاهری، 7 بار سوره مباركه حمد را انسان قرائت كند، یقینا منتج خواهد بود. مجرب هم هست.
اما عمده، شفای از دردهای درونی است كه قرآن برای همان شفای دردها نازل شده است كه «و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمة» یا فرمود: «شفاء لِما فی الصدور» اگر قرآن شفای ما فی الصدور است، و اگر بیماریهای صدر جهل است و رذایل اخلاقی، اگر قرآن جهل و دیگر رذایل اخلاقی را درمان می كند، عصاره همه درمانها در سوره مباركه حمد است. اگر كسی مشكلات علمی اش را یعنی آن جهل دینی اش را با سوره حمد درمان نكند و رذایل اخلاقیش را سوره حمد معالجه نكند دیگر سور او را درمان نخواهند كرد.
«من لم یبرأه الحمد لم یبرأه شیء» از امام باقر مرحوم كلینی(رض) نقل كرد كه امام باقر(ع) فرمود: كسی را كه حمد درمان نكند چیزی او را شفا نمیبخشد. و اساس قرآن شفای از آن رذایل اخلاقی و عقائد بد است. گرچه خدا فرمود: «و ننزل من القرآن ما هو الشفاء» اما فرمود قسمت مهم این شفاء، شفای دل است. فرمود: «شفاء لما فی الصدور» آنچه كه در صدر انسان از امراض است قرآن آن بیماریها را درمان میكند. و نمونههایی از بیماریهای دل را هم قرآن بیان كرده است. جهل را كینه و عداوت را و دیگر رذایل اخلاقی را قرآن مرض دل می داند.
منبع: خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه.
منبع: خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه.
ادامه مطلب
[ شنبه 31 مرداد 1394 ] [ 6:39 PM ] [
فروزان ]
[
نظرات(0) ]
ادامه مطلب
استحباب حمد در پایان سوره حمد
استحباب حمد در پایان سوره حمد
از نظر سنت فقهی مستحب است كسی كه سوره مباركه حمد را در نماز می خوانند، چه امام چه مأموم و چه منفرد، چه مأموم و چه منفرد، مستحب است بگوید «الحمد لله رب العالمین». چه انسان در نماز جماعت مأموم باشد چه در نماز فرادی منفرد باشد مستحب است كه این سوره كه تمام شد بگوید «الحمد لله رب العالمین». این به عنوان یك فتوای فقهی است
منبع: خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه.
ادامه مطلب
[ شنبه 31 مرداد 1394 ] [ 6:36 PM ] [
فروزان ]
[
نظرات(0) ]
ادامه مطلب
تقسیم سوره حمد بین خدا و عبد
تقسیم سوره حمد بین خدا و عبد
مطلبی هم كه به عنوان حدیث از رسول خدا (ص) نقل شده است این است كه این سوره مباركه بین عبد و مولا تقسیم شده است. این سوره بین خدای سبحان و بین عبد تقسیم شده است. قسمتی از این سوره مال خداست، قسمتی از این سوره مال عبد است. آنجا كه سخن از حمد و ثنا و خضوع و خشوع است سهم خداست آنجا كه سخن از دعا و مسئلت و طلب و خواستن است نصیب عبد است. كه این سوره مقسومهٴ بین العبد و المولا.
از «الحمد لله» تا «ایاك نستعین» از آن خداست از «اهدنا الصراط المستقم» تا پایان از آن عبد است. و چون خدا وعده داد فرمود «فاذكرونی اذكركم» شما به یاد من باشید من به یاد شمایم ...اگر مصلی با خدا مناجات می كند، پس به یاد خداست و اگر كسی به یاد خدا بود، خدا هم به یاد اوست. چون فرمود «فاذكرونی اذكركم» گاهی انسان به یاد نعمتهای خداست «اذكروا نعمتی التی انعمت علیكم» آن مال متوسطین از بندگان است گاهی انسان به یاد خداست، چون هر نعمتی نسبت به ذات اقدس اله غیرقابل قیاس است. گاهی انسان به یاد خداست نه تنها به یاد نعمت او چون اگر به یاد نعمت او باشد، خود را هم می بیند، متنعم را هم می بیند.
منبع: خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه.
منبع: خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه.
ادامه مطلب