يک نماز با عطر بهتر از هفتاد نماز

پيامبر اکرم(صلى الله عليه و آله): صَلاةُ مُتَطَيِّبٍ أَفضَلُ مِن سَبعينَ صَلاةً بِغَيرِ طيبٍ؛ يك نماز با عطر بهتر از هفتاد نماز بدون عطر است[*]

عطر زدن در اسلام برای هیچ گروه و جنسیتی از جمله برای زنان و دختران جوان حرام نیست. اما چیزی که اسلام از آن نهی کرده است استعمال عطرهای خوش بو کننده مقابل نامحرم است. طبق نظر همه مراجع استعمال این گونه عطرها در مجامع عمومی که نامحرم نیز وجود دارد جایز نیست[1] ولی قطعاً استفاده از آن برای همسر و یا در مقابل محارم دیگر و یا در جمع بانوان جایز است، علت این امر هم واضح است چرا که اسلام حفظ حجاب و حیاء برای زنان و نگهداشتن حریم با مردان نامحرم را برای صیانت خانواده و اجتماع از مفسده های فراوانی که به همراه دارد واجب شمرده است.

امام رضا (علیه السلام) استفاده از عطر را باعث انبساط روحی دانسته می فرماید: «چهار چیز است که دل را باز می کند و غم را از بین می برد: عطر زدن، عسل خوردن، سوارى کردن و به سبزه نظر کردن!»[2] و نیز در توصیه ای دیگر به مردم می فرمایند: « برای مرد سزاوار نیست که استفادی هر روزه از بوی خوش را ترک کند پس اگر نتوانست، یک روز در میان و باز اگر نتوانست، در هر جمعه خود را خوشبو سازد و هیچ گاه این عمل را رها نکند».[3]
امام رضا(علیه السلام) در روایتی دیگر عطر زدن را از اخلاق انبیا دانسته می فرماید: «الطَیبُ من أخلاق الأنبیاء؛ خوشبو کردن، از اخلاق پیامبران است».[4]
و در روایات دیگر نقل شده که بوی خوش همواره از محل زندگی امام رضا (علیه السلام) پراکنده بود . در همین زمینه از یکی از کنیزان امام رضا (علیه السلام) نقل شده که آن حضرت به عود هندى بخور مى‏ کرد و بعد از آن گلاب و مشک به کار مى‏ برد.[5] و حسن بن جهم می گوید: حضرت رضا (علیه السّلام) از منزل خارج شد، بوى خوش بخور از آن جناب ساطع بود.[6]
در مورد آداب استفاده از بوی خوش هم معمر بن خلاد نقل می کند: حضرت رضا(علیه السّلام) به من دستور داد برایش روغنى تهیه کنم که در آن مشک و عنبر باشد و به من فرمود که آیة الکرسى و سوره ام الکتاب و معوذتین (دو قل اعوذ) و آیاتى که براى حفظ از شیطان خوب است، در کاغذى بنویسم و آن را بین شیشه و جعبه آن قرار دهم. این کار را کردم بعد که خدمتش رسیدم، محاسن خود را عطرآگین کرد و من تماشا می‌کردم.[7]
و در روایتی دیگر حسن بن جهم می‌گوید: خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم، ظرفی نزد من آورد که در آن مشک بود. خطاب به من فرمود: از این مشک بردار و بر خود بمال. مقداری برداشتم و بر خود مالیدم. فرمود: مقداری دیگر بردار و بر گودی پایین گردن بمال. [8]
امام رضا علیه السلام در توصیه ای پزشکی خطاب به علی بن یقطین که به امام رضا علیه السلام نوشته بود در سرم سردی سخت حس می‌کنم به طوری اگر بادی بوزد کم می‌ماند غش کنم. در پاسخ نوشتند: پس از غذا عنبر و زنبق را به بینی بکش انشاء الله نجات پیدا می‌کنی.[9]

پی نوشت:
[*].كافى ج6، ص511، ح7
[1]. توضیح مسائل ۱۳ مرجع
[2]. بحارالانوار، ج73، ص140
[3]. همان
[4]. الکافی، ج6، ص510
[5]. منتهى الآمال ، ج 3، ص،1622
[6]. منتهى الآمال ، ج 3، ص 518
[7]. کافی، ج ‏6، ص 516، ح 2
[8]. عزیزی، عطر زینت نماز و زندگی، ص 35
[9]. محسن کاظمی، عطر درمانی، ص 129.