خوش آمدید

دنیای اقتصاد- حفاظت  از محيط زيست امروزه به يكي از مهم‌ترين دغدغه‌های كشورهاي توسعه يافته تبديل شده است؛ هرچند این مساله در کشور ما کمتر مورد توجه مسوولان قرار می‌گیرد؛ اما به تازگی گروهی از محققان جوان ایرانی دست به طراحی شارژر ویژه‌ای زده‌اند که به حفاظت از محیط زیست کمک شایانی می‌کند.
تكنولوژي‌ای كه در اين شارژرها به كار رفته  است، باعث  مي‌شود كه در مصرف برق حداكثر صرفه‌جويي صورت گيرد و صرفه‌جويي در مصرف انرژي؛ یعنی جلوگیری از آسيب رساندن به محيط زيست و گرم شدن كره زمين است. آخرين نمونه از نوآوري‌هايي كه در اين راستا انجام شده توسط شركت اپل و در موبايل آي‌فون 5 به کار رفته است. 
به اين صورت كه پس از اينكه شارژ باتري موبايل پر مي‌شود ديگر هيچ جريان برقي وارد دستگاه نمي‌شود. سهيل قيامي، سرپرست تیم طراحان پاورکاتر (PowerCutter)، در رابطه با برتري طرحشان نسبت به این تکنولوژی مي‌گويد: درست است که در گوشی‌هایی مانند آی‌فون زمانی که دستگاه به‌طور کامل شارژ می‌شود، جریان الکتریسیته به باتری قطع می‌شود؛ اما فکری برای زمانی که دستگاه از شارژر جدا می‌شود و شارژر بدون استفاده روی پریز می‌ماند، نشده است.
وی می‌افزاید: درست است كه مقدار برقي كه در اين حالت مصرف مي‌شود، بسيار ناچيز است؛ ولي تصور كنيد كه اگر روزي تمامي كاربران دستگاه‌هاي الكتريكي دنيا از اين شارژر استفاده كنند موجب چه صرفه‌جويي عظيمي در مصرف برق خواهد شد.
به گفته وی استفاده از اين شارژر جدید  يك راه حل ساده و ارزان است كه از اتلاف بيهوده اين مقدار انرژي جلوگيری و به صورت غير مستقيم به حفظ محيط زيست كمك مي‌كند. قیامی تاکید می‌کند که يكي ديگر از اهداف اين طرح افزايش طول عمر مفيد شارژر است. 
بر اساس اظهارات وی، با اين شرايط ديگر نيازي به جدا كردن شارژر از پريز نيست. به عبارت ديگر هنگامي كه شارژر به پريز برق متصل است؛ ولي سوكت آن به دستگاه الكتريكي متصل نيست، جريان الكتريسيته وارد ترانسفورماتور داخل شارژر نمي‌شود در نتيجه برق مصرف نمي‌شود. سهيل قيامي، كوروش مهدوي، المیرا چراغی، سبا صبور صادق‌زاده و یسنا کلانتر  دانشجويان طراحي صنعتي دانشگاه آزاد تهران با اختراعشان در مسابقات جهاني رد دات 
(Red Dot) آلمان كه يكي از معتبرترين مسابقات طراحي صنعتي در سطح دنيا است نیز شرکت کردند و توانستند   جايزه طرح برگزيده این دور از مسابقات را نیز کسب کنند.
در حالی این طرح از سوی برگزارکنندگان این مسابقه معتبر مورد توجه قرار گرفته است که به گفته سهیل قیامی، تاکنون مسوولان و نهادهای دولتی و خصوصی از این طرح حمایت نکرده‌اند. سهيل قيامي از توجه به طرحش توسط ارگا‌ن‌های خصوصی  گله دارد و مي‌گويد: وقتي كه براي معرفي طرح به يك شركت خصوصي رفته بوديم مدير عامل شرکت بعد از اينكه طرح را برايش معرفي كرديم، گفت كه طرح شما طرح بسيار خوب و كاربردي است، ولي فكر مي‌كنم تا 50 سال آينده طرحتان  در ايران كاربردي نداشته باشد.

هرگاه تصمیم به خرید دوربین می گیرید و چرخی در بازار می زنید، با صدها مدل متنوع از هر دسته (از ببین و بگیر تا بدون آینه یا DSLR) روبرو می شوید که تصمیم گیری نهایی را بسیار سخت می کنند. از سویی نگران این هستید که «آیا این دوربین مناسبی برای من است؟» و از سوی دیگر از خود می پرسید «واقعا بهترین دوربین را با این پول خریدم؟»

و هر فردی را آشنا با بازار دوربین های دیجیتال گیر بیاورید، از او می پرسید «به نظرت در رنج فلان تا فلان چه دوربینی بخرم بهتر است؟

اگر چه این لیست هیچگاه کاملا بی نقص نخواهد بود و همیشه به نکات تکمیلی شما دوستان نیاز خواهد داشت، اما سعی می کنیم با نگاهی به دوربین های موجود در بازار، لیستی کاربردی را در هر دسته عرضه کنیم.

Nikon D5200

Canon EOS Rebel T3i / EOS 600D

Canon EOS Rebel T2i / EOS 550D

Nikon D5100

Nikon D3100

Sony Alpha SLT-A37

Nikon D3200

این دو سه ساله، توجه عموم مردم به «شتاب‌دهنده ذرات» و در رأس آنها LHC جلب شده است.

شتاب‌دهنده، دستگاهی است که در آن ذرّات باردار (مانند: ذرات بنیادی، اتم‌های یونیزه شده، مولکولها یا قسمت‌های مولکول) به وسیلهٔ میدان‌های الکتریکی یا مغناطیسی تا سرعت‌های بسیار زیادی شتاب ‌داده می‌شوند. به طوری که سرعت بسیاری از آنها، حتی تا نزدیکی‌های سرعت نور می‌رسد.

از شتاب‌دهنده‌ها در زمینه‌های مختلفی از فیزیک، از جمله در اندازه‌گیریهای متعددی در فیزیک هسته‌ای استفاده می‌شود: یعنی از طریق شلیک ذرّات، توسط شتاب‌دهنده به سوی جسم در حال تحقیق (Target) و پراکندشدن آنها و اندازه‌گیری، توسط یک دوربین یا آشکارساز (Detector).

ما به صورت جسته و گریخته می‌دانیم که اگر بدن در مجاورت مواد رادیواکتیو یا پرتوهای خطرناک قرار بگیرد، چه پیش می‌آید، اما در مورد شتابدهنده ذرات، چه؟ اگر کسی را مثلا در حین کار یک شتابدهنده در معرض برخورد آن ذرات قرار بدهیم، چه پیش خواهد آمد؟

مشخص است که ما اصلا امکان آزمایش عملی چنین چیزی را نداریم، اما در سال ۱۹۷۸ حادثه‌ عجیبی پیش آمد که امکان داد دست‌کم برای یک بار در تاریخ، خطرات چنین چیزی آزمایش شود!

آناتولی پتروویچ بوگورسکی، یک دانشمند روس، تنها شخصی است که تا حالا در معرض ذرات شتاب‌داده شده در یک شتاب‌دهنده قرار گرفته است.

در سال ۱۹۷۸، او به عنوان یک پژوهشگر در پژوهشگاه فیزیک Protvino کار می‌کرد و مشغول تحقیقاتی با استفاده از شتاب‌دهنده ذرات این مرکز به نام سینکروترون U-70 بود.

در ۱۳ جولای این سال، او متوجه شد که قطعه‌ای از شتاب‌دهنده به درستی کار نمی‌کند، برای همین خم شد تا مشکل را حل کند، غافل از آنکه با این کار سرش درست در مسیر عبور پروتون‌های شتاب‌داده شده، قرار گرفته گرفته است.

برای لحظه‌ای، او به گفته خودش، «نوری درخشان‌تر از هزار خورشید» را دید، ولی هیچ دردی حس نکرد.

پرتو عبور کرده از سر او، معادل دو هزار گری بود. gray واحد میزان جذب انرژی پرتوهای یونیزان است و هر گری معادل جذب یک ژول نرژی به ازاری هر کیلوگرم از ماده است. معمولا اگر کسی به صورت ناگهانی در معرض ۵ گری اشعه قرار بگیرد، در عرض ۱۴ روز فوت می‌کند. اما هر چه باشد، نوع اشعه هم مهم است و تا آن زمان کسی در معرض پروتون شتاب‌داده شده قرار نگرفته بود.

همان طور که در عکس بالا می‌بینید، اشعه از پس سر بوگورسکی وارد شده بود و از نزدیکی بینی‌اش بیرون آمده بود. به فاصله کوتاهی از حادثه، قسمت چپ سر بوگورسکی متورم شد، او را به بیمارستان بردند، انتظار می‌رفت او در عرض چند روز فوت کند، دانشمندان در نظر داشتند او را برای مطالعه این شرایط تحت مراقبت و نظارت دقیق قرار بدهند.

در عرض چند روز، قسمتی از پوست پس سر و صورت او، ریخت، ابفت استخوان جمجمه و مغز او هم توسط اشعه سوخته بود، اما در کمال تعجب بوگورسکی نمرد و به تدریج بهبود پیدا کرد!

علیرغم اینکه اشعه از مغز او عبور کرده بود، او توانایی‌های هوشی خود را بدون تغییر، حفظ کرد. البته او آسیب‌هایی هم دید:

- او شنوایی گوش چپ‌اش را از دست داد.

- در عرض دو سال پس از حادثه، قسمت چپ صورت او به تدریج فلج شد.

- او نسبت به گذشته، در حین انجام فعالیت‌های ذهنی، زودتر خسته می‌شد، اما با این همه او بعد از حادثه توانست به تحصیل ادامه بدهد و PhD خود را هم بگیرد.

-آثار جانبی دیگر، ابتلای او به تشنج absence بود و تشنج تونیک کلونیک بود. (در تشنج نوع اول، شخص به مدت کوتاهی، معمولا زیر ۲۰ ثانیه، حتی بدون اینکه خودش آگاهی داشته باشد، دچار تشنجی می‌شود که به صورت کاهش سطح هوشیاری و خیره شدن تظاهر پیدا می‌کند و در آن خبری از حرکات کلاسیک لرزش دست و پاها نیست، اما در تشنج تونیک کلونیک، ما با تشنج کلاسیک روبرو هستیم که فرد بیهوش می‌شود، روی زمین می‌افتد و دست و پایش به شدت تکان می‌خورند.)

اما عجیب‌ترین اثر جانبی پرتوهای پروتون شتاب‌داده شده روی بدن بوگورسکی این است که سمت راست صورتش، مثل هر پیرمردی دیگری در سن او، دچار چین و چروک شده است، اما سمت چپ صورتش، گویی فریز شده و چین و چروکی در آن مشهود نیست. از این نظر شتاب‌دهنده مثبل یک بوتاکس با اثر ماندگار عمل کرده است!

بوگورسکی ازدواج کرده است و صاحب یک پسر است.

منبع

امروزه سرعت حرف اول را می‌زند. از اینترنت و قطعات پردازشی گرفته تا انواع وسایل نقلیه، تمام تلاش مهندسان بر آن است تا با به کارگیری آخرین دانسته‌های فنی خود، سریع‌ترین محصولات را تولید کنند. در این مطلب از شاتر، نگاهی می‌اندازیم به پرسرعت‌ترین قطارهای جهان که در یک چشم بر هم زدن، فواصل میان کشورها را طی می‌کنند.

Frecciarossa 1000

 این قطار فوق پرسرعت توسط صنایع حمل و نقل بامباردیو ساخته شده است و با نام‌های V300 Zefiro و ETR 1000 نیز شناخته می‌شود. هزینه‌ی ساخت آن و مسیر حرکتش، 2 میلیارد دلار بوده و قرار است در سال 2015، اولین سفر خود را با سرعت 354 کیلومتر بر ساعت آغاز کند. مسافرین این قطار می‌توانند فاصله میلان تا رم را تنها در 2 ساعت و 12 دقیقه طی کنند.

HSL-1

این قطار بلژیکی با سرعت 197 کیلومتر بر ساعت، 15 سال است که در حال انجام وظیفه است و اگر قصد رفتن از بروکسل به پاریس را داشته باشید، بیش از 90 دقیقه معطل نخواهید شد.

ETR 500

سرعت Elettro Treno Rapido 500، به 300 کیلومتر بر ساعت هم می‌رسد و مسافران ایتالیایی را ظرف یک ساعت از میلان به بلونیا منتقل می‌کند.

Eurostar

یورو استار، در مسیر خود از پاریس، بروکسل، و لندن می‌گذرد و فرانسه و بلژیک و انگلستان را به یکدیگر پیوند می‌دهد. این قطار اروپاگرد، تا 297 کیلومتر بر ساعت سرعت می‌گیرد و مسیر حرکت آن، از مناطق بکر و طبیعی اروپا و تونل‌های زیر زمینی لندن است.

AVE Talgo-350

یک ماتادور تمام عیار و سرکش که  با سرعت 330 کیلومتر بر ساعت در خط مادرید-بارسلونا و 254 کیلومتر بر ساعت در ریل‌های میان مادرید و وایادولید، خاک اسپانیا را به لرزه در می‌آورد.

THSR 700T

با سرعتی معادل 297 کیلومتر بر ساعت، از سال 2007 مشغول به جا به جایی شهروندان تایوانی است.

KTX 2

اهل کره‌ی جنوبی است  و توسط صنایع هیوندای روتم ساخته شده است. KTX2 همچنین اولین قطار پرسرعت تجاری در کشور کره‌ی جنوبی است که تا 304 کیلومتر بر ساعت سرعت می‌گیرد. خطوط کیونگبو، مسیر از سال 2010، میزبان این قطار بوده است.

ICE 3، کلاس 403

محصول شرکت بامباردیر زیمنس است که اصالتا آلمانی بوده و سرعتش به 318 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. خط فرانکفورت-کولونی مسیر حرکت ICE 3 است که از نزدیکی تونل اوبرهایدر ولد می‌گذرد.

TGV

این قطار در فرانسه ساخته شده و از طراحی ایرو دینامیک ویژه‌ای برخوردار است. سرعت آن به  379 کیلومتر بر ساعت هم می‌رسد، اما به دلیل برخی محدودیت‌ها بر روی 318 کیلومتر بر ساعت قفل شده است.

Shinkansen E5

شرکت هیتاچی کاوازاکی ژاپنی، این قطار پرسرعت و منحصر به فرد را تولید کرده که حداکثر سرعتش 440 کیلومتر بر ساعت است، اما معمولا آن را در حال سفر با سرعت 320 کیلومتر بر ساعت می‌بینیم.

 CRH380A bullet train

تصویری که مشاهده می‌کنید از ایستگاه هونگ کیاو در مسیر بیجینگ،شانگهای گرفته شده است. حداکثر سرعت این قطار چینی به 485 کیلومتر بر ساعت می‌رسد اما معمولا با سرعت کمتری حرکت می‌کند.  CSR Qingdao Sifang Locomotive and Rolling، سازنده‌ی این پرسرعت چینی است که 494 نفر گنجایش دارد و در دو خط شانگهای-نانجینگ و شانگهای-یانگزو جا به جا می‌شود.

magnetic levitation

و بالاخره رسیدیم به سریع‌ترین قطار در جهان  با سرعت 430 کیلومتر بر ساعت که در خطوط میان‌ شهرهای چین حرکت می‌کند. این قطار با  ریل‌های مغناطیسی خود هیچ تماسی ندارد و در هنگام حرکت، به  واسطه‌ی نیروی مغناطیسی تنها بر روی ریل‌ها سر می‌خورد.

البته با پایین آوردن میزان اسطکاک، می‌توان این سرعت را تا 500 کیلومتر بر ساعت نیز افزایش داد.

در حال حاضر متخصصان آمریکایی در حال کار بر روی یک فناوری ارتباطی جدید به نام Hyperloop هستند که ممکن است برای همیشه جای قطارهای مسافربری را بگیرد. هزینه‌ی ساخت سامانه‌های هایپرلوپ بالا است و به دانش و تخصص زیادی نیازمند است، اما با فراهم آوردن سرعت 1220 کیلومتر بر ساعت، شاید جای حرفی باقی نماند.

قطاری از آینده: L0 ژاپنی

اما در سال‌های آینده شاهد چه چیزهایی خواهیم بود؟ سری قطارهای ژاپنی L0، تا کنون بسیاری از آزمایش‌ها را پشت سر گذاشته و رکوردهای زیادی شکسته‌اند. این قطار که قرار است تا سال 2027 بر روی ریل‌هاش شهری و بین شهری قرار گیرد، مسیر  349 کیلومتری ناگویا تا توکیو را در 40 دقیقه می‌پیماید.