انگشتر عقيق

هفت، هشت سالي مي شد که با هم دوست بوديم. قرار هميشگي مون مسجد بود. بعد از نماز مي رفتيم کتابخونه ي مسجد و درس مي خونديم.

نتايج کنکور که اومد هر کدوممون يه جا افتاده بوديم. بعد از کلي پرس و جو شماره تلفنش رو پيدا کردم و دعوتش کردم خونه.

روي کادوي کوچک هديه اش نوشته بود:

«براي دست هايت

آن گاه که خدا را مي خواني و به نماز مي ايستي؛

دستي که مزين به انگشتر عقيق است دوست داشتني ترين دستي است که به درگاه او بلند شده.[1] » [2] .

[1] حضرت علي (عليه السلام)؛ بحارالانوار 14، 187.

[2] توضيح المسائل امام خميني (ره)، مسأله 864.

منبع :  گلچین کتاب «دو رکعت قصه» رسول نقي ئي [ صفحه 41]