خوش آمدید

بر چرخ رسید از تو دم سرد دلم

بر دامن غم فشاندهٔ گرد دلم

خون دلم از دیده بپالود دلم

دردا دل فارغ تو از درد دلم

بینم دل خویش گر دهانت اندیشم

یابم تن خویش گر میانت اندیشم

یادم ناید ز سر به جان و سر تو

الا که ز خاک آستانت اندیشم

خوار و خجلم خوار و خجل باد دلم

آسیمه‌سر و پای به گل باد دلم

در دست غمم اسیری از دست دلست

چونان که منم، اسیر دل باد دلم

بفروختمت سزد به جان باز خرم

ارزان بفروختم گران باز خرم

باری خواهم ز دوستان ای دلبر

تا بو که ز دشمنان ترا باز خرم

من بنده که کمتر سگ کویت باشم

این بس باشد که مدح‌گویت باشم

اقبال نیم که سال و ماه و شب و روز

واجب باشد که پیش رویت باشم

نام تو نویسم ار قلم بردارم

کوی تو گذارم چو قدم بردارم

جز روی ترا نبینم ای جان جهان

در عمر خود ار دیده ز هم بردارم

در کار تو هر روز گرفتارترم

غمهای ترا به جان خریدارترم

هر روز به چشم من نکو روی‌تری

هرچند که بیش بینمت زارترم

ای دل ز وصال تو نشانی دارم

وی جان ز فراق تو امانی دارم

بیچاره تنم همه جهان داشت به تو

واکنون به هزار حیله جانی دارم

من با تو که عشق جاودانی دارم

یک مهر و هزار مهربانی دارم

با من صنما چو زندگانی نکنی

من بی‌تو بگو چه زندگانی دارم

راز تو ز بیم خصم پنهان دارم

ورنه غم و محنت تو چندان دارم

گویی که ز دل نداریم دوست همی

آری ز دلت ندارم از جان دارم