خوش آمدید

فروشگاه‌ها به خانه شما آمده‌اند. این دیگر جمله چندان عجیبی نیست. هر کدام از ما حداقل یک بار محصولی را از طریق اینترنت خریده‌ایم اما بیایید نگاه دقیق‌تری به خرید و فروش و تجارت در دنیای مجازی بیندازیم.

تجارت الکترونیک (e-commerce)
به خرید و فروش از طریق یک شبکه الکترونیکی مثل اینترنت، تجارت الکترونیک e-commerce گفته می‌شود. به طور کلی تجارت الکترونیک فقط شامل خرید و فروش نیست بلکه شامل فعالیت‌های تبلیغاتی، بازاریابی، ارائه انواع خدمات و سرویس‌ها، تحویل محصول و..هم می‌شود. در واقع تمام فعالیت‌هایی که در دنیای واقعی برای رساندن یک محصول یا ارائه یک سرویس به مشتری انجام می‌شود، می‌تواند از طریق وب در دسترس فروشنده و خریدار قرار بگیرد. مثلا می‌توانید یک فروشگاه اینترنتی لباس را تصور کنید که عکس و مشخصات شما را می‌گیرد و شما را با لباس‌های گوناگون نشان می‌دهد تا بتوانید به راحتی تصمیم بگیرید که کدام لباس مناسب شماست و کدام ترکیب رنگ از لباس‌ها را دوست دارید. بله، یک اتاق پروی اینترنتی. دیگر نیاز نیست برای خریدن لباس وقت زیادی صرف کنید یا ترافیک و هوای آلوده شهر را تحمل کنید. حتی ممکن است با خرید کردن از یک فروشگاه لباس اینترنتی، پول کمتری هم برای اقلام خریدتان بپردازید؛کسی که یک فروشگاه اینترنتی را اداره می‌کند، دیگر لازم نیست در دنیای واقعی یک فروشگاه واقعی داشته باشد و می‌تواند هزینه‌های مربوط به اجاره‌ کردن فروشگاه را هنگام فروش محصولاتش در نظر نگیرد.

یک نگاه آماری به خرید و فروش اینترنتی
اما فروش اینترنتی چه سهمی از بازار فروش کالا داشته است؟ آمارها نشان می‌دهند در سال 2010 در ایالات متحده 5/14 میلیارد دلار کالا به صورت اینترنتی فروخته شده است. این مقدار هشت درصد از میزان کل فروش کالا در سال 2010 است. از این میزان 26 میلیارد دلار مربوط به فروش لباس بوده که برابر 13درصد بازار فروش لباس در این کشور است. محققان تخمین می‌زنند در سال 2015 میزان فروش آن‌لاین در ایالات متحده 279 میلیارد دلار خواهد بود.

افتتاح جهان مجازی
در سال 1990 شخصی به نام «تیم برنرز لی» اولین مرورگر اینترنت را به نام WorldWideWeb (که بعدها نامش به Nexus تغییر داده شد) طراحی کرد و برای اولین بار یک تکنولوژی انتقال داده را که پیش از آن یک پروژه آکادمیک بود، وارد زندگی انسان کرد. به کمک این مرورگر و شبکه‌ای به نام اینترنت در هر کجا که بودید، می‌توانستید به چیزی به نام اطلاعات دسترسی داشته باشید. تا سال 1995 استفاده تجاری از این سیستم ممنوع بود اما در آن سال همزمان با آزاد شدن استفاده تجاری از اینترنت، سایت آمازون راه‌اندازی و به یکی از بزرگ‌ترین فروشگاه‌های اینترنتی تبدیل شد.

خرید آن‌لاین
گسترش خطوط اینترنت پرسرعت و ورود این تکنولوژی به زندگی روزانه افراد باعث شد چیزی به نام «خرید آن‌لاین» که یکی از شاخه‌های تجارت الکترونیک است، متولد و به جزئی از سبک زندگی مدرن تبدیل شود. حالا می‌توانید صبح که از خواب بیدار می‌شوید، وارد سایت یک رستوران آن‌لاین شوید، غذا سفارش دهید، به یک سایت خرید لباس بروید و لباس بخرید، برای مسافرت آخر هفته بلیت رزرو کنید، صورتحساب‌هایتان را بپردازید و هر وقت خسته شدید، به تماشای یک تلویزیون اینترنتی بنشینید. شاید شما هم یک فروشگاه اینترنتی داشته باشید و از همان خانه خودتان‌ به مشتریانتان سرویس بدهید.
در اوایل راه‌اندازی فروشگاه‌های آن‌لاین این سوال مطرح بود که آیا شهروندانی که ممکن است به طور طبیعی از خرید کردن لذت ببرند، شاید روزی خرید اینترنتی را جایگزین خرید کردن از یک فروشگاه واقعی کنند؟ تحقیقاتی که در سال‌های ابتدایی انجام گرفت، نشان می‌داد درصد بالایی از افرادی که از فروشگاه‌های آن‌لاین استفاده می‌کنند، دارای تحصیلات دانشگاهی هستند اما بعدها این نسبت متعادل‌تر شد و معلوم شد که هر چقدر این سرویس بیشتر در دسترس افراد باشد، افراد بیشتری به استفاده از آن خواهند پرداخت. به عبارت دیگر انسان هیچ‌وقت در برابر استفاده از تکنولوژی مقاومت نکرده و در این مورد هم مقاومتی نخواهد کرد. مثلا نتایج یک تحقیق که در سال 2001 منتشر شد، نشان می‌داد که در اوایل راه‌ افتادن سرویس اینترنت، تعداد بسیار کمی از جمعیت زنان ایالات متحده از این سرویس استفاده می‌کردند اما در سال 2001، 8/52 درصد از جمعیت آن‌لاین ایالات متحده را زنان تشکیل می‌دادند. با توجه به اینکه زنان مسوولیت بسیاری از خریدهای خانه را برعهده دارند، این آمار نشان می‌داد ارائه سرویس و کالا از طریق اینترنت می‌تواند بسیار موفقیت‌آمیز باشد.

ویژگی‌های مثبت و منفی خرید آنلاین
حالا بیایید کمی در مورد نقاط قوت این روش خرید کردن حرف بزنیم. مهم‌ترین نکته در مورد این روش خرید، راحتی آن است. بسیاری از فروشگاه‌های اینترنتی در 24 ساعت شبانه‌روز و در هفت روز هفته می‌توانند خدمات ارائه کنند. کاربران اغلب هم در دفاتر کارشان و هم در خانه‌هایشان به اینترنت دسترسی دارند. بنابراین همیشه امکان خرید کردن از یک فروشگاه مجازی وجود دارد. همچنین برای سفارش یک کالا  لازم نیست کاربر خانه یا محل کارش را ترک کند. نکته دوم دسترسی به اطلاعات و دیدگاهی است که دیگران در مورد یک کالای خاص به اشتراک می‌گذارند. سایتی مانند آمازون به کاربرانش اجازه می‌دهد تا نظر خودشان را در مورد کالایی که ارائه کرده بنویسند. بنابراین وقتی شما می‌خواهید چیزی را بخرید، می‌توانید نظر دیگران را در مورد آن کالا بخوانید و ببینید که آیا آن کالا به درد شما می‌خورد یا نه. سومین نقطه قوت این روش خرید، داشتن دایره انتخاب وسیع و امکان مقایسه قیمت‌هاست. شما می‌توانید قیمت‌های فروشگاه‌های مختلف را با هم مقایسه کنید و بهترین قیمت را انتخاب کنید.
اما در مورد نقاط ضعف این روش خرید چه چیزی می‌توان گفت؟ نقطه ضعف عمده این روش خرید کردن مساله امنیت است؛ مساله‌ای که می‌تواند باعث نگرانی خریدار و فروشنده شود. هنگام خرید آن‌لاین اغلب پول کالا از طریق یک کارت اعتباری پرداخت می‌شود. فروشنده‌ها نگران این هستند که مبادا خریدار از یک کارت اعتباری دزدی استفاده کند و خریدار هم نگران اطلاعات شخصی خودش است. اسم و آدرس و شماره کارت اعتباری چیزهایی هستند که یک دزد اینترنتی در کمین آنهاست. همچنین هکرهای اینترنتی ممکن است به سایت یک فروشگاه اینترنتی حمله کنند و با دزدیدن اطلاعات سایت، از این اطلاعات سوءاستفاده کنند. حتی ممکن است خریدار در حین جست‌وجوی کالای موردنظرش به یک سایت تقلبی هدایت شود و خودش با دست خودش اطلاعات ارزشمندش را در اختیار دزد اینترنتی قرار بدهد. البته کسانی هم که در زمینه تجارت الکترونیک فعالیت می‌کنند، بیکار نیستند و همیشه با این مشکلات مقابله می‌کنند. به وجود آمدن روش‌های مختلف رمزگذاری اطلاعات و ارائه و استفاده از ویروس اسکن‌ها از این روش‌ها هستند. به خریداران اینترنتی هم توصیه می‌شود قبل از اینکه اقدام به خرید کردن از یک فروشگاه مجازی بکنند، ابتدا از هویت فروشگاه اطمینان حاصل کنند و از پسورد‌های قوی و غیرقابل حدس استفاده کنند.
مساله دیگر مربوط به حریم خصوصی خریدار است. بسیاری از فروشگاه‌های اینترنتی برای اینکه به خریدار سرویس ارائه کنند، نیاز دارند خریدار اطلاعاتی مثل آدرس و آدرس ای‌میلش را در اختیار آنها قرار بدهد. ممکن است آن فروشگاه از این اطلاعات استفاده کند و تبلیغات خودش را بدون رضایت خریدار برای او بفرستد. اسپم‌های آزاردهنده را که می‌شناسید؟ البته فروشگاه‌هایی که به خریدار احترام می‌گذارند، تضمین می‌کنند بدون موافقت مشتری چنین کاری نکنند. پس هرگاه ای‌میلتان را در اختیار یکی از این فروشگاه‌ها می‌گذارید، مراقب باشید آن فروشگاه این ضمانت را کند که اطلاعاتی که شما وارد می‌کنید، به شکل محرمانه حفظ خواهد شد.

این ایده از کجا آب می‌خورد؟
 

ما در نیمه قرنی ایستاده‌ایم که بیشتر افراد حاضر در آن به سمت میانسالی و کهنسالی در حرکتند. برخی از محققان معتقدند که ما در نسل‌های آینده چاره‌ای نداریم جز اینکه از دستانی مصنوعی برای انجام کارهایمان کمک بگیریم.

  تا کجا پیشرفت داشته‌ایم؟
 

جنبش روبات‌ها خیلی وقت است که شروع شده. جاروبرقی رومبا که نوعی روبات است به بیش از 6 میلیون خانه در سراسر دنیا راه یافته است. روباتی داروساز که در بیمارستان‌های انگلستان به تجویز و توزیع داروها کمک کرده و در صرفه‌جویی وقت و انرژی سایر متخصصان بسیار کارآمد بوده است، به بیمارانی که منتظر داروهای خود هستند، سر وقت و در کمترین زمان رسیدگی می‌کند. روبات‌های دیگری نیز طراحی شده‌اند تا به کودکانی که از بیماری اوتیسم رنج می‌برند، کمک کنند.
در کنار اینها مطالعات مهمی روی چگونگی ارتباط برقرار کردن روبات‌ها با انسان‌ها نیز انجام شده است؛ اینکه چگونه می‌شود که روبات‌ها با ما به راحتی و به دور از هرگونه خطری ارتباطات نزدیک برقرار کنند. الکساندر لنز که در لابراتوار روبوتیک بریستول روی پروژه‌ای با نام سیستم ارتباطات مشارکتی میان انسان و روبات، کار می‌کند، در این مورد می‌گوید: «ما هم‌اکنون در مرحله‌ای قرار داریم که همان گذار از دنیایی است که روبات‌ها را از انسان‌ها دور نگه می‌دارد، چراکه روبات‌ها بزرگ‌تر و قدرتمندتر از انسان‌ها هستند و به همین دلیل ارتباط برقرار کردن با آنها کار آسانی نیست. مسائل زیادی در این حیطه مطرحند. به عنوان مثال یکی از مشکلاتی که در حال حاضر مورد توجه است، مربوط به زمانی می‌شود که چشم ما به نقطه‌ای خیره می‌شود؛ مثلا اگر ما به جایی خیره شده و بگوییم «ازش خوشم می‌آد»، آیا یک روبات می‌تواند بفهمد که ما از چه چیزی حرف می‌زنیم و دقیقا به چه چیزی اشاره داریم؟»
 

  چه موانعی بر سر راه است؟
 

استفاده از روبات‌ها و هر وسیله‌‌ای که انسان در کنترل آن کمتر دخالت داشته باشد، به خودی خود سخت است. افرادی مانند لنز و دیگر کسانی که با علم روبوتیک سر و کار دارند، معتقدند هنوز هزار و یک موضوع جهت بررسی روبات‌ها و چگونگی کارکرد بهتر آنها هست که بررسی نشده است.
لنز می‌گوید: «قدرت شناسایی بصری در روبات‌ها هنوز یکی از عمده‌ترین مشکلات در این زمینه است.» او دراین‌باره مثالی می‌زند که ما درک بهتری از شناسایی بصری داشته باشیم: «هم‌اکنون این موضوع بسیار مهم است که ما چگونه می‌توانیم به یک روبات بفهمانیم چیزی که مثلا روی میز قرار دارد، از میز جداست و بخشی از آن نیست و علاوه بر میز، می‌توان آن را نیز جداگانه جابه‌جا کرد؟»
او در ادامه به مساله‌ای اشاره می‌کند که در آن صرفه اقتصادی کسانی که از روبات‌ها استفاده می‌کنند، مطرح شده است: «بیایید فکر کنیم که من یک روبات خانگی دارم که غذای من را آماده می‌کند و آشپزخانه‌ام را هم مرتب می‌کند. به طور معمول به چنین روباتی بیش از دو ساعت در روز نیاز نخواهم داشت. اما همین روبات با همین کارایی دو ساعته‌اش به اندازه یک اتومبیل برای من خرج به همراه خواهد داشت. به عبارت دیگر در چنین موقعیتی شما به جایی می‌رسید که ترجیح می‌دهید کار شست‌وشوی ظرف‌ها را نیز خودتان انجام بدهید!»

 در نهایت چه زمانی شاهد این تکنولوژی خواهیم بود؟
 

امروزه روبات‌ها برای وظایف بخصوصی نظیر جراحی طراحی می‌شوند. لنز دراین‌باره می‌گوید: «من فکر می‌کنم که ما در آینده روبات‌ها را در محیط‌های سازمان‌یافته‌تری ببینیم. مثل روبات‌هایی که در کار بنای ساختمان یا غذا دادن به بیماران در بیمارستان‌ها فعالیت می‌کنند.»
در هر حال برای دیدن روبات‌های همه‌فن حریف خانگی بایستی دهه‌های زیادی صبر کنیم.
ما تخمین می‌زنیم که باید تا سال 2100 صبر کرد!

این ایده از کجا آب می‌خورد؟
آخرین نسل از غذاهای حاضری یا همان فست‌فود را در این قرص‌های کوچک می‌توان یافت؛ قرص‌هایی که تمامی مواد غذایی مورد نیاز بدن انسان را در خود جای داده‌اند. این قرص‌ها با مواد خام اولیه موجود در مواد غذایی تهیه شده است، چنان که می‌توانند به عنوان تغذیه‌ای مطلوب برای فضانوردان، سربازان خط مقدم جبهه‌ها، مردم فقیر و حتی آشپزان بی‌عرضه مورد استفاده قرار بگیرد.
 

تا کجا پیشرفت داشته‌ایم؟
طبق گزارشی در اوایل سال 2004 میلادی، ارتش آمریکا روی پروژه‌ای با نام سوخت‌سازی در میدان جنگ، در جست‌وجوی راهی برای نگهداری سربازان در خط مقدم جبهه و استفاده هرچه بیشتر و بهتر از عملکرد آنها تا پنج روز و به طور بی‌وقفه، کار می‌کرد. اگرچه این ایده به خط مقدم جبهه‌ها نرسید اما همچنان سوالی مهم و اساسی حول محور این ایده به قوت خود باقی است که چطور می‌توان تنها با خوردن قرصی کوچک، تمامی فایده‌های یک وعده غذای معمولی را داشته باشیم؟
یکی دیگر از عرصه‌های تحقیقاتی جالب و در عین حال سودمند در این حوزه، شاخه نانوغذاهاست. مواد خام غذایی که از سطح هسته‌ای به یکدیگر متصل شده‌اند. انجمن تغذیه و نانوتکنولوژی انگلستان تخمین زده است که ایجاد بازار برای چنین غذایی در سطح انگلستان و تا سال 2012، 6/5 میلیارد دلار هزینه دربر خواهد داشت.
پروفسور ویک موریس که روی نانوغذاها در موسسه تکنولوژی نانوغذا مطالعات زیادی انجام داده است، دراین‌باره می‌گوید: «شما می‌توانید در این عرصه غذاهایی تولید کنید که با روشی خاص خواص صحت‌بخش غذاها را تقویت کند. شما حتی می‌توانید غذاها را به نحوی تولید کنید که میزان چربی در آنها‌ را بدون ایجاد هیچ‌گونه تغییری در بافتشان کاهش یابد و ریسک بیماری‌هایی نظیر دیابت را نیز در آنها کمتر کنید. آن وقت حتی یک همبرگر به ظاهر چرب و چیلی و خوشمزه می‌تواند در پایین آوردن میزان کلسترول خون شما مؤثر بیفتد! این‌گونه محصولات تا بخواهند به درجه خواص ضدسرطانی‌‌شان برسند، حداقل بایست راهی حدود 50 یا 60 سال را بپیمایند، چراکه این مقطع نیازمند آزمایش‌های بالینی فراوانی خواهد بود تا میزان تأثیر این‌گونه قرص‌ها را روی انسان‌ها تخمین زده شود.»

 پس چرا این همه درنگ می‌کنیم؟
موریس می‌گوید که تکنولوژی تهیه چنین غذاهایی در حال حاضر در دست است و حداقل برای تولید آنها به یک شرکت بزرگ محصولات غذایی نیاز است. اما اینها همه در صورتی ممکن خواهد بود که تنظیمات و برنامه‌ریزی‌های دقیقی در این حیطه صورت بگیرد.
نگرانی و به عبارتی دیگر ترس کارشناسان تغذیه از تولید نانو‌غذاها بیشتر به اثرات فرانکنشتاینی آنها بازمی‌گردد. این ترس از این موضوع نشأت می‌گیرد که مبادا ذرات نانو باعث تغییرات ژنتیکی در بافت و ساختار غذا شده و در پی آن خسارات جبران‌ناپذیری به بار بیاورد؟ اولین قدم برای کاهش وحشت عمومی از این‌گونه غذاها، اثبات بی‌ضرر بودن و بی‌خطر بودن این محصولات است. در واقع مسوولان بایستی این ترس را با این حقیقت که نانوغذاها هیچ‌گونه تأثیر مخربی بر سلامتی افراد نخواهند گذاشت، از بین ببرند.
موریس در ادامه نگرانی‌های موجود بر سر تولیدات این‌گونه غذاها، اضافه می‌کند که یکی دیگر از مواردی که فکر افراد را به خود مشغول کرده، این است که آیا ذرات نانو می‌توانند تا سلول‌های بدن ما نفوذ کنند؟ در واقع ذرات نانو آن‌قدر کوچک هستند که بتوانند وارد سلول‌های ما بشوند اما آیا واقعا این اتفاق خواهد افتاد؟ از طرف دیگر تعدادی از آنها ترکیباتی از نقره در خود دارند که ضدمیکروب هم هست. در هر حال ما هنوز نمی‌دانیم که آیا این ذرات توانایی رسیدن به سلول‌ها و تغییر در دی‌ان‌ای را دارند یا نه؟ و اینکه آیا می‌توانند سلول‌ها و دی‌ان‌ای را تخریب کرده و به آنها آسیب جدی برسانند؟

 در نهایت چه زمانی شاهد این تکنولوژی خواهیم بود؟
مطالعات در زمینه تأثیرات درازمدت نانوغذاها به زودی آغاز می‌شود که البته این تحقیقات سال‌ها و دهه‌های متمادی به طول خواهد انجامید. اینکه آیا در نهایت این غذاها در سوپرمارکت محله شما به فروش برسند یا نه هنوز معلوم نیست. باید منتظر ماند و دید نتایج چطور از آب درمی‌آیند.
ما تخمین می‌زنیم که باید تا سال 2020 صبر کرد.

این ایده از کجا آب می‌خورد؟
اخیرا داروهایی به بازار آمده است که نیروی عقلانی را تقویت می‌کنند. این داروها با دستکاری کردن سیستم عصبی و هورمونی مغز، حافظه، فصاحت کلامی و تمرکز را در فرد تقویت می‌کنند.

  تا کجا پیشرفت داشته‌ایم؟
در بررسی‌ها داروهای تجویزی مثل آدِرال و مودافینیل، تأثیرات مثبتی روی قدرت تفکر و تمرکز از خود نشان داده‌اند. این داروها به راحتی از طریق اینترنت خرید و فروش می‌شوند. پروفسور باربارا ساهاکیان که خود روی داروها در دانشگاه کمبریج مطالعات وسیعی انجام داده است دراین‌باره می‌گوید: «من به شخصه دانشجویان و محصلانی را می‌شناسم که از این قرص‌ها برای رفع خستگی ناشی از درس‌خواندن و تقویت حافظه استفاده می‌کنند. همچنین مطالعه‌ غیررسمی در انگلستان نشان داد که حداقل 10 درصد از دانشجویان و دانش‌آموزان این کشور از داروهای افزایش حواس و تمرکز استفاده می‌کنند.»

به شکل عجیبی برخورد مردم با چنین پدیده‌ای تا بدین‌جا بسیار آرام و به دور از هرگونه نگرانی‌ بوده است. در حالی که هیچ راه مشخصی برای اینکه بفهمیم دقیقا چه نوع داروهایی به صورت آنلاین خرید و فروش می‌شوند در دست نیست، شرکت‌های داروسازی موظفند اثرات سوءمصرف این داروها را در درازمدت مشخص کرده و پیش از خرید و فروش آنها خریداران را از آن مطلع کنند.
در حال حاضر هیچ مطالعه طولانی‌مدتی درباره اثرات داروهای موسوم به قرص‌های تقویت هوش در دست نیست. چندان مشخص نیست که اگر کسی این داروها را مرتب مصرف کند ممکن است با چه مضراتی مواجه شود. در عین حال بزرگ‌ترین موضوعی که هم‌اکنون مورد توجه است، ورای اثرات دارویی این قرص‌ها، بیشتر حول محور مسائل اخلاقی می‌چرخد.

ساهاکیان دراین‌باره می‌گوید: «یک مطالعه علمی موسوم به «مطالعه طبیعت 2008» در نهایت به این موضوع رسید که بیشتر مردم معتقدند که شما نباید چنین قرص‌هایی را به کودکان بدهید که با وجود این عقیده رایج، 30 درصد از جمعیت مورد مطالعه اظهار داشتند که اگر مطمئن شوند که درصد زیادی از همکلاسی‌های بچه‌هایشان از این قرص‌ها استفاده کرده و از آن راضی هستند، خیالشان بابت درس و مشق فرزندانشان راحت‌تر شده و به همین جهت خودشان قرص‌ها را برای آنها تهیه خواهند کرد.»
ساهاکیان معتقد است که حتی در سال‌های پیش‌رو بایستی منتظر قفسه‌های تازه‌ای در داروخانه‌ها باشیم که در آنها، داروهای مخصوص تقویت ریاضیات، خلاقیت و حتی توجه و تمرکز بیشتر روی مطالب درسی توجه هر کسی را به خود جلب خواهند کرد.
او می‌گوید: «ما با جمعیتی مواجهیم که درصد بالایی از آنها رو به جاده میانسالی و سالخوردگی در حرکتند. این گروه از مردم سعی دارند تا با کار بیشتر درآمد بیشتری کسب کنند، زیرا حقوق بازنشستگی و مزایای آن برای افرادی که در جوامع امروز زند‌گی می‌کنند کافی نیست. در نتیجه آنها هم به داروهایی از این دست روی خواهند آورد تا قوای از دست رفته‌شان را بازیابند.» حال بایست منتظر ماند و دید آیا واقعا چنین معجزاتی از عهده چنین قرص‌هایی برمی‌آید یا نه؟

وقتی که به صورت 3D کار می‌کنید، نباید نقطه فوکوستان را زیاد عوض کنید. به عبارت دیگر از تغییر دادن سریع زوم و فوکوس اجتناب کنید. مخصوصا از تصویرهایی پرهیز کنید که جزئیات فورگراند فوکوس‌های با وضوح بالا دارد ولی سوژه اصلی تصویر در یک گراند شما قرار گرفته است. در این صورت چیزی که ضبط می‌کنید، مجموعه‌ای از تصاویر پریشان از آب درمی‌آید.
 

سعی کنید تصاویری را بگیرید که به اصطلاح سینمایی‌ها «خارج از قاب» نیستند. صفحه تلویزیون‌تان را مثل یک قاب یا یک پنجره در نظر بگیرید. تصاویر شما باید در داخل فریم باشند و جایی که در داخل چهارچوب اشغال می‌کنند مهم و معنی‌دار است. فیلمسازها تلاش می‌کنند که حین ساخت فیلم تصویری بردارند که حین نمایش در صفحه تلویزیون «توی چشم بیننده فرو برود» ولی قبول کنیم که در عمل این‌کار امکان ندارد.
 

در صورت امکان از صحنه‌های تیره پرهیز کنید. عینک‌های سه‌بعدی به خودی خود روشنی تصاویر شما را کم می‌کنند. اگر چیزی که روی صفحه‌نمایش داده می‌شود، بیش از حد تیره باشد، چیزی دیده نخواهد شد. البته می‌شود از نورپردازی مصنوعی استفاده کرد ولی دقت کنید که نور را مستقیما روی سوژه‌ای که از آن فیلم می‌گیرید، نتابانید چرا که در حین استفاده از افکت flare در پخش 3D این نور حذف می‌شود و باز هم چیزی برای دیدن نمی‌ماند.
 

وقتی تصویر آن‌قدر بزرگ است که در پنجره دید جا نمی‌شود و مجبورید به صورت افقی حرکت کنید، سعی کنید که این حرکت را به آرامی و یکنواخت انجام دهید. وقتی وضعیت تصویربرداری شما روی 3D است، از تغییر جهت سریع بپرهیزید چرا که طرز کار سیستم  3D بیشتر شبیه کارکرد طبیعی چشم انسان است. اگر دقت کنید خیلی به ندرت پیش می‌آید که نگاهمان را به صورت افقی از تصویری به تصویری دیگر که فاصله زیادی از هم دارند، تغییر دهیم. اگر هم این کار را می‌کنیم، تغییر دیدگاه با عدم تعادل همراه است. در صورت امکان از سه‌پایه استفاده کنید.