به گزارش عصر اترک به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان؛ این روزها عضویت در کانال‌ها به اوج خود رسیده است همه سر و دست می شکنند تا بتوانند در گروهی قرار گیرند که پناهشان در تنهایی باشد، اما بودند کانالهایی که خانواده ای را تنها کرد.

دستی جدا شده، سری که بر بدن نیست، پایی که جامانده، جوی خونی که روان است، حنجره ای که پاره پاره آخرین حرفهایش را می زند، لباسی که رنگ خاکی زیبایش سرخ شده و چشمی که همه اینها را یکجا نظاره گر است.

می بیند و دم نمی‌زند، کانال است دیگر خیلی چیزاها درونش دارد جگر می خواهد واردش شوی، هر کسی جرات و لیاقتش را ندارد.

اینگونه نبود که با اراده و انتخاب یک گزینه وارد کانال شوی و چشمت بر روی دنیایی دیگر باز شود باید انتخابت می کردند، البته اعضایش هم کاملا حقیقی بودند و به معنای واقعی از محتوای کانال بهره مند می شدند و جایی برای وقت تلف کردن نبود! آنها جوان و نوجوان بودند و انتخاب می شدند که وارد کانال شوند و ما هم جوان و نوجوانیم و خودمان انتخاب می کنیم وارد کانال شویم اما این کجا و آن کجا!

هر روز تصاویر زیادی در کانال ها می بینیم، شاد و غمگین می شویم و آنها هم می دیدند و از شعف شادی غم از دست دادن دوست غمگین می شدند اما این شعف کجا و آن شعف کجا!

کانال است دیگر گاهی در آن جوانان را با خاک محصور می کردند و با تله انفجاری تمام آن را فرش و امروز فکر جوان را با هزاران هزار محتوای بی پایه و اساس بمباران می کنند.

صد حیف که اسمش باقی است و ماهیتش زیر و رو .....
 
انتهای پیام/