رمي جمرات:

 رمي به معني تير اندازي وپرتاپ گلوله است و جمره به معني ،آتش گداخته و برافروخته ،ويا، ريگ ،يا، محل جمع شدن ريگها ، وبه هر تل و پشته اي از ريگ نيز اطلاق شده است پس از درك مفهوم آن بايد دانست ، هميشه تاريخ ، خير وشر، رزالت وصداقت ، خوبي وبدي، وجود داشته  است ، واز ابتداي خلقت انسان، مبارزه بين حق وباطل با سر گذشت هابيل قابيل كليد خورده است سپس همه انبياء واولياء به عنوان مجاهد في سبيل الله، قرباني همين راه شده اند  وخداوند نيز جهاد رادري از درهاي بهشت قرار داده،وادامه آنرا براي حيات بشر، لازم دانسته است درصحراي انسان سازي وكلاس درس بشريت  يعني سر زمين مقدس مني مبارزه كلاسيك بادشمن را به معرض نمايش گذاشته ورمي جمرات را نماد مبارزه با همه دشمنان بشريت قرار داده است .درمورد رمي جمرات روايات متعددي داريم كه به برخي از آنها اشاره مي شود، امير المؤمنين (ع) فرمودند : همانا جمرات (اماكن وعلائم ياستون هاي خاص) رمي شدند بعلت اينكه: جبرئيل هنگامي كه مشاعر  را به ابراهيم (ع) نشان داد ، شيطان بر اوظاهر شد ، جبرئيل دستور داد : اورا رمي كن ، ابراهيم هفت ريگ به طرف او پرتاب كرد ، وشيطان در نزديكي جمره اولي زير زمين پنهان شد واندكي درنگ كرد وبراي بار ديگر نزد جمره دوم براو ظاهر شد ، وابراهيم نيز مجدد هفت سنگ به او زد ، وابليس نزد جمره دوم زير زمين رفت ، سپس در موضع جمره سوم ظاهر گرديد ،وابراهيم نيز هفت سنگ به  سوي او انداخت ، وشيطان در اين مكان در زمين پنهان شد .[1]

  ودر روايت ديگري آمده است كه راوي مي گويد : از موسي بن جعفر(ع) سؤال كردم ؟  چرا رمي جمرات واجب شده است ، فرمودند: به علت اينكه ابليس در موضع رمي جمرات بر ابراهيم ع) ظاهر شد ،وابراهيم (ع) اورا رجم كرد ، اين عمل به اين جهت  سنت شد.[2]

 وهمچنين از امام صادق( ع ) روايت شده است، كه ،  فرمودند: اول كسي كه رمي جمرات انجام داد آدم( ع) بود ، وبعد فرمودند: جبرئيل بر ابراهيم (ع) نازل شد وگفت : اي ابراهيم رمي كن ، پس ابراهيم سنگ عقبه را رمي كرد وعلت اين رمي آن بود كه شيطان در نزد جمره عقبه  بر ابراهيم ع) ظاهر شد.[3]   

چهار نقل در مورد رمي حجرات

1-  نقل از امام صادق (ع) : چون خداوند خواست توبه آدم را بپزيرد جبرئيل را به سوي او فرستاد تا مناسك را به او بياموزد ، جبرئيل دست آدم را گرفت و به مكان فعلي خانه آورد ابري سايه افكند ، جبرئيل گفت هرجا اين سايه هست با پاي خودت خطي بكش (وآن جائي را كه خط كشيد شد حرم) بعد اورا به مني آورد مكان مني را مشخص كرد ( وآنجا به نام مني مشخص گرديد) بعد وي را به عرفات آورد و در عرفات آدم (ع)  به گناه خود اعتراف كرد  (وآن مكان به نام  عرفات شناخته شد) واو را به مشعر آورد(تا طلوع صبح ماند و نماز صبح خواند وآن مكان را مشعر ناميدند )و از آنجا به مني آمد (  ضحي شد وبه نام عيد اضحي ناميده شد )ظهر دو ركعت نماز در مسجد مني خواند و قرباني كرد و قرباني او سوخت و قبول شد( به عيد قربان نيز مشهور شد)  جبرئيل گفت:سرت را از باب  تواضع، حلق كن( وتراشيدن سر واجب گرديد) بعد جبرئيل دست آدم را گرفت تا به ببرد شيطان در مقام رمي  ظاهر شد و از آدم سئوال كرد:كجا مي روي؟جبرئيل گفت:او را هفت ريگ بزن و تكبير بگو،روز دوم و سوم نيزهمين طور شد-بعد جبرئيل گفت:هرگز شيطان را نمي بيني بعد او را به طواف برد و بعد خداوند توبه او را پذيرفت و زوجه اش را بر وي حلال كرد.[4]  

  2- چون ابراهيم( ع) از ساختن خانه خدا فارغ شد جبرئيل( ع) مناسك و آداب حج را به او آموخت و چون وارد مني شد و در ناحيه عقبه فرود آمد شيطان براو آشكار شد جبرئيل گفت او را سنگ بزن ،ابراهيم هفت بار او را سنگ زد و شيطان پنهان شد دوباره در جمره وسطي بر او ظاهر شد جبرئيل گفت: او را سنگ بزن ،ابراهيم او را هفت بار سنگ انداخت و شيطان پنهان شد براي بار سوم در محل جمره اولي بر او آشكار شد مجددا جبرئيل (ع) گفت او را سنگ بزن ،ابراهيم( ع) نيز هفت سنگ بر او زد و شيطان مخفي شد 

   3- مشابه روايت دوم.....خداوند جبرئيل (ع) را فرستاد كه حج را به ابراهيم( ع) بياموزد ، روز قرباني كه فرا رسيد شيطان بر او آشكار شد ،جبرئيل گفت: او را سنگ بزن، ابراهيم هفت سنگ انداخت و فردا و روز سوم نيز چنين كرد

4-  طبري رمي جمرات را ياد آور سنگهائي مي داند كه ابراهيم به قوچ زد،پس جبرئيل آن كبش (قوچ) را بدست اسماعيل داد تا فدا كند و آن كبش از دست او بجست و بدويد و از كوه فرود آمد و به كوه مني بر ، شد،و آن كبش چون بجاي قربانگاه رسيد بايستاد، و ابراهيم بيشتر سنگ انداخت و كبش ايستاد و اسماعيل او را گرفت ،ابراهيم او را قرباني كرد،  آن بيست و يك سنگي كه ابراهيم انداخت امروز محل سنگ انداختن و قرباني است.[5]                                                                    

 شيطان، گاهي هاجر،( س) ، گاهي اسماعيل( ع) و گاهي خود ابراهيم (ع) را وسوسه مي كردو جواب منفي مي شنيد ،اول ابراهيم ع) اسماعيل (ع) را خواست در مشعر قرباني كند ،شيطان به دنبال او آمد ،رفت جمره اولي، آمد آنجا، به او هفت، سنگ زد ،آمد جمره دوم، هفت سنگ به او زد، آمد جمره عقبه به او هفت ، سنگ زد و او را مايوس كرد .[6] در نتيجه اين كه روايات فوق هرچند با هم ،متفاوت بنظر مي رسند وباكلمات و تعابير مختلفي نقل شده اند ،لكن از نظر محتوي ، همه آن ها بيانگر يك حقيقت وواقعيت هستند وآن تقدس وبرنامه هاي خاص اين سرزمين ودشمني مستمر شيطان باانسان وبندگان صالح خداوند ولزوم مبارزه بي امان ودرنهايت پيروزي وغلبه بروي بنابراين روايات مزبور قابل جمع است وتناقضي بين آنها وجود ندارد.

  ثواب  رمي  جمرات

اودانا وحكيم است، هردستوري كه از طرف وي صادر شده است داراي حكمتي است وهر عملي را اجر ومزدي،وهر طاعتي در راه رضاي او موجب قرب است و پاداش الهي ،وپاداش اجراي فرمان او درمبارزه باشيطان ورمي جمرات را امام صادق (ع)  فرموده اند : به تعداد هرسنگ ريزه اي  كه (حاجي ) پرتاب مي كند به طرف جمرات يكي از گناهان كبيره و سنگين او محو مي شود .[7]