گاهی فکر میکنم ،

دنیا میکده ای است ،

بوسعت اندیشه های ما ،

و تنوع شرابهایی که خود انداخته ایم ،

و هر کدام مست از شرابیست که نوشیده ایم .

آنگاه این سوال برایم پیش می آید که :

پس چرا دیگری را مذمت از مستی می کنیم ؟

حال آنکه خود در ناهشیاری کامل بسر می بریم .

مگر نه آنست که خداوند گفته :

لاتقربوا الصلوه و انتم سکاری حتی تعلموا ما تقولون - نسا ۴۳

با این همه ناهشیاری مدام ، حتی به محضر من هم نیائید ،

تا آنکه بدانید با من چه می گویید ، و بشنوید آنچه من می گویم .

پس بیائیم و خود را از شراب کهنه ای که بر ذهن و روان خود فرو ریخته ایم پاک کرده ،

و خالص و هشیار ،

بر خوان معرفت عریان آگاهی بنشینیم و از شراب ناب حقیقت بنیوشیم .

محمد صالحی - ۳/۱/۹۶

https://telegram.me/naghmehsokout

https://telegram.me/beshnofekrkon