انسان عاقل ، چاره ای جز عاشق شدن ندارد .

چرا که ، عشق بقول اونامونو < مقاومت ما در برابر بی اعتباری جهان گذران است > ( کتاب درد جاودانگی ) ؛

و درمانی است بر درد جاودانگی ما ، آنگاه که در خانه_معشوق ساکن می شویم با این باور و امید که بقول گابریل مارسل < او ، لااقل او ، نخواهد مرد > ( گابریل مارسل ترجمه ملکیان ) .

و این عشق اگر از خامی بدر آید ، چنان با جاودانگی آمیخته شده و آن را لمس می کند که دیگر نه درد زوال جهان گذران را دارد و نه هراسی از مرگ بر او سایه خواهد انداخت ، حتی اگر دیگر معشوق نباشد . ( ماجرای شمس و مولانا )

محمد صالحی - ۱۷/۲/۹۷

https://telegram.me/naghmehsokout