من در هیاهوی این دیار غریب

گم کرده راهم و قلبم نمی زند

چشمم سویی کشد و پایم روانه نیست

 دل شاد از تهی شدن و خندانه می رود

اینگونه غرق اشتیاقم و دردی بزرگ

روحم نشانه رفته و درمان نمی خرد

بازم  خوشم به همین حد بیگانگی

خود را به خدایم سپرده ام و او همی برد

محمد صالحی

26/9/94