اي عاشق دلخسته و زار :

شك نكن  ؛

كه راه پر از خار است ،

و زهري كشنده در زخم آنها !

گر مرد رهي ميان خون بايد رفت     وز پاي فتاده سرنگون بايد رفت

او هست و خدا هست و تو هستي ،

اما  وقتي كه خدا هست  ،

ديگر چه حاجت به ما و من ؟

بگذار كه تا خدا رهزنت باشد ،

كه ديگر ترا غم چيزي نخواهد بود .

هر چه داري بردار و راه بيفت ،

مانده ها ديگر مال تو نيست .

چه معشوقه باشد ،

چه حتي خانه دل .

كه اوست ميزبان و،

خودش حجله برايت آراسته است .

محمد صالحي – 25/11/94  -  مصادف با ولنتاين