معشوقه های زمینی ،
چون آتشی که میسوزاند و سرخ میکند
روح انسان را ،
میسوزانند و میگدازند .
بگذار این آتش ، هر چه شعله ورتر بسوزاند .
ولی پس از آن ،
خود را رها کن ،
و در شعله های پر از درد فراق ،
سرخ سرخ شو .
و آنگاه ،
بگذار که خداوند پتکش را فرود آورد .
که تو لایق بهترین نقش هستی !
و آن ، شکل خدائیست که باید بخود بگیری .
پس ،
بخود مباهات کن ،
که خدایت ،
این مهم را پذیرفته است .
محمد صالحی 21/11/94
