( ای خدا و آقا و مولاي من ) :
و برای کدامین گرفتاریم به درگاهت بنالم و اشک بریزیم ؟
آیا برای دردناکی عذاب و سختی اش ؟
یا برای طولانی شدن بلا و زمانش ؟
پس اگر مرا در عقوبت و مجازات با دشمنانت قرار دهی ، و بین من و اهل عذابت جمع کنی ، و میان من و عاشقان و دوستانت جدایی اندازی ،
ای خدا و آقا و مولا و پروردگارم :
بر فرض که بر عذابت شکیبائی ورزم ، ولی بر فراقت چگونه صبر کنم ؟
و گیرم ای خدای من بر سوزندگی آتشت صبر کنم ، اما چگونه چشم پوشی از کرمت را تاب آورم ؟
یا چگونه در آتش ، سکونت گزینم و حال آنکه امید من گذشت و عفو توست. 1
پس به عزّتت ای آقا و مولایم :
سوگند صادقانه می خورم :
اگر مرا در سخن گفتن آزاد بگذاری در میان اهل دوزخ ،
به پیشگاهت سخت ناله سر دهم ، همانند ناله آرزومندان ،
و به درگاهت بانگ بردارم ، همچون بانگ آنان که خواهان دادرسی هستند ،
و هر آینه به آستانت گریه کنم ، چونان که مبتلا به فقدان عزیزی می باشند ،
و صدایت می زنم :
کجایی ای سرپرست مؤمنان ، آری کجایی ای نهایت آرزوی عارفان ، ای فریادرس خواهندگان ، ای محبوب دلهای راستان و ای معبود جهانیان . 2
- ( یا سَیِّدی وَ اِلهی وَ مَوْلایَ ) :
و لِما مِنْها اَضِجُّ وَ اَبْکی :
لاِلیمِ الْعَذابِ وَ شِدَّتِهِ ؟
اَمْ لِطُولِ الْبَلاَّءِ وَ مُدَّتِهِ ؟
فَلَئِنْ صَیَّرْتَنی لِلْعُقُوباتِ مَعَ اَعْدآئِکَ وَ جَمَعْتَ بَیْنی وَ بَیْنَ اَهْلِ بَلاَّئِکَ وَ فَرَّقْتَ بَیْنی وَ بَیْنَ اَحِبّاَّئِکَ وَ اَوْلیاَّئِکَ
فَهَبْنی یا اِلهی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلایَ وَ رَبّی :
صَبَرْتُ عَلی عَذابِکَ فَکَیْفَ اَصْبِرُ عَلی فِراقِکَ ؟
وَ هَبْنی صَبَرْتُ عَلی حَرِّ نارِکَ فَکَیْفَ اَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ اِلی کَرامَتِکَ ؟
اَمْ کَیْفَ اَسْکُنُ فِی النّارِ وَ رَجاَّئی عَفْوُکَ ؟
- فَبِعِزَّتِکَ یا سَیِّدی وَ مَوْلایَ :
اُقْسِمُ صادِقاً :
لَئِنْ تَرَکْتَنی ناطِقاً لاَضِجَّنَّ اِلَیْکَ بَیْنَ اَهْلِها ضَجیجَ الاْ مِلینَ ،
وَ لاَصْرُخَنَّ اِلَیْکَ صُراخَ الْمَسْتَصْرِخینَ ،
وَ لاََبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بُکاَّءَ الْفاقِدینَ ،
وَ لاَُنادِیَنَّکَ :
اَیْنَ کُنْتَ یا وَلِیَّ الْمُؤْمِنینَ ، یا غایَةَ آمالِ الْعارِفینَ ، یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ ، یا حَبیبَ قُلُوبِ الصّادِقینَ وَ یا اِلهَ الْعالَمینَ ؟
فرازهايي از دعاي زيباي امام علي – دعاي كميل
محمد صالحي – 10/6/94
http://mahsan.rasekhoonblog.com
