بعثت نور

دیشب بود ؛

گویی دیدم کسی از کوه میآید .

نگاهش خسته می نمود ،

ولی چشمانش پر از برق شادی بود .

با چشمهایم ،

او را همراه شدم .

او از من دور می نمود ،

ولی من به او نزدیک بودم .

پر از شوق دیدار ایستادم ،

و پلک بر هم نسائیدم .

آنقدر نزدیک شد ،

که من در هاله نور او گم شدم .

گویی از درون من رد شد .

به ناگه ،

چیزی از درون من به پرواز رفت ،

و او من بودم .

در جذبه جمالش ،

مرا به سوی اوج کشید .

همه جا نور بود و زیبایی و شکوه .

بالهایم سوزانده بود ،

و خود ، بالهای پروازم گشته بود .

باز مرا بالاتر کشید .

رقص کنان ،

جز شادی نمی فهمیدم .

تا آنگاه که جذب هوری شدم ،

که ستارگان بیشماری ،

به گرد او می رقصیدند .

و من نیز ستاره ای ،

چون یکی از آنها شدم .

ما بیشمار بودیم ،

ولی جز یکی نبودیم .

که چیزی جز نور نبود و ،

او خدای بود ،

و کسی جز خدای نبود .

محمد صالحی

شب مبعث - 17/2/95

@naghmehsokout

http://mahsan.rasekhoonblog.com