عشق جایی جز دل ندارد ،

میهمان ناخوانده است .

بی اجازه می آید ،

ساکن میشود .

و به میل خود ،

هر چه هست را ،

یا خراب میکند ؛

و یا به باد فنا میدهد ؛

و حتی دیگر آبرویی برایت نمیگذارد .

و من فهمیدم ،

کاری از دست کسی برنمی آید .

خسته میشوی ،

از بس با او ستیزه می کنی .

بگذار فرمان تو در دست خودش باشد .

چشم ببند ،

راه پر از کشته و راهزن است .

نه از عقل کسی بشنو ،

و نه به نصیحت کسی اعتنا کن .

راه خود بگویدت که چون بایدت رفت .

او دیگر میهمان ناخوانده تو نیست ؛

که تو میهمان او خواهی بود .

با وجود او لحظه ای درنگ نکن ؛

که سوار بر قالیچه سلیمانی و ،

تا عرش خدا ،

بی نفس خواهی رفت .

محمد صالحی - شب  25/1/95

كانال نغمه های سکوت

@naghmehsokout

آدرس بلاگ اینترنتی

http://mahsan.rasekhoonblog.com