ای قطره بارانی !

اینجا تو غریبی .

این برکه باریک ،

نه جایی برای افتادن توست .

یا خود به رود خروشانی بسپار !

و یا دوباره به ابر برگرد

و با آسمانیان همراه شو .

شاید که هرگز به دریا نرسی !

لیک زیبایی قصه در اینجاست

که دریا ،

شوق با تو بودن دارد .

پس فقط راه بیفت ،

پر 1 پرواز بشو ،

اما لحظه ای درنگ نکن ،

که راه بسی طولانیست

و عمر بارانیت رو به پایان .

1 - full of

محمد صالحی  23//1/94

http://mahsan.rasekhoonblog.com