استخاره در نظر استاد كوشا
اما در باره« استخاره » باید عرض کنم:
استخاره در لغت به معنی« طلب خیر » از خدای یکتای بی همتا ست.
بنابر این، استخاره نوعی دعا کردن و درخواست کمک از درگاه خالق انسان است.
یکی از علمای بزرگ روشنفکر و نویسنده اهل سنت در مقدمه کتابش نوشته است : من برای ترجمه این کتاب از خدا ی متعال استخاره کردم. مرادش این است که دعا کردم و طلب خیر نمودم که مرا بر انجام این کار موفق گرداند. اصلا استخاره به همین معناست.
ولی آنچه که امروزه معمول گردیده و حتی برای شماری دکان مرید پروری و درآمد شده است استخاره نیست، بلکه نامش« تفال » است که در روایتی از امام صادق (ع) در الکافی از آن نهی شده است، آن هم با تعبیر « لاتتفالوا بالقرآن...يعني به وسیله قرآن تفال نزنید ».
در یکی از آثار آیت الله مشکینی دیدم که ایشان تمام روایات این استخاره هایی که علامه مجلسی و دیگران نقل کرده اند، سنداً و دلالتاً ضعيف دانسته و مردود شمرده بود.
و حضرت استاد آیت الله صالحی نجف آبادی هم تفال به قرآن را مردود می دانستند و این کارها را وهن قرآن تلقی می کردند.
قاطبه اهل سنت هم - جز دراویش و صوفیان شان- این کار را ناروا می دانند.
ولی مع الأسف امروزه دفتر مراجع یکی از لوازم کار خود و حتی امام جماعت شدن را تفال به قرآن در قالب استخاره!!! به شمار می آورند!
به هر حال این کارها استخاره نیست بلکه تفال است، وتفال هم سابقه دیرینه در فرهنگ های پیش از اسلام داشته که در سوره یاسین هم بدان اشاره شده است.
و هنوز هم حتی برخی از مقدسین با دانه های تسبیح تفال می زنند و این کار را حد اقل در شان قرآن نمی دانند.
یکی از دوستان می گفت: جوانی درب منزل یکی از آیات در قم با عتاب و تندی و بد و بیراه با صدای بلند به او می گفت : برای ازدواجم نزد تو استخاره کردم، به من گفتی بسیار خوب است! تو مرا بدبخت کردی ، این زنم بسیار بد است و ما درحال متارکه هستیم!!!
به هرحال این فرهنگ تفال ربطی به استخاره به معنای واقعی آن ندارد.
هرجا و هر کس از من استخاره بخواهد، اول معنا و مفهوم آن را برایش توضیح می دهم و سپس می گویم من در علم تفال، تخصصی ندارم. اگر اعتقاد دارید به اهلش مراجعه کنید.
قرآن کتاب روشن وروشنگر و هدایت است نه کتاب تفال!!!
تلگرام – 27/4/95
